Daddy's Little Princess 🔞

*Chapter 65*

"Why should apologize for the monster I've become?

No one ever apologized for making me this way"

"Μας φώναξε ο πρύτανης" Φωνάζουν και οι δύο ενθουσιασμένοι.

"Γιατί;"Τους ρωτάω.

"Αν το ξέραμε Rosalie θα στο είχαμε ήδη πει" Μου απαντάει η μητέρα μου. Αυτό το σπαστικό όνομα.

"Μαμά μην με λες έτσι...Το όνομα μου είναι Rose" Την διορθώνω.

"Που θα πας τώρα;"Αναρωτιέται ο μπαμπάς μου.

"Στο μάθημα, που αλλού;" Του απαντάω. Νεύει και γυρνάει στην μητέρα μου.

"Δεν νομίζεις Margaret πώς έχουμε αργήσει;'

"Θέλω να δω την κόρη μου David, την τελευταία φορά που την είδα βρισκόταν σε ένα βρόμικο κελί" Του εξηγεί αγκαλιάζοντας με. Όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε αυτό το γεγονός.

"Μην είσαι τόσο δραματική μαμά" Προσπαθώ να επαλύνω κάπως την κατάσταση.

"Όχι και να μην είμαι Rose, ακόμα να ξεχάσω το μικρό μου κοριτσάκι να βρίσκεται απροσταύτο σε μια φυλακή."

"Σταμάτα να το σκέφτεσαι μαμά" Την συμβουλεύω. Μου είναι δύσκολο να κάνω αυτή την συζήτηση μαζί της όταν βρίσκεται μπροστά ο μπαμπάς. Δεν ξέρω καν αν του είπε ότι παίρνω ναρκωτικά. Μα τι λέω, σιγά μην του το είπε. Δεν θέλουμε να πάθει έμφραγμα, είναι και σε μία κρίσιμη ηλικία.

"Δεν πήγες στον ψυχολόγο" Μου ψιθυρίζει καθώς με αγκαλιάζει για τελευταία φορά.

"Σου είπα ότι δεν θα πάω" Απομακρύνομαι από κοντά της για να αγκαλιάσω τον μπαμπά μου.

"Θα τα πούμε μετά" Με αποχαιρετάνε και φεύγουν. Τι ήταν και αυτό πάλι; Ο πρύτανης ήθελε τον Harry σήμερα το πρωί, τώρα τους γονείς μου. Χάνω τίποτα; Οχχ μακάρι να μην είναι αυτό που φαντάζομαι. Μακάρι να μην είπε τίποτα ο Zayn γιατί την έχουμε βάψει πολύ άσχημα εγώ και ο Harry.

Αποφασίζω να ξεκολλήσω από την θέση μου και να πάω στην τάξη. Μόλις φτάνω κάθομαι σε μία άδεια θέση και περιμένω να αρχίσει το μάθημα.

"Καλημέρα σας" Μπαίνει μέσα ο καθηγητής της γεωμετρίας αρκετά χαμογελαστός. Τι να πήρε άραγε και να είναι σαν χαζοχαρούμενο; Πάντως όλοι οι μαθητές του μαζί με μένα είναι για να πέσουν σε ένα κρεβάτι και να κοιμηθούν για όλη την υπόλοιπη μέρα.