Daddy's Little Princess 🔞

*Chapter 19*

"Shh..No daddy I don't follow the rules.
I am a princess. I make them!"

Η μέρα ήταν Κυριακή και δεν είχα κάποιο μάθημα να παρακολουθήσω. Έτσι ξάπλωνα στο κρεβάτι σχεδόν τρεις ολόκληρες ώρες. Δεν κοιμόμουν. Αντιθέτως σκεφτόμουν όλα όσα μου είχε πει ο Harry ή αλλιώς μπαμπάκας μου. Ακόμα να καταλάβω τον τρόπο σκέψης του. Θα του ανήκω και τι; Με θέλει μόνο και μόνο για να έχει κάποια να πηδάει. Σίγουρα θα το έχει κάνει και στις υπόλοιπες μαθήτριες του. Προσπαθεί να βρει αθώες για να του κάτσουν. Είναι ένας ανώμαλος μαλάκας χειρότερος και από τον Freddie.

Δεν είναι ότι είμαι σεμνότυφη και αθώα, απλώς έχω αξιοπρέπεια. Όσο και αν θέλω να δεχτώ άλλο τόσο δεν θέλω. Είναι το ότι με έκανε να νιώθω έτσι. Ακόμα να ξεχάσω την αίσθηση των χεριών του πάνω μου. Δεν ήταν καθόλου βίαιος όπως οι περισσότεροι. Τα αγγίγματα του ήταν αθώα και το μόνο που ήθελαν ήταν να με ικανοποιήσουν.Αν έμενε λίγο ακόμα θα συμφωνούσα. Καλύτερα που έφυγε. Μπορεί να το μετάνιωνα. Δεν τον ξέρω καθόλου. Μόλις συμφωνήσω μπορεί να μου συμπεριφερθεί σαν τους άλλους. Με φοβίζει που τον εμπιστεύομαι αρκετά. Τον άφησα να με αγγίξει.

Είναι απόγευμα και ακόμα να πάρω μια απόφαση. Βρίσκω την επιθυμία να πάρω λίγο αέρα. Σηκώνομαι από το κρεβάτι πλησιάζοντας την ντουλάπα. Είχα προλάβει να καλύψω την γύμνια μου με μία μπλούζα. Προσθέτω στα πόδια μου ένα τζιν και φορώντας τα παπούτσια μου βγαίνω έξω.Κατεβαίνω τις σκάλες και επιτέλους βγαίνω έξω από το κτίριο. Αποφασίζω να περπατήσω ευθεία. Δεν με νοιάζει που θα πάω. Το μόνο που θέλω είναι να καθαρίσει το μυαλό μου. Να καθαρίσει από το δίλημμα που μου έβαλε ο Harry. Σήμερα το πρωί νόμιζα πως είχα μια απάντηση αλλά τώρα αμφιβάλλω πως όχι. Σκέφτομαι πάρα πολύ για την ηλικία μου. Δεν είναι καθόλου καλό αυτό.

Θέλω να έχω μια άνετη ζωή. Είμαι 19 χρονών και ακόμα να βρω κάτι αξιόλογο στην ζωή μου. Το μόνο που θέλω είναι να πεθάνω. Αυτό όμως δεν είναι λύση. Πρέπει επιτέλους να κυνηγήσω τα όνειρα μου. Το μόνο ερώτημα είναι, έχω; Πότε άραγε ήταν η τελευταία φορά που ήλπιζα για ένα καλό μέλλον; Πριν 7 χρόνια περίπου. Τώρα το μόνο που υπάρχει στο μυαλό μου είναι ο θάνατος και τα ναρκωτικά. Τίποτα ευχάριστο. Μόνο μαυρίλα.

Σταματάω σε ένα παγκάκι και κάθομαι κάτω. Βγάζω από την τσέπη μου κάτι ξεχασμένα τσιγάρα. Ανάβω ένα και ρουφάω όσο πιο πολύ καπνό μπορώ. Μη μπορώντας να πάρω ανάσα ανοίγω το στόμα μου και βγάζω τον καπνό από μέσα μου. Παίρνω βαθιές ανάσες και ξανά κάνω το ίδιο. Με αποσυντονίζει. Δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά κι αυτό μ'αρέσει.