İki Dünya Arasında(BxB)

19-Islanan Makarna

Uzun zamandır peşini bırakmayan kötü ve huzursuz günlerin bitişi gibi, bu sabah cılız güneş ışığıyla sonbahar da bitişini ilan ediyordu sanki. Alarm sesiyle değil de Çağrı'nın kahvaltı hazır sesiyle uyanmış, yatakta biraz daha diye diye saniyeleri dakika yapmıştı Reha. Komidinin üzerindeki saate gözü kayınca biraz daha oyalanırsa uzun zaman sonra gideceği ilk okul gününe geç kalacağını anlayıp kalktı yataktan hızlıca. Banyoda elini yüzünü yıkayıp giyinmek için dolabını açtı. Bir süredir özenli giyinmek içinden gelmiyor, ne bulduysa üstüne çekip çıkıyordu. Ama bu sabah içinde hissettiği iyi şeyler olacak duygusuna güvenip ,dolabındaki en renkli kıyafetleri seçti kendine. Tabiki gökkuşağı kol bandı ve çorapları olmadan bu kombini tamamlamış sayılmazdı. Saçlarına aynadan son kez bakıp kıvırcık tutamlarına eliyle şekil vererek, içerden "Hadi ama artık Reha soğudu her şey " diye son ses bağıran Çağrı'nın yanına adımladı.

"Ooo döktürmüşsünüz Çağrı beyim. Kaçta kalktın da hazırladın bunca şeyi? Harika görünüyor hepsi.Ellerine sağlık canım arkadaşım. " Gözlerini masadaki her şeyde açlıkla gezdiriyordu Reha. Çağrı ile beraber yaşamak luna parka gezmeye gitmek gibiydi. Bazen heyecanlı, bazen korkutucu çoğu zaman da eğlenceli.O kötü geceyi yavaş yavaş zihninden silmiş gibi duruyordu arkadaşı. Eski neşeli Çağrı yeniden dönmüştü aralarına. Bu mutlu halinin en önemli sebebi ise Samet'le ilgili gelişmelerdi. Öğrendikleri kadarıyla savcı Samet'i salmamıştı ve hala karakolda göz altında tutuluyordu. Aldıkları darp raporu ve neyse ki Çağrı'nın o gece attığı ses kaydının Reha'nın mesaj kutusunda duruyor olması savcıyı ikna etmiş,Resul'ün telefonda bulduğu kanıtlar da eklenince Samet'e cezaevi yolları görünmüştü şükür ki! Adalet yerini bulunca insanın yeniden iyi şeyler olacağına, kötü giden düzenin yeniden iyileşeceğine olan umudu artıyor, mücadele etmek için insan kendinde yeniden direnme gücü bulabiliyordu. Belki de bu yüzden bu sabah,pencerenin ardında bitmiş bir bahar, kapıya dayanmış kış soğuğu olduğu halde Çağrı ve Reha için sıcacık ümitlerin yeşerdiği bir güne uyanmış gibi hissettiriyordu.

Düşünceli dalgın halini Çağrı'nın neşeli sesi bozdu."Okula yeni başlayan çocuğumu beslemek istedim. Kıyamam sen okula mı başlıyorsun, oyş. " Büzdüğü dudakları ve takındığı anne edasıyla Reha'nın kıvırcıklarını okşayıp şirinlik yapıyordu Çağrı. Masadaki her şeyden alıp alıp Reha'nın tabağına dolduruyor, "vitaminsiz kalma yavrum "diyerek neşeli kahkahalarıyla inletiyordu mutfağı sabah sabah.

"Ya sabahın köründe ne bu enerji oğlum, benden habersiz geceleri bir şey falan mı yapıyorsun? Şu haline bak giyinmiş bir de mutfak önlüğünü, iyice moda girmişsin."
Üzerindeki kiraz desenli önlüğüne bakıp, kendi etrafında tam tur atarak ufak bir moda gösterisi yapan Çağrı, "Ay evet çok iyiyim. Üstümdeki tüm kötü enerjileri atarak kalktım bu sabah. Yerimde duramıyorum. Sabahın köründe kalkıp kahvaltı hazırlamamdan da belli değil mi? "

Reha arkadaşının gözleri parlayan haline mutlulukla bakıyordu. Çağrı tüm enerjisiyle geri dönmüş, kötü günleri geride bırakmıştı nihayet.
"Belli belli. Neyse sevindim böyle olmana. Ben de huzurlu uyandım bu sabah. Okulu özlemişim. Derneği de tabi. Öğleden sonra ben direkt geçerim derneğe. Orda buluşuruz beraber geçeriz eve olur mu? " Kaç haftadır derneğe uğramamış tüm işleri evden yürütmüştü ve Beşiktaş'ı, Resul orda olsa da derneğin sokağını bile özlemişti.

"Ben dışarda olacağım bugün hiç derneğe uğrayacak havamda değilim. Sen çıkmadan beni ara oralardaysam beraber geçeriz, olmadı ben direkt eve geçerim. " dedi Çağrı tabağında son kalan zeytini ağzına atarken. Bir taraftan da Reha'ya söylemek istediği, aklına takılan bir şey vardı fakat tepkisinden çekindiği için geciktirip duruyordu. Belki kendi kuruntusuydu ama şimdiye dek böyle şeylerde bir kez olsun yanıldığını görmemişti. Bu kez de yanılmadığını hissediyordu fakat Reha'yı tanıyorsa asla imasını bile yaptırmazdı. Bir cesaret aklındakini daha fazla içinde tutamayarak dökülüverdi Çağrı. "Reha! Sana bir şey diyeceğim ama kızma bana tamam mı? "