အပိုင္း ၉၃ : တစ္ႏွစ္တာကို မွန္ေထာင္ၾကည့္ျခင္း ၂

18 5 2
                                    

❄️❄️❄️

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာအားသြင္းထားလိုက္လို႔ ျပည့္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႕ laptop ကို ေနရာတက်ျပန္ထားရင္း ကိုကိုျပန္မလာခင္ အျပင္ထြက္၊ တိုက္ခန္းတံခါးကို ေသာ့ျပန္ခတ္ၿပီး ေကာ္ရစ္ဒါမွာ ရပ္ေမွ်ာ္ေနလိုက္တယ္။ သိပ္ေတာ့ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရပါဘူး။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ျပန္ေရာက္လာတယ္။

"ဘယ္တုန္းကတည္းက ေရာက္ေနတာလဲ..."

"ကိုကိုဖုန္းမဆက္ခင္ကမွ..."

"အက်ႌေတြက မနက္ကအတိုင္းပဲ"

ထင္တဲ့အတိုင္း ကိုကိုပီသခ်က္ပဲ။ ေရာက္လာတာနဲ႔ သူ႕မ်က္မွန္‌ပါးေလးကိုပင့္ လူကိုေခါင္းအစေျခအဆုံးၾကည့္ၿပီး တကယ္အိမ္ျပန္လား... သူ႕အိမ္ထဲပဲ တစ္ေနကုန္ဝင္ေနတာလား... စစ္ေဆးေနတာ။

"ဪ... အဲဒါက ကိုကိုကလည္း ဒီေန႔ခ်မ္းတယ္ေလ...
တစ္ရက္တေလ ေရမခ်ိဳးဘဲေနလည္းရပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္က အနံ႔အသက္ေကာင္းၿပီး သန္႔႐ွင္းၿပီးသားပဲဟာ..."

"ေန႔လည္က ဘာလုပ္ေနလဲ..."

"အိမ္ျပန္ၿပီး ဂိမ္းေဆာ့လိုက္၊ အိပ္လိုက္ လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္ခင္ဗ်"

အျပဳံးေလးတစ္ပြင့္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ သူ႕အိတ္နဲ႔ ကိတ္မုန္႔ဘူးေတြကို ဆြဲယူသယ္လိုက္ရင္း...။

"ကဲပါ... ကြၽန္ေတာ့္ကို စစ္ခ်င္ရင္ေနာက္မွစစ္ပါ၊ အထဲဝင္ရေအာင္... ကိုကိုလည္း ပင္ပန္းလာတာမလား..."

မ်က္မွန္ေလးနဲ႔တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ မယုံသကၤာအၾကည့္ေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚက႐ုတ္ၿပီး တံခါးေသာ့ဖြင့္လိုက္တယ္။

"အခန္းမီးေတြပြင့္ေနတယ္၊ ငါမနက္က ခလုပ္ပိတ္ခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္"

"အယ္... ကိုကို လက္ကိုႏွစ္ခါလႈပ္မိသြားတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား..."

ေသၿပီဆရာ။ အျပင္ျပန္ထြက္တုန္းက မီးပိတ္ခဲ့ဖို႔ ေမ့သြားတယ္။

"မင္းမာဖလာက အိမ္မွာထားခဲ့တာလား..."

"ဗ်ာ... အင္း... ဟုတ္တယ္...
ထားခဲ့မိတယ္ထင္တယ္"

မရဘူး။ မရဘူး။ ဘယ္လိုမွလိမ္လို႔မရဘူး။
ရသေလာက္ မုန္လာဥလုပ္ၾကည့္ဖို႔ၾကံေနတာကို ေန႔လည္က ဂိမ္းမကစားခင္ခြၽတ္ထားခဲ့မိတဲ့ မာဖလာအေၾကာင္း လုံးလုံးေမ့သြားတယ္။ ေဟာ... ေျဗာင္လိမ္ေနတုန္းမွာပဲ ျမင္သြားပါၿပီ ဆိုဖာေပၚက သက္ေသခံပစၥည္းကို...။

Heartless December❄️ ZG version Onde as histórias ganham vida. Descobre agora