Daddy's Little Princess 🔞

*Chapter 67*

"Life is the most difficult exam. Many people
fail because they try to copy others, not realising
that everyone has a different question paper"

Εξαφανίζομαι από μπροστά του μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο. Κλειδώνω την πόρτα καθώς ξαπλώνω στο κρεβάτι. Κρατάω το κουτάλι τρώγοντας μια ικανοποιητική ποσότητα παγωτού. Κοιτάω τον τοίχο απέναντι μου καθώς μπαίνω στα σκεπάσματα. Η πόρτα αρχίζει να χτυπάει. Την αγνοώ. Ο Ethan φωνάζει να του ανοίξω. Δεν θα το κάνω. Συνεχίζει να φωνάζει. Να ταράζει την ηρεμία που προσπαθώ να δημιουργήσω σε αυτό το σκοτεινό δωμάτιο. Κλείνω τα βλέφαρα μου και το πρώτο πράγμα που εμφανίζεται στο μυαλό μου είναι ο Harry. Συγκεκριμένα όταν τα χέρια του είχαν αιχμαλωτίσει κάθε ίντσα του λεπτού κορμιού μου. Ήξερα πως θα ήταν η τελευταία φορά που θα τον έβλεπα αλλά είχα την ελπίδα πως θα υπήρχε μια στιγμή που θα τον έβλεπα ξανά.

Ενώ κλείνω σφιχτά τα μάτια μου ένα δάκρυ καταφέρνει να ξεφύγει από την μικρή φυλακή των κλειστών μου βλέφαρων. Φυλακή. Εκεί που ήμουν εγώ πριν λίγους μήνες και τώρα είναι εκείνος. Τελικά το κάρμα είναι η πιο μοχθηρή σκύλα. Τα μάγουλα μου έχουν πια γεμίσει από τα δάκρυα μου. Σε κάθε θύμηση του το στομάχι μου σφίγγεται. Είχα καιρό να αισθανθώ έτσι. Άδεια.

"Άνοιξε την πόρτα Rose" Δεν απαντάω. Είχα ξεχάσει πως ήταν ακόμα έξω από το δωμάτιο.

"Γιατί δεν απαντάς Rose;" Κάνω πως δεν υπάρχει. Περνάνε μερικά λεπτά μέχρι να ξανά μιλήσει. "Συγγνώμη" Σκουπίζω τα δάκρυα μου προσπαθώντας να ηρεμήσω. Δεν μπορώ γαμώτο.

"Γιατί ζητάς συγγνώμη Ethan;" Τον ρωτάω σπάζοντας την φωνή μου στο τέλος.

"Σε πρόδωσα και σε πλήγωσα" Μου εξηγεί.

"Γιατί το είπες;" Αναρωτιέμαι δαγκώνοντας το δάχτυλο μου από το να μην φωνάξω από την απελπισία μου.

"Ήταν το πιο σωστό που θα μπορούσα να κάνω για να σε απομακρύνω από εκείνον" Μου εξηγεί. Στην λέξη εκείνος νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται.

"Γιατί να με απομακρύνεις...Τι κακό έκανε;"

"Σε εκμεταλλευόταν όλο αυτό τον καιρό" Μου εξηγεί και εγώ κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.

"Όλα τα βγάζεις από το μυαλό σου" Του φωνάζω.

"Γιατί δεν πιστεύεις Rose...Μήπως όλο αυτό τον καιρό ήσουν ερωτευμένη μαζί του;"