Zakończona✔ 3części❗
Nawet ciemniejsza strona ludzkiej duszy posiada uczucia, czasem są one największą słabością, zanim sami to dostrzegamy.
Taehyung nienawidził swojego życia, a przede wszystkim życia w jego cieniu.
On pamiętający o nim, próbuje go...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Taehyung siedział dobrą godzinę w pokoju, czym zaczynał martwić się Woojin, który w końcu postanowił pójść do pokoju młodszego, gdzie zapukał do drzwi wchodząc do środka. Widząc bruneta siedzącego przed laptopem, odczuł jakąś wewnętrzną ulgę, jednak nie mógł w tym wszystkim dostrzec zapłakanych oczu Taehyunga, który po przeczytaniu listu, czuł się okropnie rozdarty. - Miałeś się tylko przebrać, a ty wziąłeś się za pracę? - zapytał z rozbawieniem w głosie siadając na łóżku, gdzie patrzył kątem oka na młodszego.
- Wybacz, ale nagle mnie natchnęło, aby wrócić do jednego projektu, którego nie potrafiłem skończyć - wytłumaczył starając się brzmieć naturalnie. Woojin zmarszczył brwi dostrzegając wisiorek na podłodze, który podniósł.
- Chyba wypadł ci wisiorek przy przebieraniu - powiedział patrząc z uwagą na kształt medalika w kształcie lilii. - Ciekawi mnie dlaczego akurat lilia wodna..to przecież kwiat nieszczególnie wyjątkowy. Ładniejsze są róże - dodał z uśmiechem na ustach.
- To wyrzuć to - mruknął niemiło, zaskakując swoimi słowami chłopaka.
- Dlaczego miałbym wyrzucać twoją rzecz? - uniósł brew. - Jeśli tobie podoba się ten kwiat, to mi też - powiedział, a młodszy zacisnął swoją dłoń, starając się uspokoić.
- Mi też się nie podoba..nie chce tego widzieć - powiedział patrząc pustym wzrokiem w ekran monitora.
- Tak od razu na pewno ci nie zbrzydł, aniołku - zaśmiał się pod nosem, odkładając wisiorek na półkę nocną. - Powiedz co chciał ten chłopak od ciebie? - zapytał patrząc w stronę młodszego.
- Nazywa się Kyung i jest najlepszym przyjacielem Jungkook. Chciał przekazać mi list od niego..w Tokyo również jest mój przyjaciel Jimin - powiedział odwracając głowę w jego stronę.
- I ten list doprowadził cię do płaczu? - uniósł brew, zauważając zaczerwienione oczy młodszego.
- Po prostu..ah..on to zakończył w tym liście napisał wszystko...jest szczęśliwy z Raejinem - szepnął ze smutkiem w głosie. - A ja nie mam prawa już więcej oglądać się za nim..w tym liście był okrutny dla moich uczuć - dodał, a Woojin patrzył ze współczuciem na młodszego.
- Uwolnij się w końcu od niego, Tae. Gdybyś dał mi szansę to..
- Nie! - podniósł głos zdenerwowany. - Szanuję cię i jestem ci za wszystko wdzięczny, ale nie mogę odwzajemnić twoich uczuć..po prostu nie mogę - zapłakał bezsilnie, uderzając się pięścią w klatkę piersiową, a Woojin patrzył na niego z zaskoczeniem.
- Tae, ja..
- Wiem, chcesz mi powiedzieć, że z czasem mi przejdzie i będę mógł żyć inaczej, ale minęły prawie dwa lata, a ja jak głupi wciąż tkwię w miłości do niego...nie chce już go kochać, ja...nie chce już nigdy się zakochać - powiedział przez łzy, który ociekały po jego policzkach. - Za każdym razem tak się dzieje..jakby ciążyło nade mną jakieś fatum i nie mogę z nikim być, bo moje uczucia zostają zdeptane, jakby były niczym dla wszystkich..moja mama miała rację mówiąc, że jestem przeklęty! Powinienem zostać w tamtej świątyni i nigdy stamtąd nie uciekać..może gdybym umarł nie musiałbym znosić kolejnych rozczarowań! - wykrzyczał z żalem, a Woojin podszedł do niego, gdzie przytulił go mocno.
