Zakończona✔ 3części❗
Nawet ciemniejsza strona ludzkiej duszy posiada uczucia, czasem są one największą słabością, zanim sami to dostrzegamy.
Taehyung nienawidził swojego życia, a przede wszystkim życia w jego cieniu.
On pamiętający o nim, próbuje go...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- Jungkook..ja wiem, że to co ci powiem może wydać ci się nienormalne, ale nikomu nie byłem w stanie o tym powiedzieć - rzekł ze strachem w głosie wtulając się całą siłą w pierś chłopaka, który zaskoczony strachem młodszego, objął go chcąc zapewnić o tym, że nie musi się przy niczego bać - Wydaje mi się, że widzę duchy.. - wyznał niespokojny, a Jeon zmarszczył swoje brwi.
- Duchy? - zapytał niepewnie, a młodszy przytaknął potwierdzająco głową.
- Właściwie to jednego ducha..- odpowiedział z ciężkością w głosie. - Chociaż jak byłem mały to jeszcze innego widziałem, sam nie wiem..miałem jedynie o tym sen, a to wspomnienie jest jak jakaś luka w pamięci.. - westchnął cicho, a Jungkook gładził dłonią jego plecy, chcąc jakoś uspokoić niespokojnego chłopaka.
- Skarbie, jeśli mówisz, że widzisz ducha, to ci wierzę. Kiedyś wierzono w to, że jeśli duch się przed tobą pojawia ma ci coś ważnego do przekazania. Jednak zależność tego jest w tym czy ma dobre intencje, czy też złe..jeśli przychodzi w bieli ma dobre intencje, a jeśli w czerni..to trzeba się strzec..jak ty go widziałeś? Pamiętasz jak wyglądał? - zapytał, a młodszy odsunął się od niego, próbując sobie przypomnieć tą postać.
- Na pewno był to chłopak..był w czerni, nawet twarz miał zakrytą czymś czarnym..jego włosy były długie i ciemne..a skóra blada..nie mogłem zobaczyć nic w nim szczególnego, co mogłoby mi pozwolić go rozpoznać - powiedział opisując wygląd chłopaka.
- A chociaż ładny był? - zapytał z zaciekawieniem, a Kim spiorunował go spojrzeniem.
- A ty co? Zaczynasz interesować się duchami? Może jeszcze na randki zaczniesz z tymi "ładnymi" chodzić? - zapytał krzyżując ręce pod piersią.
- Nie, no co ty...nie bierz mnie za takiego, to była tylko ciekawość. Jakoś nie wyobrażam sobie takich randek - zaśmiał pod nosem. - Chciałem cię tylko trochę rozluźnić i po części to zrobiłam. Nie jesteś już wystraszony - zauważył uśmiechając się delikatnie, a młodszy westchnął cicho.
- W sumie racja..ale boję się tego, Jungkook. Dlaczego go widziałem? - zapytał chwytając się za głowę.
- Niestety tego nie wiem, ale spróbuję się czegokolwiek dowiedzieć na ten temat. To jest niepokojące. Widziałeś może go wcześniej ? - zapytał unosząc brew, a młodszy zacisnął swoje usta myśląc nad swoją odpowiedzią.
- Ostatnio widziałem go w lustrze..ale miałem sen, że jak byłem dzieckiem również kogoś widziałem, ale osobiście nie pamiętam jak to wyglądało..w śnie byłem z mamą w jakimś gabinecie - odpowiedział z namysłem, a Jungkook słuchał go z uwagą. - Miałem zranioną głowę i byłem chyba w szpitalu...mama była przerażona tym co mówiłem, nie wiem czy to jest prawda, ale wielu rzeczy nie pamiętam z tamtego czasu, jakby czas w tamtym momencie zatrzymał się.. - powiedział z obawą w głosie, nie mogąc samemu pojąć tego wszystkiego, jednak Jungkook wiedział więcej i pamiętał czas, który dla Taehyunga był dużą luką.
