İki Dünya Arasında(BxB)

17-Destursuz Fikirler

Kolunda hissetiği acıyla,"En yakın hastaneye" dedi Resul taksiye binerken. Şoförün geçmiş olsun dediğini duyar gibi oldu fakat aklı sağol diye karşılık verecek kadar bile yerinde değildi. Kan kaybından mı yoksa bu gece yaşadıklarından mı bilinmez, Resul hiç iyi hissetmiyordu kendini. Zihnine olmadık şeyler gelip duruyor, bir türlü kafasını toparlayamıyordu. Eve girdikleri anda Cağrı'nın korku dolu bakışlarıyla karşılaşması, arka koltukta sürekli sayıklayıp irkilmesi...Resul bu gece geçmişe çok sık gidip duruyordu. Şimdiye dek yaptığı hiçbir şeyden pişmanlık duymamış, aksine her defasında bir daha olsa bir daha yaparım demişti. Kime ne yaptıysa hak etmişti mutlaka. Böyle inanıp yoluna devam etmiş, zerre kadar vicdan azabı çekmemişti.Bedel ödettiklerine bir daha dönüp bakma gereği bile duymamıştı hiç. Ama bu gece istemese de şahit olmuştu bazı şeylere ve ne hissetmesi gerektiğini bilmiyordu. Bu hissin adı neyse Resul'ü sebepsiz bir şekilde rahatsız ediyordu. Bir el boğazını sıkıyor gibiydi sanki. Camı açıp taze havayı çekti ciğerlerine. İçeriye dolan serin rüzgarla beraber tek tek özenle kıvrılmış gibi duran tutamlar çarptı zihinin duvarlarına. Aniden ve destursuz aklına giren kıvırcık saçları kovalar gibi ellerini salladı Resul. Sırası mıydı şimdi bu düşüncelerin?

Taksici sokakları,caddeleri geçerken ve yollar hızla daldığı camdan akıp giderken, Resul Reha'nın dediklerini döndürüp duruyordu hayalinde. Kocaman açtığı gözleriyle, hiç susmadan konuşan , asla kapanmayan çenesiyle zihnini meşgul edip duruyordu kıvırcık. Değişik biriydi, etrafındaki hiç kimseye benzemiyordu. Akıllıydı ama bir taraftan da saklayamadığı saf bir yanı vardı. Korkusuz,dediği dedik uslanmaz biriydi.Tuhaftı işte! Ayrıntılar ayrıntıları, düşünceler düşünceleri açıp durdu ve Resul kendini hiç olmak istemeyeceği yerde buldu.

Telaşla camı kaparken, taksici" geldik abi" dedi yorgun sesiyle.
Parayı verip indi taksiden. Ağır ve düşünceli adımlarla acilden giriş yaptı hastaneye. Koluna dikiş attırdıktan sonra aslında Samet piçinin yanına gidip ağzını burnunu dağıtmaya devam etmek istese de allak bullaktı ve dinlenmeye ihtiyacı varmış gibi hissediyordu kendini. Yeniden bir taksiye atlayıp eve gitmeye karar verdi. Kolunu gören anne ve babasından iyi bir azar yiyeceğini biliyordu ama bahane bulma konusunda uzmanlaşmıştı.Ondan da öte ailesi Resul'ün yaralı bereli eve gelmesine alışkındı.Annesinin aramalarına dönmediği için 'sabah iyi bir nutuk dinlemeye şimdiden kulaklarımı hazırlasam iyi olur 'dedi içinden.

Zili çalmadan anahtarla açıp girdi içeri. Fakat evdeki hesap çarşıya uymamıştı anlaşılan. Salonda oturan anne ve babası uykulu gözlerle kapıdan yaralı halde giren oğullarına ,gözlerini dikmiş burnundan soluyarak bakıyordu.
Kolunun sarılı olduğunu gören annesi yerinden telaşla kalkarken söylenerek yürüdü Resul'e doğru. "Ah oğlum ah! Yine ne belalar sardın başına acaba? Her gün başına ne gelecek diye beklemekten yoruldum artık oğlum.Uslan artık! "Koluna bakıp iç geçiriyor ama bir taraftan da söylenmeye devam ediyordu kadın.
Resul annesinin her zamanki panik haline göz devirerek tepki verirken, salondaki babasını es geçerek odasına doğru yürümeye başlamıştı çoktan. "Anne vallahi çok yorgunum ölüyorum hiç sırası değil! Sabah yersin beynimi olur mu?"

Babası ise annesinin aksine koktukta oturmuş oğlunun bu perişan halini süzüyordu buruk bir yüz ifadesiyle."Resul oğlum, seni daha kaç kere uyarmam lazım? Uğraşma insanlarla! Bana bıraktım bu işleri demiştin.Sen beni mi kandırıyorsun Resul? Okuluna git gel. Senden başka hiçbir şey beklemiyor kimse! "
Resul ikisini de umursamadan kolundaki ağrıyla girdi odasına. Kapının arkasından gelen tartışma seslerini duysa da kulak tıkadı hepsine. Her zamanki gibi anne ve babası ablası üzerinden Resul'ün yaptığı şeylerin tartışmasını ,kavgasını yapıyorlardı. Bu evde ablasının gölgesi hiç gitmeyecekti belli ki.Bunun için didinip dursa da senelerce onlardan uzak kalmış olsa da, biliyordu ki ne annesi ne de babası geçmişten kurtulup Resul'ü rahat bırakmayacaklardı.