Daddy's Little Princess 🔞

*Chapter 36*

"I wonder what I look
like in your eyes"

Κοίταξα τον Elvis έτσι πως είχε ξαπλώσει κάτω στο πάτωμα από την μαστούρα. Δεν επικοινωνούσε μαζί μας. Το μόνο σημάδι ζωής ήταν το τρεμόπαιζμα των ματιών του. Έτσι ήμουν και εγώ; Όταν ήταν ακόμα φθινόπωρος και κύριος Styles δεν υπήρχε; Ζούσα μια ψευδαίσθηση; Είναι τόσο απίστευτο πως όλοι μας εθιζόμαστε σε πράγματα που μας παίρνουν το πόνο μακριά.

"Θα επανέρθει σε λίγο" Λέει ένα παιδί καθώς χαμογελάει. Δεν το καταλαβαίνω αυτό, ο άλλος καταστρέφεται μπροστά στα μάτια σου και εσύ γελάς γίνοντας συνένοχος της δικής του αμαρτίας. Δεν θα άντεχα άλλο να βρίσκομαι εδώ, ο κύριος Styles με περίμενε εξάλλου.

"Εγώ θα φύγω" Σηκώνομαι πάνω.

"Ακόμα δεν άρχησε το καλό και θα φύγεις;" Απορεί η Jenny.

"Αποτοξίνωση παιδιά" Χαμογελάω και προσπερνάω το κρεβάτι. Πριν φτάσω στην πόρτα, ακούω την φωνή της.

"Που θα πας;"

"Δεν έχω ιδέα" Ανασηκώνω τους ώμους μου.

"Θα περάσεις καθόλου από το δωμάτιο;"

"Όχι" Κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.

"Τότε δώσε μου το κλειδί" Ανοίγω τις χούφτες μου και τότε το βλέπω. Της το πετάω και εκείνη με μεγάλη επιτυχία το πιάνει. Ανοίγω την πόρτα και καθώς χάνομαι στο διάδρομο κάποιος πετάγεται και λέει : "Μην πεις σε κανέναν τίποτα".Γελάω και γρήγορα σέρνω τα πόδια μου εώς το 313. Χτυπάω την πόρτα και εκείνη δεν αργεί να ανοίξει.

"Τι έκανες τόση ώρα πριγκίπισσα; Το ξέρεις πως δεν μ'αρέσει να περιμένω" Μου εξηγεί καθώς εγώ μπαίνω μέσα στο δωμάτιο του.

"Συγγνώμη που άργησα, έπρεπε να κάνω μπάνιο" Του λέω την μισή αλήθεια και κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού του.

"Σε συγχωρώ" Κλείνει την πόρτα και με πλησιάζει. Τότε τον παρατηρώ σε όλη την οπτική του διάσταση.

"Που πήγε το φουλάρι σου;" Χαχανίζω και εκείνος με αγριοκοιτάζει.

"Με κοροϊδεύεις πριγκίπισσα;" Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και μπορούσα να δω την σπίθα να σχηματίζεται στα δικά του σμαραγδί.

"Πώς σου ήρθε αυτό;" Στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Είμαι ακόμα θυμωμένος με αυτό που έκανες" Μου εκμυστηρεύεται.