အာဏာရှင်ငရဲမင်းကြီးနှင့် သူ၏အချစ်ကလေး (၁)

154. Being Interrupted

အပိုင်း ၁၅၄။ အနှောက်ယှက်ခံလိုက်ရခြင်း

နေလုံးက မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းအောက် တဖြည်းဖြည်း မြုပ်ဝင်သွားကာ ညရောက်လာတော့သည်။

ကောင်းကင်လမ်းမြို့တော်ရဲ့ညက ကျောချမ်းဖွယ် တိတ်ဆိတ်လို့နေပြီး မိစ္ဆာသားရဲတွေရဲ့ဟိန်းသံတွေက တောထဲကနေ ထွက်ထွက်လာ၏။ ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ဖိအားအပြည့်ဖြစ်ဖြစ်လို့နေကာ အတော်များများက ဒီညအဖို့ အိပ်မရနိုင်ကြချေ။

ဖုန့်ရှီက ရေချို'လိုက်ပြီး အမွှေးနံ့သာတစ်ကိုယ်လုံး ထုံသင်းလိုက်ပြီးနောက် ဘုရင်ကြီးရဲ့အခန်းထဲ ဝင်သွားကာ တံခါးကို ချက်ချင်းပဲ ပြန်ပိတ်လိုက်ရင်း အခုကစပြီး ဘယ်သူမှ ဝင်လာကြတော့မှာမဟုတ်တဲ့အတွက် အပျော်တွေ ဖြတ်ပြေးသွားလေ၏။ အခြားသူတွေက တစ်ချက်လေးကန်လိုက်ရုံနဲ့တင် အခန်းထဲ ဝင်လာလို့ရတယ်ဆိုတာကို သူ လုံးဝမတွေးထားချေ။ အခု သူ့ခေါင်းထဲမှာရှိတဲ့ အတွေးတစ်ခုလုံးက တစ်စုံတစ်ခုနဲ့ပြည့်လို့နေတဲ့အတွက် အဲ့အချက်ကို သူ သတိမပြုမိပေ။

"ဘာဖြစ်တာလဲ?" ဘုရင်ကြီးက သူ့လက်ထဲကကိုင်ထားလက်စအရာဝတ္ထုကို ချလိုက်ပြီးနောက် ဖုန့်ရှီရဲ့မျက်နှာပေါ်က အမူအယာကို မြင်လိုက်ရတော့ အတော်လေး ရယ်ချင်သွားမိသည်။

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ ဘာမှမဟုတ်ဘူး။" ဖုန့်ရှီက သွားဖြီးလျက်သားဖြင့် ခေါင်းကို မနားတမ်း ခါလိုက်ကာ သူ့ခေါင်းထဲ တစ်ခုခုရှိနေကြောင်းကို အတိအကျ ဖော်ပြလိုက်လေ၏။

ဘုရင်ကြီးက ကောင်လေးကို ပြောအောင် အတင်းအကျပ်မလုပ်ချေ၊ သူသိချင်တာဆိုရင် မရှေးမနှောင်းမှာပဲ ဘာဆိုတာကို သိရတော့မှာမို့ပင်။ ကောင်လေးက သူ့အတွေးတွေကို ဖုံးကွယ်တဲ့နေရာမှာ မတော်ဘူးလေ။

ခုလေးတင် ရေချိုးလာတဲ့ ဖုန့်ရှီက အဖြူရောင်အင်္ကျီနဲ့ အဖြူရောင်အတွင်းခံတို့ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ဆံနွယ်တို့ကနေ ရေတစ်စက်စက်ကျလို့နေ၏။ ရေစက်တို့က သူ့အဝတ်အတွင်းကို ဝင်သွားပြီးသူ့ရဲ့ သိမ်မွေ့တဲ့ညှပ်ရိုးနှစ်ဖက်လုံး ပန်းရောင်ရဲလို့နေသည်။ သူ တံခါး လော့ခ်ချပြီးနောက် ဘုရင်ကြီးဆီ ပြေးဝင်သွားပြီး စားပွဲပေါ်က အငွေ့တစ်ထောင်းထောင်းထနေတဲ့ခွက်ကို လက်ညှိုးထိုးလိုက်ကာ၊ "အဲ့တာဘာလဲ?"