ချောက်ချားဖွယ်ရာဘော့စ်ကြီးကို ၃၆၃ရက် ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်ပြီးနောက်...

Part 17

17 01

အပိုင်း (၁၇) ကြောင်ကလေးကို ပြန်ပို့ပြီ

သန္ဓေပြောင်းဆိတ်ဘော့စ်သည် နေ့လည်ခင်းတိုင်း မြောက်ပိုင်းတောင်စောင်းများတွင် အစာရှာလေ့ရှိသည်။ ကျန်းကျိရင်သည် ထိုနယ်မြေကို အတော်လေး အချိန်ယူပြီး လေ့လာထားခဲ့ကာ ခြုံပုတ်တစ်ခုကို ကွယ်၍ ထိုင်ချောင်းသည်။ ကြောင်ကလေးသည် သူ၏ တီရှပ်ထဲတွင် နေနေပြီး နေရာအနှံ့ လိုက်ပြီး ပွတ်နေသည်။ သို့သော် ကလေးသည် အလွန်လိမ္မာကာ အသံတစ်စက်မှ မထွက်ပေ။ ကျန်းကျိရင် ကြောင်ကလေး၏ အမွှေးပွပွတို့ကို ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ဂုတ်ကလေးကို ကုတ်ပေးလိုက်သည်။

ဆိတ်ဘော့စ်သည် ပုံမှန်အချိန်အတိုင်း ပေါ်လာသည်။ ၎င်းသည် အလွန်အစားစားနေချိန်တွင် အလွန်သတိရှိသည်။ ၎င်း၏ မြင့်မား ချွန်ထက်နေသော ချိုနှစ်ချောင်းတွင် မြူပြပြာတို့ ရစ်သိုင်းနေပြီး ၎င်း၏ စွမ်းရည်အရှိန်အဝါကို ဖော်ပြထားသလိုပင်။

သူသတိ လွတ်သွားမည့်အချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ကျန်းကျိရင် တိတ်တဆိတ် စွမ်းအားတို့ စုစည်းလိုက်သည်။ သူ့မျက်ဝန်းတစ်စုံက ကျဉ်းမြောင်းသွားပြီး လက်ဝါးထဲတွင် မီတာဝက်လောက်ရှိသော ရေခဲချွန်များက ပစ်ရန်အသင့်အနေထားဖြင့် ပေါ်လာသည်။ ရေခဲချွန်များကို ဆိတ်ဘော့စ်၏ ဝမ်းဗိုက်ပိုင်းတည့်တည့်သို့ ချိန်လိုက်၏။

ဆိတ်ဘော့စ်သည် အန္တာရာယ်အသိကို အာရုံခံမိသွားပြီး လေအေးတို့က သူ၏ နှာခေါင်းဝမှ ရေခဲငွေ့များသဖွယ်ထွက်လာသည်။ သဘာဝအသိစိတ်တို့အရ သူ၏ ဝမ်းဗိုက်ပိုင်းကို ကာကွယ်ရန် ရေခဲဒိုင်းကာတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်သည်။

ရေခဲဒိုင်းနှင့် ရေခဲချွန်များ ထိပ်တိုက်ထိမိပြီး နှစ်ဖက်လုံးမှ လက်နက်တို့ တစ်ချိန်ထဲ ကျိုးပျက်သွားသည်။ သို့သော် နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် ပြိုကွဲသွားသော ရေခဲတို့ ပြန်ဖွဲ့စည်းလာပြီး ယခင်ကထက် သေးငယ်သော်လည်း ပို၍ မာလာသော ရေခဲချွန်များ ပြန်ဖြစ်တည်လာကာ ဆိတ်၍ မကာကွယ်ထားသော ပျော့ကွက်ဝမ်းဗိုက်ပိုင်း တည့်တည့်သို့ တိုးဝင်သွားသည်။