🔫Na wojennej ścieżce🔫 ❤️~Marlos~~Huma~~Descendants~~Kamienie Na Szaniec~❤️

Rozdział XVII 10.09.1942r.

Mal obudziła się wcześnie rano. Nie mogła spać, gdyż prześladowały ją wizje katowanego Carlosa. Czuła się winna temu, że zostawiła swojego chłopaka na pastwę szkopów. Siedziała właśnie przy stole i piła wodę że szklanki. Kiedy usłyszała dźwięk otwieranych drzwi natychmiast otarła łzy. Miała nadzieję, że nie będzie widać śladów tego, że płakała choć szanse na to były marne.

-Dzień dobry panienko.-usłyszała głos Rudego

-Cześć.-szepnęła

-Nie jadłaś kolacji. Co się stało? Płakałaś?-chłopak zadawał jej pytania

-Tak.-szepnęła różowowłosa.-Chodzi o Carlosa.

-O to, że go aresztowali i nie możesz z tym nic zrobić?-spytał, a dziewczyna pokiwała głową.

-Został tam sam. W Siedlach.-dodała.-Nawet nie dano nam szansy na odbicie. Musieliśmy od razu tu jechać. Jak na złość. Wiem, że Niemcy mściliby się na cywilach, ale byłam gotowa zaryzykować. Wszyscy byliśmy.

-Taka jest wojna. Zabiera nam to co najlepsze.

-Jestem pewna, że byś go polubił. Carlos też jest dobry z matematyki i mimo, że był najmłodszy z nas to był niejednokrotnie odważniejszy od nas. O wiele odważniejszy.-mówiła dziewczyna już płacząc.-Ma ogromny patriotyzm. Wymyślił wiele niesamowitych akcji. Ta z torebkami o której mówił Jay to też jego pomysł. Ma psa. Wabi się Stary. Wzięliśmy go ze sobą. Jest wraz z Evie. Ja nie potrafiłabym się nim zajmować ze względu na to, że przypominałby mi Carlosa.-mówiła Mal, a Rudy jej nie przerywał. Chciał, żeby dziewczyna wyrzuciła z siebie to wszystko.-Już mi trochę lepiej. Dziękuje, że wysłuchałeś moich wywodów. Wiem, że na zebraniu zachowałam się jak histeryczka.

-Nie ma za co. Dobrze, że to z siebie wyrzuciałaś.

-Wiem. Nie miałam o tym z kim pogadać. Z Evie też pewnie się nie uda. Jeśli zabujała się w tym Alku, a jest to bardzo prawdopodobne to rozmowa z nią będzie niemożliwa. Będzie potrafiła gadać tylko o nim. Oczywiście cieszę się jej szczęściem, ale też chcę, żeby ktoś ze mną pogadał. Zwłaszcza, że nie ma Carlosa. Jak myślisz Janek? Wydostanie się z tego więzienia?

-Jeśli jest taki jak mówisz to powinien. Nie martw się. Kiedyś się odnajdziecie.

~~~

-Ale ja naprawdę nie potrzebuję jechać do szpitala! Jest w porządku!-tłumaczył Carlos

-Carlos! Ty musisz jechać do szpitala! Przecież Ty byłeś katowany.

-Nie takie rzeczy się działy.

-O czym Ty mówisz?-spytał Ben

-Dowiesz się w swoim czasie.-powiedział Carlos

~~~

-To dzisiaj będę musiała podrywać Niemca?-spytała Evie Alka kiedy wychodzili na zewnątrz. Zdążyli w tym czasie zjeść śniadanie. Evie podobnie jak Mal też nie mogła spać. Stresowała się zaplanowaną akcją. Myśl o tym, że będzie musiała uśmiechać się do Szkopa sprawiała, że bolał ją brzuch.

-Niestety będziesz musiała, ale pomyśl o tym, że zdobędziemy broń! I ubranie! Będę miał nową czapkę do swojej kolekcji!-chłopak zaczął gestykulować rękami przez co Evie musiała lekko się odsunąć, bo było ryzyko, że dostałaby w głowę. Niestety. Zanim się odsunęła tak się właśnie stało. Dostała mocno w nos. Niebieskowłosa chwyciła się za nos i jęknęła cicho.

-O matko! Bardzo Cię przepraszam Evie! Bardzo Cię boli?-spytał przestraszony chłopak

-Nie boli. Jest w porządku.-powiedziała Evie uśmiechając się.

-Na pewno?

-Na pewno.

~~~

-Gil! Zośka! Szybciej rysujcie te kotwice! Patrol idzie!-syknęła Uma, która stała przy pomniku i ubezpieczała akcję.

-Już moment.-powiedział Gil.-Gotowe.-dodał i wraz z Zośką pobiegli do Umy po czym wmieszali się w tłum przechodniów.

-Było blisko.-powiedział Gil

-No i zgadnij dzięki komu tak jest.-powiedziała Uma

-Przestańcie się kłócić! Teraz musimy iść zameldować Orszy, że zrobiliśmy zadanie.-powiedział Zośka

-Komu?-spytał Gil

-Dowiecie się.-odpowiedział chłopak

~~~

Hejka!

Oto kolejny rozdział. Mam nadzieję, że Wam się podoba. ❤️ Mam kilka informacji odnośnie książki.

Po pierwsze: Rozdziały będą pisane w czterech częściach. Tak jak teraz. W każdym rozdziale będzie wątek Carlosa i Bena. Będzie też wątek Mal. Wątek Evie i Alka oraz wątek Umy. Tak będę pisała do odwołania. Z biegi czasu wątki się trochę pozmieniają i będę pisać inaczej.

Po drugie: Napiszę tutaj kilka wyjaśnień jeśli chodzi o słownictwo.

Szkopy-tak mówili Polacy na Niemców.

Szare szeregi-harcerze działający w okresie II wojny światowej. Wsławili Mały sabotaż (to o czym teraz piszę w książce) i wielką dywersję (to też pojawi się w książce). Harcerze, którzy tam byli przyjmowali pseudonimy.

Katowanie-inaczej bicie, torturowanie, znęcanie się tylko takie mocniejsze. Znacznie mocniejsze.

Piszę to dlatego, gdyż nie wiem czy ktoś zna to słownictwo. Będzie go jeszcze więcej i w razie czego będę pisała pod rozdziałami tłumaczenie go.

Po trzecie: Kiedy będzie zakończenie roku szkolnego, będę chciała zrobić maraton z tej książki. Odpowiada Wam takie coś? Odkąd przeczytałam "Kamienie na szaniec" wzięło mnie na tematy wojenne (zawsze lubiłam te tematy, ale teraz to się pogłębiło)

No i podstawowe pytanie. Czy rozdział się podoba? Wiem, że wątku Carlosa i Bena jest mało, ale postaram się to nadrobić. ❤️♥️

Buziaki 😘

_Wicked_descendants_ ❤️