အပိုင္း ၅၆ : ခ်စ္တဲ့မ်က္စိနဲ႔မၾကည့္နဲ႔တဲ့ဗ်ာ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ

10 2 0
                                    


❄️❄️❄️

ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတူတူခရီးသြားဖို႔ ခ်ိန္ထားတဲ့ေန႔မတိုင္ခင္တစ္ရက္ ၾကာသပေတးေန႔က ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုကိုစာသင္ခ်ိန္ေတြၿပီးလို႔ ျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကိုတြက္ၿပီး ဖိုင္တစ္ထပ္နဲ႔ တိုက္ခန္းတံခါးေ႐ွ႕မွာ သြားေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

"မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္၊ ဘာလာလုပ္အုံးမွာလဲ..."

ေအာင့္ေတာ့ေအာင့္တာေပါ့...။ ဒါေပမယ့္
အဲ့လိုႏႈတ္ဆက္ေရးမတတ္တာေတြကိုပဲ ၾကံဖန္ခ်စ္ေနရတာေလ။

"ကိုကို႔ကို စာလာေမးတာေလ...
ႏွင္မထုတ္ဘူးမလား၊ ဝင္ႏွင့္ၿပီ"

"လင္းခန္႔... ခြင့္ျပဳခ်က္မရေသးဘဲ သူမ်ားအိမ္ထဲ ႀကိဳက္သလိုဝင္တာ ေကာင္းတဲ့အက်င့္မဟုတ္ဘူး..."

"ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်ာ... အခုေတာ့ ဝင္ၿပီးၿပီမို႔ မိုင္လိုယူမယ္ေနာ္... သဒၶါတယ္မဟုတ္လား..."

သူကြၽန္ေတာ္႕ေနာက္ကေန အိမ္ထဲဝင္လာေတာ့... 
မိုင္လိုတစ္ဘူးစုပ္ရင္း စားပြဲပုေလးေပၚ စာအုပ္ေတြကိုခ်လိုက္တယ္။ လူက ေကာ္ေဇာေပၚ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္လိုက္ရင္း သူ႕ကိုလွမ္းၾကည့္လို႔ ေဘးနားကေနရာကို ပုတ္ျပလိုက္ေတာ့ အျမင္ကပ္မႈ level ကိုျပတဲ့ေလသံေလးနဲ႔...။

"မင္း စာကိုခုတုံးလုပ္တာ မ်ားေနၿပီထင္တယ္"

အင္း...။ ကြၽန္ေတာ္ ဗေလာင္းဗလဲႏိုင္တာကိုေတာ့ ဝန္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာလာေမးတာကေတာ့ တကယ္ပါေနာ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမွ အခက္ေတြ႕ေနလို႔ ခလုတ္ထိမွ ခင္ဗ်ားကိုတရတာ။

"ကြၽန္ေတာ္က ကိုကို႔ကိုအားကိုးလို႔ လာၿပီးစာေမးတာကို ကိုကိုက ႏွင္ထုတ္လိုက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ သင္တန္းမွာ တျခားသူေတြထက္ level နိမ့္သြားရင္ ဘယ္လို တာဝန္ယူေပးမွာလဲ..."

"..."

"ဘာလဲ... မကူညီခ်င္ဘူးလား...
ကိုကို႔မွာ ကြၽန္ေတာ္အခက္ၾကဳံရင္ ကူညီေပးဖို႔ တာဝန္႐ွိတယ္ေလ... ကိုကို႔က ကြၽန္ေတာ္႕ဆရာပဲဟာ..."

"..."

ၾကည့္ေနတယ္။ ၾကည့္ေနတယ္။
မ်က္ခုံးတန္းသြယ္သြယ္ေလးႏွစ္ေၾကာင္းကို ဆြဲဆြဲက်ံဳ႕ၿပီး အေတာ္ေလးကိုမွ ျမင္ျပင္းကပ္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္႕ကို ႐ွယ္ၾကည့္ေနတယ္။

Heartless December❄️ ZG version Where stories live. Discover now