အခန္း(၈၈)(S-4)

85 6 2
                                    

ဆင္ျဖဴ မင္းသား၏အေဆာင္ေတာ္သို႔႐ုပ္ဆိုးမင္း
သားေလးေရာက္လာခဲ့သည္။ဆင္ျဖဴ မင္းသားကငျမတ္ရာကိုအမိန္႔ေပးလိုက္သည္။

"ငျမတ္ရာကၽြႏ္ုပ္႐ုပ္ဆိုးမင္းသားေလးနဲ႔ေဆြး
ေႏြးစရာရွိတယ္။အျပင္ထြက္ေနပါ"

"မွန္လွပါဘုရား"

ငျမတ္ရာထြက္သြားလွ်င္ဆင္ျဖဴ မင္းသားကျပတင္းတံခါးကိုပိတ္ၿပီးခန္းဆီးလိုက္ကာမ်ားကိုဆြဲခ်လိုက္သည္။လံုျခံဳေအာင္ကာရံၿပီးသြားလွ်င္႐ုပ္
ဆိုးမင္းသားေလးႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

"မ်က္ႏွာဖံုးခၽြတ္ျပပါဦးကဥၥနာေလးရဲ႕။မင္းမ်က္ႏွာကိုမျမင္ရတာၾကာလို႔အရမ္းလြမ္းေနၿပီ"

႐ုပ္ဆိုးမင္းသားေလးကမ်က္ႏွာဖံုးကိုခၽြတ္လိုက္
သည္။ဆင္ျဖဴ မင္းသားက႐ုပ္ဆိုးမင္းသားေလး
မ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။အတန္
ၾကာသည္အထိဆင္ျဖဴ မင္းသားကစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲၾကည့္ေနေလရာ႐ုပ္ဆိုးမင္းသားေလးကသတိေပးသလိုမိ်ဳးေျပာလိုက္သည္။

"မင္းငါ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ပဲၾကည့္ေနေတာ့မွာလား"

"ၾကည့္ပဲၾကည့္ေနခ်င္တယ္"

"အသက္ရႉဖို႔လည္းေမ့ေနဦးမယ္"

"အင္း...အရာအားလံုးကိုေမ့ပစ္ၿပီးမင္းအနားမွာပဲေနခ်င္မိတယ္"

"မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး"

"သိတယ္။ဒါေပမဲ့တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့မိုက္မိုက္မဲမဲနဲ႔ေနပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။တိုင္းေရးျပည္ရာ
ေတြအားလံုးကိုေမ့ပစ္ၿပီး၊တာဝန္နဲ႔ဝတၱရားဆိုတာေတြကိုေမ့ပစ္ၿပီး၊ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမင္းသားတစ္ပါးဆိုတာကိုေမ့ပစ္ၿပီး၊ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဆႏၵအတိုင္း၊ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္း၊ကိုယ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈအတိုင္း..."

"ဒီဘဝအတြက္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးနႏၵ"

"ျပတ္သားလွခ်ည္လားကဥၥနာ"

"ျပတ္သားမွပဲရမယ္။မင္းသားတစ္ပါးရဲ႕အနာ
ဂတ္ဆိုတာတိုင္းျပည္တစ္ျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ပဲ။
ျပည္သူေတြရဲ႕ဆႏၵနဲ႔တိုင္းျပည္ရဲ႕အစဥ္အလာ
ေတြကိုပဲဦးထိပ္ထားၿပီးရွင္သန္ေနရမဲ့ဘဝပါ"

The Ugly Prince(u&z)(Completed)Where stories live. Discover now