Chapter 37.2 – Reader: I don’t know enough about him yet.
အယ္ရီယယ္ ေငးတိေငးေမာနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္
မိသည္ ။သူေျပာတာကို သူမသိပ္နားမလည္ေပ
မယ့္လည္း...တုက်ဲ ့ရဲ႕အသံထဲက ေလးနက္မႈနဲ႔
ခိုင္ျမဲမႈကို သူမ ၾကားရသည္ ။သူ႔ရဲ႕ ပံုမွန္
မထံုတက္ေသးမ်က္ႏွာအမူအရာကို ျပန္ေျပာင္း
သြားခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ အနက္ေရာင္ဆံပင္နဲ႔ေကာင္ေလး
ကို သူမၾကည့္လိုက္ကာ...မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ
ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်ေရးလိုက္မိသည္:
[ ႐ွင့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ဘာလို႔မေဖာ္ျပခ်င္
ရဆာလဲဟင္? ႐ွင္က အျမဲတမ္း ခံစားခ်က္မ႐ွိတဲ့
မ်က္ႏွာကိုပဲ ျပေနခဲ့တာ]
တုက်ဲ ့မ်က္ႏွာက ဟက္ဟက္ပက္ပက္မ႐ွိဘဲ
တည္ၿငိမ္ေနဆဲပဲျဖစ္ကာ...အၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး
အေဝးက နတ္သူငယ္ေတြကို ၾကည့္လိုက္သည္။
သူတို႔ေတြအကုန္လံုးကလည္း ခြၽင္းခ်က္မ႐ွိ...
ေအးစက္စက္နဲ႔လွပကာ ၊ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းၿပီး
တသီးတျခား ေနတတ္ၾကသည္ ။
" သူတို႔မ်က္ႏွာေတြမွာလည္း အမူအရာမွ
မ႐ွိတာ..."
[သူတို႔နဲ႔က မတူဘူးေလ] အယ္ရီယယ္ အေဆာ
တလ်င္ နဲ႔ ေရးလိုက္သည္:[သူတို႔ေတြက
အထဲမွာေရာ အျပင္ေရာဘာမွမ႐ွိ ၾကဘူး ။
သူတို႔မွာ ေဖာ္ျပစရာခံစားခ်က္မ႐ွိဘူး]
တုက်ဲ ့ၿငိမ္သက္ေနမိသည္ ။တကယ္ေတာ့...
နတ္သူငယ္ေတြက အခုလမ္းဆံုးကိုေရာက္ေန
ၾကျပီး ျပန္ထြက္လာလို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတာကို
သူ သိၿပီးသားျဖစ္သည္ ။ဘဝသစ္ပင္က
ဘာေၾကာင့္ ညစ္ညမ္းသြားရတာလဲ?ဒီအညစ္
အေၾကးေတြက ဘာေတြလဲ? ဘဝသစ္ပင္နဲ႔
ဆက္သြယ္ႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းကို ဇာတ္လိုက္
႐ွာေတြ႔သြားခ်ိန္မွာ...သူ အကုန္လံုးကို
သိသြားခဲ့သည္ ။
နတ္သူငယ္ေတြက သူ႔တို႔ပ်က္စီးရာပ်က္စီး
ေၾကာင္း၏ ဖန္တီးသူေတြပဲ ျဖစ္ၾကသည္ ။
လွပလွတဲ့မ်ိဴးႏြယ္စုက အထင္လြဲခဲ့ၾကသည္ :
မလိုအပ္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြက သူ႔တို႔ရဲ႕တိုးတက္မႈ
ကို ေႏွာင္ယွက္လိမ့္မည္ဟု ထင္ခဲ့ၾကသည္...
ထို႔ေၾကာင့္ နတ္သူငယ္တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီက
အသက္အပိုင္းအျခားတစ္ခုကို ေရာက္သည္ႏွင့္
" ဘဝမွတ္တိုင္ "ကို ၾကံဳၾကရသည္ ။ဘဝသစ္ပင္
ႀကီးကို သူတို႔ေတြမလိုလားအပ္ဘူးလို႔ထင္တဲ့
ခံစားခ်က္ေတြကိုေပးခဲ့ၾကကာ...နတ္သူငယ္
ေတြအကုန္လံုး စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့
အစြဲေတြ ကင္းမဲ့သြားခဲ့ၾကသည္ ။
YOU ARE READING
အဓိကဇာတ္ေဆာင္နွင့္ ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္ျခင္း( အဓိကဇာတ်ဆောင်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်း)
Romanceစိတ္ဝင္စားမႈခံခ်င္တဲ႔ အင္တာနက္trollသူ, စာဖတ္သူေလးက သူအရမ္းႀကိဳက္တဲ႔ web novelေလးကို 'အဓိကဇာတ္လိုက္ကလည္း မိုက္မဲလိုက္တာ ျပီးေတာ့ authorကလည္း အသံုးမက်ဘူး' ဆိုျပီး ေဝဖန္ခဲ႔တယ္ author "...နားလည္ပါၿပီ" ကံဆိုးခ်င္ေတာ့,authorက သူ(troll)ထားတဲ့feedback ကို ေ...
