Daddy's Little Princess 🔞

*Chapter 61*

"His love roared louder
than her demons."

(Δεν το περιμένατε έτσι;; Κοιτάξτε λίγο την σημείωση στο τέλος του κεφαλαίου)

"Κάτι πολύ διαφορετικό από τις άλλες φορές" Μου απαντάει και ενώνει τα χείλη μας.

"Όπως;"Ανασηκώνω το φρύδι μου καθώς τον κοιτάζω βαθιά στα μάτια.

"Θα δεις το απόγευμα πριγκίπισσα" Οι κόρες των ματιών του αρχίζουν να διαστέλονται και νιώθω την παρόρμηση να μάθω τι ετοιμάζει. Είμαι όμως σίγουρη πως δεν πρόκειται να μου πει τίποτα όσο και αν επιμένω.

"Γιατί δεν μου λες;" Σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

"Γιατί είσαι τόσο περίεργη να μάθεις;" Μου πιάνει τα μπράτσα καθώς αποφεύγει την ερώτηση μου. Η φλόγα μέσα μου αρχίζει να μεγαλώνει.

"Ίσως επειδή γίνεσαι μυστήριος ώρες ώρες" Του απαντάω χαμογελώντας του.

"Δεν θα σου πω μωρό μου" Αισθάνομαι την άκρη του δάχτυλου του να χαϊδεύει το λευκό μου δέρμα.

"Δεν με νοιάζει" Αποφεύγω την ματιά του.

"Πριγκίπισσα μην θυμώνεις...Δεν σου λέω γιατί θέλω να το κρατήσω έκπληξη." Μου εξηγεί αφήνοντας μου ένα υγρό φιλί στο μάγουλο μου.

"Δεν σου θυμώνω Harry, απλώς μισώ τις εκπλήξεις" Του θυμίζω.

"Ώρα να τις συνηθίσεις" Μου κλείνει το μάτι. Μένω λίγα λεπτά ακίνητη για να τον παρατηρήσω.

"Ουφ καλά" Απομακρύνομαι από κοντά του πλησιάζοντας την πόρτα.

"Τα λέμε το βράδυ δεσποινίς Martinez...Θα σας στείλω μήνυμα αργότερα, να είστε σε θέση να απαντήσετε." Μου λέει ενώ εγώ ξεκλειδώνω την πόρτα και βγαίνω έξω. Με το που κλείνω την πόρτα παίρνω μια βαθιά ανάσα. Νόμιζα πως δεν θα άντεχα να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με τον Harry χωρίς να του εκμυστηρευόμουν αυτά που μου είχε πει ο Zayn πριν. Έπαιζε όλη την ώρα με το μυαλό μου. Αυτό πιστεύω ήθελε να πετύχει. Να με τρομοκρατήσει με τις απειλές του. Σιγά μην τολμήσει να πει τίποτα σε κάποιον. Ένας μαλάκας είναι και τίποτα παραπάνω!

Κουνάω γρήγορα το κεφάλι μου σταματώντας έτσι από κάθε είδους σκέψη και αρχίζω να κατευθύνομαι στο επόμενο μου μάθημα με το μόνο ερώτημα να συνεχίζει να βρίσκεται κολλημένο στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού μου. Τι ετοιμάζει ο Harry Styles για απόψε;

Το απόγευμα

Τα πόδια μου αρχίζουν να κινούνται προς την πολυκατοικία του Ethan. Μπαίνοντας μέσα στο διαμέρισμα καταλαβαίνω πως δεν είναι κανείς. Φωνάζω δύο φορές το όνομα του Ethan αλλά δεν παίρνω απάντηση. Ξαπλώνω στα κρύα σεντόνια του κρεβατιού μου καθώς βγάζω το κινητό μου από την πίσω τσέπη του τζιν μου. Μέσα στην ησυχία ακούω τον γνωστό ήχο πως κάποιος μου έστειλε μύνημα. Πατάω στην οθόνη και αρχίζω να το διαβάζω.