İki Dünya Arasında(BxB)

25-Süt Dökmüş Kedi

İçinde kocaman bir sıkıntıyla uyandı sabaha Reha.İki gündür ne aramalarına ne de mesajlarına dönüş alıyordu. İçinde hem büyük bir öfke hem de hayal kırıklığı vardı. Çağrı'ya Resul'e güvendiğini söylerken acele mi etmişti?Samet'in çıkmaması için elinden ne geliyorsa yapacağına dair söz vermişti arkadaşına fakat elindeki tek kaynak olan Resul birden bire ulaşılmaz oluvermişti. En son meydanda yanından taksiyle ayrıldığında her şey yolunda gibi görünüyordu halbuki. Bu sessizliğe ne kadar düşünürse düşünsün bir anlam veremiyordu. Kalbine tanımlamakta güçlük çektiği bir ağırlık gelip oturmuştu sanki ve nefes aldıkça o ağırlığın altında ezilir gibi oluyordu.

Bir taraftan da başına bir şey gelmiş olabilir mi diye de çok düşünmüştü ama derneklerinde olağanüstü bir hava da sezmemişti. Bu geçen iki günde Resul'e denk gelme isteğiyle bir kaç kez derneği kaçamak bakışlarla kontrol etmiş, göz ucuyla gelip gelmediğini takip etmişti.
Geçmiş günleri düşününce, Resul'ün onunla görünmek istemediğini belli ettiği sözleri aklına geliyor, bu yüzden de daha fazlasına cesaret ederek,bakışlarını uzun süreli o tarafta tutup hem kendi hem Resul için sorun olmak istemiyordu

"Beyefendi iki saat haber alamayınca kapıya dayanmayı biliyor ama "dedi içinden. İki saatte kapıya dayanan adam iki gündür bırak aramayı, onlarca mesaja bir kısa cevapla bile dönmeye tenezzül etmiyordu. Düşündükçe daralan ve rahatsız hisseden Reha ,Resul'den bir işaret görme umuduyla bilmem kaçıncı kez mesajlara baktı .Günlerdir olduğu gibi yine tek bir arama yoktu işte.Sinirlenerek komodine geri koydu telefonunu. Yorganını Resul'ü tekmeler gibi üzerinden atıp kalktı yataktan.

Mutfaktan gelen seslere bakılırsa bir kaç gecedir uyku uyumadığını bildiği Çağrı ,yine kendini oyalamak için kahvaltı hazırlıklarına girişmişti. Kapıya yaslanmış halde bir süre dünyadan kopmuş ,geldiğini bile anlamadan masayı hazırlamaya devam eden arkadaşını izledi sessizce. Onun bu halini gördükçe Resul'e kızgınlığı ve kırgınlığı gittikçe artıyor, güvendiği için kendine kızıp duruyordu.
Sonunda onu izleyen kıvırcığı fark eden Çağrı, elindeki zeytin tabağıyla döndü arkadaşına. "Günaydın paşam. Bu sabah kahvaltıda ne istersiniz? "
Hitabına tebessüm ederek bakan Reha, bugünkü işlerini düşünerek cevapladı arkadaşını."Çağrı , hiç uğraşma atıştırıp çıkacağım. İlk önce derneğe uğrayıp, sonra da kanala geçmem lazım. Ebru hanım çağırdı. "

Duyduğu haberle boynunu büken Çağrı, yalancı bir hüzünle Reha'nın kollarını kaldırıp yüzünü buluşturarak süzdü arkadaşını. "Şu haline bak! Kolların iyice çöp gibi olmuş. Doğru düzgün beslenmediğinin farkındayım başkan. Oturuyorsun şuraya adam akıllı kahvaltı yapıyorsun. Sonra nereye istersen git. Benim de dersim var mesela ama senin gibi yemek yemeyi es geçmiyorum."
Göz devirip karşısında anne edasıyla konuşan Çağrı'ya baktı Reha."Ohoo sen annemle konuşmuşsun belli. Dün gece aynı nutuğu dinledim çünkü. Replikler tamamen aynı arkadaşım! "

"Annen haklı, önüne koyduklarımı yemeden hiçbir yere gidemezsin! "
El mahkum inatçı arkadaşının dediklerini yapan kıvırcık, kahvaltısını bitirir bitirmez üstünü giyinip çıktı evden.

Yol boyu Samet'le alakalı nasıl sağlam bir kaynak bulabileceğini düşünüp durdu.Aldı verdi kafasında bir müddet ama her yol bir şekilde Resul'e gelip dayanıyordu.Ona muhtaç olmak sinirlerini bozuyor, başka çıkış yolu bulamamanın bunalmışlığı nefes aldırmıyordu Reha'ya.Bu düşüncelere o kadar dalmıştı ki geldiğini sanıp bir önceki durakta inmiş, bu soğukta bir duraklık mesafeyi yürüyecek olmak iyice canını sıkmıştı.
Kendine küfür ede ede aradaki mesafeyi tabana kuvvet arşınlamaya başlamışken iki gündür haber alamadığı Resul beyi arabasını park ederken gördü karşı kaldırımda.Hızla karşıya geçmek için yolu kontrol eden Reha, içinde patlamaya hazır bombanın fitilini çoktan ateşlemiş birazdan Resul'ün eline tutuşturacaktı. Yeri dele dele karşıdan gelen kızgın Reha'yı gören Resul ise arabadan çıkmış,ne yapması gerektiğini unutmuş gibi boş gözlerle sağa sola bakınıyordu.