İki Dünya Arasında(BxB)

54-Bedel Ödeme

"Reha bak yanlış yapıyorsun dostum! Bütün suçu üstüne alıyorsun! Bir suç varsa o benim, ben ısrar ettim ben zorladım plana seni. " Dünden beri arkadaşını ikna etmeye çalışsa da başaramamıştı Çağrı. Kararını çoktan verdiğini gözlerindeki pes etmişlikten anlamıştı.

"Çağrı kararımı verdim ben, gazetecileri de çağırdım zaten. Bu işi bugün bitireceğim.Resul'e daha fazla zarar gelsin istemiyorum." Hastaneden döndüğünden bu yana ağlamaktan kan çanağına dönmüş gözleri, dağılmış saçlarıyla bitik bir haldeydi Reha. Pes etmekse bu pes etmişti hayatında ilk defa. Mücadeleden vazgeçmişti.Çalan kapı ziliyle kendini toparlayıp saçlarını düzeltti. Derneğin kapısını belki de son kez açarak gazetecileri içeri davet etti.

Bir gün önce

"Resul neden açmadın telefonumu ,kaç kere aradım? "

"Güzelim benim lavabodaydım, hani benim de her canlı gibi doğal ihtiyaçlarım var ya! " Hem gülüyor hem de bu kadar merak ettiği için endişe ediyordu Resul. Saat başı görüşeceğiz dedikleri halde Reha sürekli arayıp mesaj atıyordu. Yorumlara bakma diye onlarca kez uyarsa da her gelen yoruma baktığını ve korktuğunu aramaların sıklığından tahmin edebiliyordu.

"Resul bugün de çıkma evden olmaz mı? " Dünden beri yalvar yakar olmuştu ona çıkmaması için. Fakat dedesi İstanbul'a gelmiş ve kesin bir tonda Resul'ü görmek istediğini söylemişti. Resul'de eninde sonunda çıkacağım zaten diyerek kabul etmişti.

Günlerdir durulur diye bekledikleri tehditler, küfürler , video sürekli yeni bir başlıkla gündemde tutulduğu için azalmak yerine artıyordu. Ülkenin başka bir derdi yokmuş gibi dedesi üzerinden Resul'ü linç etme kampanyasına dönmüştü yorumlar. Hayatı boyunca hep böyle olmamış mıydı zaten? Dedesinin biricik varisi olarak hatası da başarısı da hiçbir zaman Resul'e ait olmamıştı ki! Şimdi de Resul'ün üzerinden dönen tartışma yine dedesi eksenliydi.
"Güzelim artık bir yerde yüzleşmem lazım dedemle ve ailemle. Çıkayım ve konuşayım bitsin gitsin artık. "

Derin bir iç çekme sesi gelirken, " Bitip gidecek mi yoksa daha fazla çıkmaza mı girecek emin değilim işte ben! Dedenden ve yapacaklarından çok korkuyorum. "dedi Reha

"Korkma! Reha sen gördüğüm en korkusuz insansın ! Atlatacağız az daha sabır olur mu güzelim benim. " Sesindeki özlem telefondan taşıyordu Resul'ün. "Özledim seni. Burnumun direği sızlıyor yemin ederim. Hayatımda ilk defa böyle hissediyorum ben. Nefes alamıyor gibiyim sen olmadan." Sesi boğuk ve hüzünlü geliyordu. "Çok özledim Reha bir şekilde görmem lazım seni! "

Reha, bir delilik yapıp gelir diye daha lafını bitirmeden girdi söze."Resul hayır, lütfen sakın bir delilik yapma. Ablanın dediklerini unutma !"
Pes etmiş bir sesle oflayarak ,"Tamam tamam unutmam hepsi aklımda." dedi sıkıntıyla. "Güzelim, ben birazdan çıkacağım. Telefonumu kapalı tutacağım dedemin yanında.Dönünce arayacağım seni olur mu? " Vedalaşıp telefonu kapadı.

Salona girdiğinde, Haktan elinde kumanda televizyon izliyordu. Daha doğrusu belli etmediğini düşünerek haberlere bakıyordu. Resul'ü görür görmez televizyonu kapayıp bakışlarını ona çevirince Resul dayanamayıp kumandayı elinden aldı. "Abi gözünü seveyim bırak artık izlemeyi. Biliyorum neler söylendiğini, nasıl haberler yapıldığını. Ben bunların içinde büyüdüm sıkma canını sen. "

Resul'ün kaç gündür durgun ve dalgın haline üzülüyordu Haktan.Ayağa kalkıp, omuzunu sıktı dostça. " Oğlum üzülüyorum ya. Sevdiğinden ayrısın günlerdir, eve tıkılıp kaldın. Elimden de bir şey gelmiyor. Ciğerime oturuyor."

Günlerdir onunla beraber acısını paylaşan, dertlenen Haktan abisine kollarını uzatıp sıkıca sarıldı. O olmasaydı ne kadar zorlanacağını geçirdi içinden. Hızır gibi girmişti hayatına. "Abim benim. Düzelteceğim. Hepsi geçecek. " Saçını düzeltip,ceketini aldı. "Dedemin yanına gidiyorum şimdi. Çıkınca hemen buraya gelirim. "