ငါလှည့်စားခဲ့တဲ့ဇာတ်လိုက်ပြန်မွေးဖွားလာပြီဟ || ဘာသာပြန် [ Book-1 ]

[၈၇] သူဌေးကြီးနှင့်အစားထိုးခံ။

!unicode!

ယင်းရှပင်လယ်အော်ကားအခုတလောခရီးသွားကာလမို့ ဒီနေရာမှာလင်ခုံးလု၏ဝန်ထမ်းအဖွဲ့နှင့်ဆို သူ့ပါးပါး၏တံငါသည်စားသောက်ဆိုင်နှင့်နီးစပ်ရာတည်းခိုခန်းအများအပြားမှာလူကျလျက်ရှိသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ကုလူအိုကြီးနှင့်အခြားသူတို့မှာအခန်းကိုဘိုကင်တင်မရသဖြင့် အဝေးကဟိုတယ်မှာဘိုကင်သွားတင်လိုက်ရသည်။

ဒါပေမဲ့စားပြီးနောက် ကုဖိုးဖိုးမှာသိသိသာသာကိုထွက်သွားရန်ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါဘဲ စကားထပ်ပြောချင်နေသည်။

ကုစစ်ကသူ့အခန်းကိုအလွန်သဘောထားကြီးစွာ(ပျော်ပျော်ကြီး)ပေးကာပြောလိုက်သည်။
"အဖိုးတို့ကျွန်တော့်အခန်းမှာနေလို့ရတယ်၊ ကျွန်တော်ရှောင်လုနဲ့သွားတိုးအိပ်လိုက်မယ်။"

လင်ခုံးလု: တိုးအိပ်မယ်? မင်းငါ့အတွက်စိတ်မကောင်းမဖြစ်ဘူးလား။

လူအိုကြီးကု: ကောင်စုတ်လေး၊ သူ့ဇနီးကိုလိုက်ဖို့အတွက် လူအိုကြီးကိုတောင်အသုံးချသွားတယ်။

လင်ကျန့်ကော်တစ်ယောက်သာအမှန်ကိုမသိဘဲအပြုံးလေးဖြင့်ပြောလာသည်။
"ဟုတ်တာပဲ၊ ရှောင်လုအခန်းကကုတင်ကကြီးတော့ မင်းတို့နှစ်ယောက်အိပ်ဖို့လုံလောက်ပါတယ်။"

လင်ခုံးလု: ...ကျွန်တော်ကတော့မလုံလောက်မှာစိုးမိတယ်။

ကုဖိုးဖိုးမှာလည်းအလွန်ရှုပ်ထွေးသောစိတ်အခြေအနေမှာရှိနေပေသည်။ လင်ခုံးလုနှင့်ကုစစ်ထွက်သွားပြီးနောက် သူရုတ်တရက်လင်ကျန့်ကော်၏လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ အပြစ်ရှိသောမျက်နှာထားဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"ညီလေး၊ ငါမင်းအတွက်စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ။"

အိမ်ကအဲ့ကပ်စေးနည်းကောင်စုတ်လေးကမင်းရဲ့ဂေါ်ဖီထုပ်ကိုခိုးသွားတယ်၊ ဒီအစ်ကိုကြီးကနောက်ဆိုမင်းထက်မျိုးဆက်တစ်ဆက်ပိုကြီးသွားလောက်တယ်။

နောက်တော့ ကုဖိုးဖိုးရောက်လာမှန်းယွီမင်ရှို့"သိသွား"သဖြင့် အောက်ထပ်ဆင်းကာနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

ထိုစဥ်လင်ခုံးလုမှာကုစစ်နှင့်အတူကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေပြီဖြစ်ကာ ရှောင်စုန့်၏တင်ပြချက်ကိုနားထောင်ပြီးနောက် သူဖုန်းချကာကုစစ်ကိုပြောလိုက်သည်။
"မင်းအဖိုးဒီကိုရုတ်တရက်ရောက်ချလာတာ သူနဲ့ဆိုင်နေတာလား။"