ငါလှည့်စားခဲ့တဲ့ဇာတ်လိုက်ပြန်မွေးဖွားလာပြီဟ || ဘာသာပြန် [ Book-1 ]

[၇၀] မသန်စွမ်းရေသူမင်းသားနှင့်လက်ထပ်ခြင်း။

!unicode!

ခဲ့အာမှာသိသိသာသာကိုလန်ဇယ်နှင့်လင်ခုံးလုကိုမယုံပေ။

ပုံမှန်ဆိုမိသားစုဝင်တစ်ယောက်ကိုပြန်တွေ့ရင်စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းတဲ့စပရိုက်ဖြစ်သင့်တာမဟုတ်ဘူးလား။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးရောက်တာနဲ့လက်သီးနဲ့တန်းထိုးတာမျိုးရှိနိုင်မှာလဲ။ ထို့အပြင် ဒီလူနှစ်ယောက်မှာမတူညီတဲ့စကားရှိတယ်၊ တစ်ယောက်က"အစ်ကို"လို့ပြောပြီးတော့ နောက်တစ်ယောက်က"ညီ"လို့ပြောတယ်။

သူလက်မြှောက်ကာထွက်နေသည့်သွေးကိုသုတ်ပစ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကိုမျက်နှာသေဖြင့်ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
"သက်သေကော?"

လန်ဇယ်: "ဟက်။"

လင်ခုံးလု: "အိစ်။" သွေး!

လန်ဇယ်ကလုကျားကိုတိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်ကာ တစ်ဖက်လူကိုအ​ခြေအနေကူရှင်းပြခိုင်းလိုက်ပြီး လုကျားအဆင်ပြေကြောင်းလန်ခဲ့ကိုသိစေလိုက်သည်၊ ဒါမှဒီလူအိမ်မှာမုဆိုးမတစ်ယောက်လိုမျိုးတစ်ချိန်လုံးပူဆွေးသောကရောက်မနေမှာဖြစ်သည်။

လုကျားကိုမြင်လိုက်ရတော့ ခဲ့အာထိတ်လန့်အံ့သြကာဝမ်းသာပြီးစိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့သည်။ လုကျားကလည်းအလွန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် မျက်လုံးရဲရဲတို့ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"ခဲ့အာ၊ သူတို့ကတကယ်မင်းရဲ့မိသားစုဝင်ပါ။ အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့လူကြီးမင်းကမင်းရဲ့ညီလေ။ သူကတကယ်တော့..."

သူပြောလို့မပြီးသေးခင် လန်ဇယ်မှာလင်ခုံးလု၏မျက်နှာဖြူဖျော့သွားတာကိုမြင်လိုက်ရသဖြင့် အလျင်စလိုစိုးရိမ်တကြီးမေးလိုက်မိသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ။"

လင်ခုံးလုလက်ဝေ့ရမ်းကာ အားနည်းစွာပြောလိုက်သည်။
"ခေါင်း ခေါင်းနည်းနည်းမူးလို့။"

ထိုအခါမှသာ ခဲ့အာနှုတ်ခမ်းထောင့်မှာသွေးထွက်နေမှန်းလန်ဇယ်သတိထားမိသွားပြီး "ကျွတ်"ခနဲစုတ်သပ်ကာပြောလိုက်မိသည်။
"မင်းအခုအဲ့လောက်တောင်အားနည်းသွားတာလား။"

ပြောပြီးနောက် သူလင်ခုံးလုကိုရင်ခွင်ထဲမှာပိုက်လျက်အပြင်ထွက်သွားသည်။