အပိုင္း ၆၃ : မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဘူး

7 2 0
                                    

❄️❄️❄️

"ခြန္း..."

"ခြန္း... ဒီကိုၾကည့္..."

ကင္မရာ႐ိုက္ကြက္ထဲမွာ ေနေရာင္မက်တက်နဲ႔ ျမဴဆိုင္းေနတဲ့ လမ္းသြယ္ေလး...။ ေ႐ွ႕ကေနခပ္သြက္သြက္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ကိုကိုဟာ ေခၚသံေၾကာင့္ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာရဲ႕။ ကိုကို႔လည္ပင္းတစ္ဝိုက္မွာေတာ့ မာဖလာနီေလးတစ္ထည္...။

"မင္း ငါ့ကိုခ်စ္လား "

"အင္း..."

"တိုလိုက္တာ... ႐ွည္႐ွည္ေလးေျဖ...
ငါ့ကိုခ်စ္လား..."

"ခ်စ္တယ္ "

"တိုေသးတယ္၊ ေသခ်ာေျဖစမ္းပါ...
ငါ့ကို ခ်စ္လား..."

"ငါ မင္းကို ခ်စ္တယ္ ေဝယံ..."

"ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တာလဲ "

ကင္မရာကိုင္ထားတဲ့သူ ကိုကိုနဲ႔နီးေအာင္ေလွ်ာက္လာသေ႐ြ႕ ကိုကို႔မ်က္ႏွာက ပိုၿပီးၾကည္႐ွင္းလာတယ္။

"ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တာလဲလို႔..."

"ေအးတယ္... ျမန္ျမန္လာ..."

ေလသံေအးေအးေလးနဲ႔ အထက္ပါအတိုင္းေျပာလို႔
ရပ္ၿပီးၾကည့္ေနရာက ျပန္လွည့္သြားရင္း ျမဴမႈန္ေလးေတြၾကား ဆက္ေလွ်ာက္သြားလိုက္တဲ့ကိုကို။ အဲ့မတိုင္ခင္ ျမင္လိုက္ရသမွ်ကေတာ့ ကိုကို႔ရဲ႕ ေကြးေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေတြနဲ႔ ျပဳံးေနတဲ့မ်က္လုံးေတြပါပဲ။

"ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တာလဲလို႔ ေမးေနတယ္ေလကြာ...
လွည့္ၿပီး ျပန္ေျဖအုံး..."

"အတန္းခ်ိန္ေနာက္က်ေနၿပီ..."

"မင္းက အဲ့ဒါေတြပဲ..."

"အဟြန္း..."

"ရယ္မေနနဲ႔..."

မာဖလာအနီေလးေလွ်ာက်ေနတဲ့ အဲ့ဒီေနာက္ေက်ာျပင္တစ္ခုဟာ
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနတဲဲ႕တိုင္ေအာင္ ကင္မရာဆုံခ်က္ကေနေတာ့ ေဝးမသြားခဲ့ဘူး။

ကိုကိုနဲ႔သူရဲ႕ အမွတ္တရေတြကို... တစ္ file ၿပီး file ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ႐ုပ္ေသဓာတ္ပုံေတြေရာ... လႈပ္႐ွားမႈဗီဒီယိုေတြေရာ...။

ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္လည္ရင္း႐ိုက္ထားတဲ့ပုံေတြထဲမွာ
မွတ္မွတ္ရရ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ခဲ့ေသးတယ္။

Heartless December❄️ ZG version Where stories live. Discover now