He Dufo [何渡佛] •COMPLETED•

17

အပိုင်း။ ၁၇

စူးစမ်းနေတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ မျက်ဝန်းနက်နက်တွေကြောင့်လားတော့ မသိ၊ ရှောင်းကျန့် အနေကျုံ့သွားပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်မှာ သိသိသာသာ ပူလာတယ်၊ ဒါကြောင့် တစ်ဖက် လှည့်သွားကာ ပလုံးပထွေး ပြောမိတယ်။

"သိ..ပြီ"

ဝမ်ရိပေါ်ကလဲ ပြောတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ ဆုတောင်းစာကို ဆက်ရေးတယ်။

ရှောင်းကျန့်က တစ်ယောက်တည်း နေရတာ ပျင်းတာမို့ အခန်းကို အစောကြီး မပြန်ချင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ဝမ်ရိပေါ် အိပ်ရာပေါ်မှာထိုင်ပြီး ဒီနေ့သင်လာတဲ့သီချင်းကို တိုးတိုးလေး ညည်းနေတယ်၊ ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ သူ့ကို ဥပေက္ခာပြုထားပြီး လုပ်လက်စအလုပ်ကို ဆက်လုပ်တယ်။

သူတို့နှစ်ယောက်လုံး စကားမပြောကြတော့ဘူး၊ ဖယောင်းတိုင် မီးစာလေးက လေနဲ့အတူ အထီးကျန်စွာ လူးလွန့်သွားတတ်တယ်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရှောင်းကျန့်ဆီက ထွက်နေတဲ့ သီချင်းသံက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တိုးဝင်ဖျော့တော့သွားပြီး၊ မြင်နေရတဲ့ အဖြူရောင်ဝတ်ရုံကလဲ ဝေဝါးလာတယ်၊ နောက်ဆုံးတော့ မျက်ခွံတွေက ပိတ်ကျသွားပြီး အစေခံအိပ်ခန်းက မာကျောတဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာပဲ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။

ရှောင်းကျန့်က အိပ်မက်မမက်ဘဲ အေးအေးချမ်းချမ်း အိပ်ပျော်တာ သိပ်ရှားတယ်၊ ဒီနေ့တော့ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ စာရေးနေတဲ့လူ စုတ်တံကိုချထားပြီး စောင်လာခြုံပေးတာကိုတောင် မသိလိုက်ဘူး၊ ညလယ်ခေါင် အရောက်မှာတော့ အေးစိမ့်စိမ့်ဖြစ်လာတာကြောင့် ရှောင်းကျန့် လန့်နိုးသွားတယ်။

ရှောင်းကျန့်က မျက်ခွံတွေကို ခက်ခက်ခဲခဲ ဖွင့်ကြည့်မိတယ်၊ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက သိသိသာသာကြီးကို လေးလံထိုင်းမှိုင်းနေတယ်၊ ခေါင်းငုံ့ပြီး ခြေရင်းဘက်ကို ကြည့်မိသွားချိန်မှာတော့ ရှောင်းကျန့် လန့်ဖျပ်သွားခဲ့တယ်။

"ဝမ်__ဝမ်ရိပေါ်"

"အရှင်မင်းသမီး နိုးလာပြီလား?"

ရှောင်းကျန့်ဆီက ခေါ်သံကြားတော့ ဝမ်ရိပေါ်က ခေါင်းထောင်ပြီး လှည့်ကြည့်လာတယ်၊ အခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ကြက်သေ,သေသွားကြပြီ။