Daddy's Little Princess 🔞

*Chapter 4*

"My parents think that they know me"

"Δεν μπορώ άλλο, έχω τρίψει το χαλί πόσες φορές και ο λεκές δεν βγαίνει" Παραπονέθηκε η Jenny όχι μία αλλά δέκα φορές εκείνο το μεσημέρι. Αν γκρίνιαζε λίγο ακόμα θα της έχωνα το πανί που ξεσκόνιζα τα ράφια στο στόμα. Αρκετά την ανέχτηκα. Η υπομονή μου έχει και ένα όριο.

"Θα σκάσεις;...Καταρχάς δεν το κάνουμε έτσι" Κατέβηκα από το κρεβάτι πλησιάζοντας την. Πήρα το σφουγγάρι που κρατούσε και άρχιζα να τρίβω σκληρά το χαλί . Τελικά έπειτα από λίγα λεπτά ο λεκές βγήκε." Είσαι πολύ άχρηστη" Καθώς σηκωνόμουν της πέταξα το σφουγγάρι στα μούτρα.

"Κανονικά δεν έπρεπε να σε βοηθήσω καν. Δεν έρχονται οι δικοί αλλά οι δικοί σου γονείς."Νευρίασε. Είχε ένα δίκιο αλλά μετά θυμήθηκα τον πανικό που έφερε εκείνη όταν ερχόντουσαν οι δικοί της. Δεν θα μπορούσα να το ξεχάσω.

"Μου χρωστάς από τότε που ήρθαν οι δικοί σου. Ήσουν χειρότερη από μένα" Αναφώνησα και την είδα να σκέφτεται.

"Καλά έχεις δίκιο" Συμφώνησε τελικά. Πάλι καλά γιατί δεν είχα την όρεξη της να μου φωνάζει. Τότε θα επιχειρούσα το σχέδιο με το πανί.

"Ωραία, τώρα πήγαινε πάρε την σκούπα...Εγώ θα κάνω την ντουλάπα, είναι ικανή η μάνα μου να την ανοίξει." Εξήγησα ενώ κατευθυνόμουν προς την ντουλάπα. Την άνοιξα βλέποντας μία μεγάλη στοίβα με βρόμικα ανάμιξη καθαρά ρούχα.

"Jenny!Τι είναι όλα αυτά;" Φώναξα την συγκάτοικο μου.

"Τι έγινε Rose; Τι θες πάλι;"

"Τι είναι όλα αυτά τα ρούχα; Εσύ θυμάμαι είσαι η υπεύθυνη αυτή την εβδομάδα" Δεν αντέχω άλλο. Η ώρα ήταν 2:45 και δεν κάναμε σχεδόν τίποτα. Το δωμάτιο ήταν ένα αχούρι.

"Το ξέρω, θα το έκανα αύριο προτού όμως μάθω πως οι γονείς σου θα έρθουν σήμερα"

"Δεν μπορώ άλλο χρειαζόμαστε ενισχύσεις. Θα καλέσω τον Ethan" Βρήκα το κινητό μου παίρνοντας τον τηλέφωνο. Ευτυχώς απάντησε γρήγορα.

"Σε χρειάζομαι" Πρόλαβα να μιλήσω πρώτη.

"Τι θες Rose;"

"Θέλω να έρθεις για να πάρεις κάποια ρούχα και να τα πλένεις, όχι στο χέρι αλλά να τα βάλεις στο πλυντήριο" Του απάντησα με μία ανάσα.

"Θα το κάνω αλλά μετά θα μου χρωστάς χάρη"

"Ότι θέλεις αρκεί να έρθεις γρήγορα"

"Τώρα μπαίνω στο αυτοκίνητο"

"Άντε τα λέμε" Του το έκλεισα αγανακτισμένη. Η Jenny πάλι καλά που άρχιζε να σκουπίζει. Εγώ άρχιζα να βάζω τα άπλυτα ρούχα σε μία μαύρη σακούλα. Μόλις τελείωσα άκουσα την πόρτα να χτυπάει.