Daddy's Little Princess 🔞

*Chapter 71*

"Phantom Pain.
Her past was like the ocean,
what once was, no longer exists,
yet you would drown before
you could understand
the depth of her love and pain"

Το άλλο πρωί σηκώνομαι από το κρεβάτι με πρησμένα μάτια. Υπαίτιος δεν ήταν άλλος από τον Harry. Όλο το βράδυ δεν σταμάτησα να κλαίω μέχρι φυσικά να με πάρει ο ύπνος από την κούραση. Μπαίνω στο μπάνιο για να αντικρίσω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Πόνος. Ήταν το μόνο που μπορούσα να διακρίνω στα μάτια μου. Ανοίγω την βρύση και ρίχνω μια μπάτσα με κρύο νερό στο πρόσωπο μου.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα καθώς βγαίνω από το μπάνιο. Φοράω τα τακούνια μου έτοιμη να αφήσω το δωμάτιο. Ήταν η πιο άθλια νύχτα η χθεσινή. Έμεινα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου χωρίς λόγω μόνο και μόνο επειδή ο Harry αποφάσισε να μην έρθει τελικά στο ραντεβού μας. Θα τον σκοτώσω. Μόλις τον βρω, θα τον ματώσω στο ξύλο και δεν με νοιάζει αν μετά μου κάνει μήνυση. Κατεβαίνω με τον ασανσέρ στην ρεσεψιόν αφήνοντας το κλειδί σε μία κοπέλα. Την ρωτάω αν μπορώ να πληρώσω το δείπνο και το δωμάτιο αλλά μου ανακοινώνει πως είναι ήδη πληρωμένο.

"Μπορώ να μάθω ποιος πλήρωσε;"Στην συνέχεια αναρωτιέμαι.

"Δυστυχώς μου είπαν να μην σας πω ποιος είναι γιατί ο κύριος δεν θέλησε να αποκαλυφτεί." Μου απαντάει αμέσως και εγώ νεύω σκεπτόμενη για το ποιος θα μπορούσε να ήταν. Ο Harry, ποιος άλλος θα μπορούσε να μην έρθει στο ραντεβού αλλά να πλήρωνε μια μικρή περιουσία;

"Μπορείτε να καλέσετε ένα ταξί;"Απαντώντας μου με ένα 'ευχαρίστως' πηγαίνω και κάθομαι στα καναπεδάκια της υποδοχής. Δεν περιμένω ούτε μισή ώρα όταν η κοπέλα μου ανακοινώνει πως το ταξί που κάλεσε είχε έρθει. Σηκώνομαι όρθια και ευχαριστώντας την βγαίνω έξω. Καθώς μπαίνω στα πίσω καθίσματα ανακοινώνω στον οδηγό μια διεύθυνση. Βάζει μπρος και έπειτα από 20 λεπτά φτάνει έξω από το σπίτι. Δίνω τα χρήματα σε εκείνον και βγαίνω έξω.

Περνάω τον δρόμο φτάνοντας έτσι έξω από την αυλή του. Περπατάω αρκετά σιγά για τον λόγο ότι φοβάμαι μην χάσω την ισορροπία μου και πέσω κάτω. Μόλις σταθώ έξω από την πόρτα του πατάω το κουδούνι. Τίποτα. Το ξανά πατάω. Καμία απάντηση. Μια σκιά από το παράθυρο μου σπάει την προσοχή. Είναι στο σπίτι αλλά γιατί δεν μου ανοίγει;

"Η Rose είμαι Harry" Φωνάζω χτυπώντας αυτή την φορά την πόρτα. "Άνοιξε μου, ξέρω ότι είσαι μέσα" Συνεχίζω να χτυπάει χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.