အာဏာရှင်ငရဲမင်းကြီးနှင့် သူ၏အချစ်ကလေး (၁)

34. Men and Women

အပိုင်း ၃၄။ ယောက်ျား၊ မိန်းမများ

ဘုရင်ကြီးက ဖုန့်ရှီကို အဲ့ကို သူကိုယ်တိုင် ခေါ်သွားဖို့ ရည်ရွယ်ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဝိညာဉ်ကူးပြောင်း နန်းတော်အရှင် ရောက်လာတာကြောင့် ရုံးလုပ်ငန်းကိစ္စတွေ ဆောင်ရွက်ညှိနှိုင်းဖို့ ချန်နေခဲ့ရတယ်။

ဖုန့်ရှီအတွက် ဘုရင်ကြီးက ဦးလေးဖြူကို လွှဲခဲ့လိုက်တယ်။

ဖုန့်ရှီ ဦးလေးဖြူရဲ့ မျက်နှာသေကို ကြည့်လိုက်ရင်း အကူအကယ်မဲ့ သက်ပြင်းပဲ သူ ချနိုင်တော့တယ်။ ခု တော့ သူ ပြန်ပြီး ဆွံ့အသွားရပြန်ပြီ။ သူ စကားလည်း မပြောနိုင်၊ ခေါင်းလည်း မလှုပ်နိုင်၊ လျှောက်လည်း မပြေးနိုင်၊ ဘာဆို ဘာမှကို မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် ဦးလေးဖြူက သူရူးသွားရတဲ့အထိ သူ့နားစည်ထဲကို ထိုင်ပွါးနေတော့မှာ။

ဖုန့်ရှီ ဦးလေးဖြူနဲ့ရှိတိုင်း သူဒုက္ခခံရဖို့ ပြန်လည် မွေးဖွားလာရတာလို့ သူ ခံစားရတယ်။

"သခင်လေး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့နောက် လိုက်ခဲ့ပေးပါ" ဦးလေးဖြူက ဖုန့်ရှီကို အေးစက်စွာ ပြောလိုက်ပြီးနောက် အပြင်ကို လှည့်ပြီး ဦးတည်လိုက်တယ်။

ဖုန့်ရှီ ဘုရင်ကြီးထွက်သွားတဲ့ဖက်ကို ကြည့်လိုက်တယ်၊ "ဒီနေ့မသွားနဲ့တော့၊ ကိုယ်တော် မင်းကို မနက်ဖြန် အဲ့ကို ခေါ်သွားပေးမယ်" လို့များ လာလှည့်ပြောလိုပြောညား မျှော်လင့်ချက်နဲ့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အဲ့တာကတော့ ဖုန့်ရှီရဲ့ ဆန္ဒသပ်သပ် အတွေးပါပဲ။

အနားယူည မြို့တော်ရဲ့ စျေးဧရိယာက ထုံးစံအတိုင်း ပျားပန်းခပ်နေတယ်။  တစ်နှစ်ကြာပြီးနောက် ဒီမှာ နောက်ဆုံးအကြိမ်တုန်းက ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တယ်ဆိုတာလည်း မေ့ပျောက်သွားကြတယ်။

ငရဲမင်းကြီးရဲ့ကြင်ယာတော်အကြောင်း စကားတစ်လုံးမှ မပြောတော့ကတည်းကရယ်၊ ငရဲမင်းကြီးကလည်း နောက် ဘယ်လို ကြေငြာမှုမျိုးမှ ထပ်မလုပ်တော့တာကြောင့်ရယ် ကောလာဟာလတွေက တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။

လူတွေ အဲ့အကြောင်းကို မပြောချင်ကြလို့မဟုတ်ပါဘူး။ အဲ့တာ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ငရဲပြည်ကို အုပ်ချုပ်တာက ငရဲမင်းကြီးသာ ဖြစ်ပြီး၊ လူတွေ ဘယ်လောက်ပဲ​လျို့ဝှက် လျို့ဝှက်၊​ သူက လူတိုင်းရဲ့ လျို့ဝှက်ချက်တွေကို သိတယ်။ ဘာကပိုသလဲဆိုတော့ ငရဲမင်းကြီး ဘုရင်မတစ်ပါး ရှိလာမယ်ဆိုတာဟာ သူတို့ အဲ့အကြောင်း ပြောကြဖို့ အလွန်ကြီးမားတဲ့ ဖြစ်ရပ်ဖြစ်တယ်။ ဘုရင်ကြီးရဲ့ ခွင့်ပြုချက် မပါဘဲ ဘယ်သူမှ အဲ့အကြောင်း လျှောက်မပြောဝံ့ကြ။