Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၂၈ : ကန္ထုတ္ခံရျခင္းမ်ား

❄️❄️❄️

"ဒါနဲ႔ အဲ့ဒီ 'သူ' ဆိုတာ...
အစ္ကိုအာကာေဝယံလား..."

'အစ္ကို' ဆိုတဲ့စာလုံးႏွစ္လုံးက ကိုယ့္ထက္ အသက္ေျခာက္ႏွစ္ႀကီးေနလို႔သာ အေရျခဳံယဥ္ေက်းမႈအရ ဖ်စ္ညစ္ထည့္ထားရတဲ့ အပိုစာသားေတြလိုပဲ။ အမွန္ေတာ့ ဘာေလးစားသမႈနဲ႔မွ ထည့္ခ်င္စိတ္႐ွိမေနဘူး။

"သူက ကိုကို႔ကို အဲ့လိုေျပာျပသြားတာေပါ့..."

"..."

"ဪ... အဲ့လိုကိုး..."

ျပန္မေျဖျခင္းကေန အေျဖရလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္...
ပတ္ပတ္လည္ကို ၃၆၀ ဒီဂရီျပည့္ေအာင္ တစ္ခ်က္ခ်င္း လွည့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ပစၥည္းေတြက သိပ္ၿပီးမခမ္းနားလွေပမယ့္ သူဟာနဲ႔သူ သပ္ရပ္လွပေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတဲ့အတြက္ သာမန္ေစ်းသင့္တိုက္ခန္းတစ္ခန္းရဲ႕ အျပင္အဆင္ေတြနဲ႔ကြဲထြက္ၿပီးေသခ်ာဒီဇိုင္းခ်ထားတဲ့ကြန္ဒိုအငယ္စားေလးလိုျဖစ္ေနတဲ့ ဒီေနရာ...။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔တိုက္ခန္းထဲေရာက္ခါစကဆို ဒီလိုတိုက္ခန္းမ်ိဳးကိုလည္း ဒီလိုပုံစံျပင္ဆင္လို႔ရတယ္ေပါ့ လို႔ ေတြးမိၿပီး အျမင္က်ယ္ခဲ့ရေသးတယ္။

တကယ္လည္း... အဲ့ဒီလူေျပာတဲ့ ေနခ်င္စရာျဖစ္ေအာင္ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြ အကုန္႐ွိေနပါရဲ႕။

"ဒီေနရာက အရင္ကဒီလိုမဟုတ္ဘူး... ငါဒီမွာစေနၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ထိ သပ္ရပ္သန္႔႐ွင္းမႈကလြဲရင္ ဘာမွသိပ္မ႐ွိတဲ့ အခန္းလြတ္တစ္ခုလိုပဲ၊ ဧည့္ခန္းထဲမွာဆို ဆိုဖာ႐ွည္တစ္ခုနဲ႔ စားပြဲပုတစ္လုံးပဲ႐ွိတယ္၊ အိပ္ခန္းထဲမွာလည္း ကုတင္နဲ႔ စာအုပ္စင္ေတြပဲ႐ွိတယ္... အသုံးအေဆာင္ေတြကလည္း စာေလ့လာဖို႔ လိုအပ္တာေတြနဲ႔ တစ္ကိုယ္ေရပစၥည္းေတြကလြဲရင္ တစ္ျခားဟာေတြသိပ္မထားဘူး... ေနာက္ပိုင္း အာကာေဝယံနဲ႔ငါတြဲျဖစ္ေတာ့ သူက ဒီေရာက္လာတိုင္း ငါ့ကိုေျပာတယ္..."

ဧည့္ခန္းေလးထဲကိုေဝ့ၾကည့္ရင္း ေနရာတစ္ခုရဲ႕အရင္ပုံစံကိုေဖာ္ျပေပးတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔အတူ မွန္ပါးေလးေအာက္က မ်က္ဝန္းနက္ေတြထဲမွာလည္း အဲ့ဒီဘာမွသိပ္မ႐ွိတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းရဲ႕သဏၭာန္ကျပန္ၿပီး ထင္ဟပ္လာသေယာင္...။ သူၾကည့္ရာကို လိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုဆက္ေျပာတဲ့စကားေတြက ကြၽန္ေတာ့္အေတြးဆုံခ်က္ထဲကေနရာမွာ ပုံရိပ္ေတြအျဖစ္ ေပၚလာတယ္။