Bonus chapter

7.8K 436 88
                                    

"When I saw you I fell in love,
and you smiled because you knew"

(Ναι το ξέρω σας έχω πρήξει...Συγγνώμη που χαλάω τον όμορφο ύπνο σας ή τέλος πάντων ότι κάνετε)


"Πριγκίπισσα;" Άκουγα την φωνή του. Μήπως θεέ μου έβλεπα παραισθήσεις; Ήταν μπροστά μου. Ήταν εκείνος. Έπειτα από 5 ολόκληρα χρόνια μπορούσα να τον μυρίσω.

"Harry;" Αναφωνώ πιάνοντας κάποιες χαρτοπετσέτες από το τραπέζι.

"Γνωρίζεστε;" Αναφωνεί ο Thomas. Τα χέρια μου κρατάνε τις χαρτοπετσέτες και τρίβουν το άσπρο μου πουκάμισο. Πώς θα πάω πίσω στην δουλειά μου με αυτό τον μεγάλο καφέ λεκέ; Όλοι στο γραφείο θα με κοροϊδεύουν.

"Ναι" Του απαντάω βιαστικά. Ο Harry τόση ώρα με βοηθούσε με το υγρό πανί μήπως και καθαρίσει. "Εμμ ευχαριστώ, Thomas θα πάω στο μπάνιο" Του ανακοινώνω και σηκώνομαι όρθια ταιριάζοντας την στενή μπλε φούστα μου.

"Θα σου δείξω που είναι" Αναφωνεί ο Harry καθώς περπατάμε μαζί στο χώρο της καφετέριας. Θέλω τόσα να του πω αλλά ντρέπομαι μην φανώ παράξενη.

"Από εδώ" Μου δείχνει και εγώ νεύω. Καθώς πηγαίνω να μπω μέσα εκείνος μου πιάνει το χέρι σταματώντας με. Η καρδιά μου βρόντο χτυπά.

"Συγγνώμη πραγματικά που σε έκανα χάλια...Θα ήθελα να επανορθώσω" Μου εξηγεί.

"Πώς;" Αναρωτιέμαι.

"Έλα μαζί μου " Πιάνει το χέρι μου και με τραβάει προς μία πόρτα που γράφει μόνο προσωπικό. Μπαίνουμε μέσα και κατευθύνεται σε ένα ντουλαπάκι. Βγάζει από μέσα ένα άσπρο πουκάμισο και μου το δίνει. "Ορίστε...Θα σου είναι μεγάλο αλλά αξίζει τον κόπος" Αναφωνεί και εγώ δειλά το πιάνω.

"Που θα αλλάξω;" Τον ρωτάω και αυτός μου γυρνάει πλάτη.

"Εδώ...Σου υπόσχομαι να μην γυρίσω" Νεύω και αρχίζω να ξεκουμπώνω το λερωμένο μου πουκάμισο. Το φοράω βιαστικά και πλησιάζω την πόρτα.

"Ευχαριστώ" Του χαμογελάω στραβά πριν βγω έξω στον Thomas.

"Δεν πιστεύω να άργησα" Κάθομαι πίσω στην καρέκλα μου.

"Δεν νομίζεις πως το πουκάμισο σου είναι πολύ μεγάλο;" Με ρωτάει και εγώ απλώς στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Daddy's Little Princess 🔞Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα