ချောက်ချားဖွယ်ရာဘော့စ်ကြီးကို ၃၆၃ရက် ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်ပြီးနောက်...

Part 34

34 01

အပိုင်း (၃၄)

ကျန်းကျိရင်သည် ဤသုံးရက်တာ စောင့်ကြည့်လေ့လာမှုတွင် သူ၏ ဘော့စ်ယင်က မည်သည့်အလုပ်ကိုမှ သင့်တင့်လျောက်ပတ်စွာ မလုပ်နိုင်ဟု ကောက်ချက်ချမိသည်။

ပထမဆုံး ယင်ညန်သည် တစ်နေ့လုံး ဘာတစ်ခုမှ မလုပ်ပေ။ သူလုပ်သည့် ဒုတိယတစ်ခုမှာ ကြောင်ကိုဟိုလှည့်လိုက် သည်လှည့်လိုက် ဆော့ရင်ဆော့ မဟုတ်လျှင် ကြောင်နှင့်အတူ ဆော့မည်။ ဤသို့ဖြင့် ကျန်းကျိရင်သည် ဘော့စ်၏ နယ်ဖတ်ခြင်းဒဏ်ကို သုံးရက်လောက်ခံရပါတော့သည်။

ယင်ညန်သည် သူ့အပေါ်တွင် တကယ်ကို စိတ်ရှည်လှသည်။ နေ့လည်ခင်း သူ့ကို အစာကျွေးနေစဉ်တွင် ယင်ညန်က သူ့လက်ဖဝါးသေးသေးလေးကို ကုန်းကိုက်လာသည်။ ကျန်းကျိရင် အလွန်စိတ်တိုသွားပြီး မစားတော့ဘဲ ယင်ညန်၏ မျက်နှာကို သွားမပေါက်သေးသော သွားဖုံးဖြင့် ပြေးကိုက်တော့သည်။ ယင်ညန်မှာ နည်းနည်းလေးမှ စိတ်မဆိုးသွားပါချေ။ ထိုအစား ထီဆုကြီးပေါက်သလို ပျော်သွားသေးကာ မျက်နှာတည်ကြီးဖြင့် သူ၏ နောက်ထပ် လက်တစ်ဖက်ကို ပြောင်းကိုက်ပါတော့သည်။

သုံးရက်မြောက်ညတွင် ကျန်းကျိရင် မည်သို့မျှ ဆက်၍ ထိုင်မနေနိင်တော့ပေ။ သီအိုရီများအရ ယနေ့သည် သူလူအဖြစ် ပြန်ပြောင်းရမည့် နောက်ဆုံးနေ့ဖြစ်သည်။

ယင်ညန်က ဘာမှမသိသော ခပ်ဆိုးဆိုးကြောင်လေးကို သည်းညည်းခံပြီး အလိုလိုက်သည်ဆိုရုံဖြင့် ကျနးကျိရင်ကို သည်းခံပေးလိမ့်မည်ဟု မပြောနိုင်ပေ။ သူသာ မိသွားလျှင် အကျိုးဆက်က ကြောက်စရာအလွန်ကောင်းပေလိမ့်မည်။ ဤသည်ကို တွေးကြည့်လျှင် ကျန်းကျိရင်လေး စိတ်ဓာတ်ကျသွားသည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဤနေရာမှ မည်သို့ထွက်ရမည်ကို စိုးရိမ်လာသည်။ အဆုံးတွင် သူ့ကိုယ်သူသာ နှစ်သိမ့်ပေးနိုငသည်။

'အများဆုံး ငါလေး နောက်တစ်ခါသေသွားရုံပါပဲကွာ ပြီးရင် ပြန်ရှင်လာမှာပဲ ဖိုက်တိုး'

သို့ဆိုလျှင်တောင်..... သူသည် နည်းနည်းလေး တွန့်ဆုတ်နေပါသေးသည်။