Daddy's Little Princess 🔞

*Chapter 56*

"Something I learned about people...
If they do it once, they will do it again"

Ξημερώματα

Ο ιδρώτας κυλάει στο μέτωπο μου καθώς ανοίγω απότομα τα μάτια μου. Κοιτάω δίπλα μου και συναντώ το άδειο στρώμα. Που πήγε; Τρίβω τα βλέφαρα μου και αποφασίζω να σηκωθώ όρθια. Φοράω το πουκάμισο του και διασχίζω το δωμάτιο μέχρι να φτάσω μπροστά από την πόρτα. Την ανοίγω και βγαίνω έξω. Κατεβαίνω τις σκάλες φτάνοντας στον μεγάλο διάδρομο. Το δωμάτιο στο τέλος του διαδρόμου είναι παράξενως ανοιχτό. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αρχίζω να περπατάω. Κρύβομαι πίσω από την πόρτα βλέποντας ποιος είναι μέσα. Ο Harry. Κάθεται στο γραφείο του και έχει σκυμμένο το κεφάλι. Η πλάτη του είναι γυμνή έτσι ώστε να διαγράφονται οι μύες του εκεί.

Δαγκώνω τα χείλη μου στην όμορφη θέα του. Το λιγοστός φως που υπάρχει μέσα στο δωμάτιο αντανακλά στο σώμα του. Το πρόσωπο του δεν μπορώ να το δω όμως μπορώ να καταλάβω πως κάτι τον απασχολεί. Κρατάει κάτι στα χέρια του και γαμώτο θέλω τόσο πολύ να δω τι είναι. Μουρμουρίζει κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω. Έπειτα από λίγο ανοίγει το τέταρτο συρτάρι και αφήνει αυτό που κρατούσε μέσα. Μια φωτογραφία. Όχι όποια κι όποια. Εκείνη με την όμορφη κοπέλα πάνω.

Ακούω την βαριά ανάσα μου και αμέσως βάζω το χέρι πάνω στο στόμα μου. Δεν θέλω να με ακούσει. Τον βλέπω να σηκώνει το κεφάλι του και να κοιτάει το ταβάνι. Τι μπορεί να σκέφτεται; Ξαφνικά ένα αναφίλητο μπλέκεται μαζί με ένα άλλο. Και όλα έβγαιναν από το στόμα του Harry. Τα μέσα μου είχαν σφίξει στην αίσθηση του Harry να κλαίει. Νομίζω πρώτη φορά τον βλέπω σε αυτή την ευάλωτη θέση. Για ποιο λόγο μπορεί κανείς να κλαίει στις 2 τα ξημερώματα;

Θέλω να μπω μέσα. Να τον παρηγορήσω ακόμα και αν αυτός δεν θέλει να μου πει τίποτα για αυτό που του απασχολεί. Έτσι κάνω και εγώ άλλωστε. Δεν συζητάω με κανέναν για τα προβλήματα μου γιατί κανέναν δεν μπορώ να εμπιστευτώ πλέον. Και όλα αυτά χάρις τον άντρα με τα ψυχρά καφέ μάτια που παλιά νόμιζα πως με κοιτούσε με πάθος ενώ απλά ήθελε να σπαταλήσει με κάτι τον χρόνο του. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα. Ο Harry με βλέπει με την άκρη του ματιού του και προσπαθεί να σκουπίσει τα δάκρυα που κυλάνε στα μάγουλά του.

"Τι κάνεις εδώ Rose;" Γυρίζει να με αντικρίσει με τα πλέον κόκκινα μάτια του.

"Είχα δει εφιάλτη και αφού δεν θα με έπαιρνε ο ύπνος κατέβηκα κάτω " Εξηγώ πλησιάζοντας τον. Προσπαθώ να πιάσω τα χέρια του αλλά αυτός με απομακρύνει.