ပြိုင်ဘက်ကင်းအမျိုးသားဧကရီ

အခန်း(၄၂) မြင်းဇောင်း

ဧကရာဇ်မင်း အပြင်ထွက်ရင် သေချာပေါက် တော်ဝင်မိသားစုပိုင် သီးသန့်နေရာကို သွားမည်ဖြစ်သည်။

ထိုနေ့နေခင်းမှာ ကျောက်ဝမ်ယုံးက အားကောင်း‌ မောင်းသန် လူတစ်စုကို ခေါ်ဆောင်ကာ ဆောင်းတွင်းကာလကြီးမှာ မြို့စွန်ရှိ တော်ဝင်မိသားစုပိုင် မြင်းဇောင်းသို့ သွားခဲ့သည်။

ကျောက်ဝမ်ယုံး ခေါ်ဆောင်လာတာက သူ၏ ကျင်းဖုန်းဖြစ်၏။ ဒါပေမယ့် ကုထင်ရန်က မြင်းမစီးဖူးသလို အလေ့အကျင့်လည်း သေချာပေါက်မရှိသဖြင့် ကျောက်ဝမ်ယုံးက သူကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ တစ်ကောင် ရွေးခိုင်းလိုက်ရသည်။ တိုက်ဆိုင်စွာဖြင့် တောင်ဝင်မြင်းဇောင်းမှာ အဖိုးတန်မြင်းအသစ်တွေ အများကြီး ရောက်နေသည်။

ကုထင်ရန်က အတော်လေး လိမ္မာမည့်ပုံပေါက်သည့် မြင်းဖြူတစ်ကောင်ကို ရွေးခဲ့သည်။ ကျောက်ဝမ်ယုံးက သူ့ကို အဖော်ပြုလျက် ‌မြင်းစီးကွင်းမှာ ခဏလောက် လှည့်ပတ်စီးပေးနေရင်း ရုတ်တရက် အမဲလိုက်ချင်သည့် ဆန္ဒဖြစ်ပေါ်လာသည်။

သို့ပေမယ့် ကုထင်ရန်၏ စိတ်အားထက်သန်မှုက အစောကြီးကတည်းကပင် ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သည်။ သူက ထိုအရာ‌တွေကို ပိုင်နိုင်ကျွမ်းကျင်သော လူတစ်ယောက်လည်း မဟုတ်ပေ။ ခဏလောက်ကြာတော့ မောပန်းလာပြီး လူက တမှိုင်မှိုင်တထွေထွေဖြစ်လာသည်။

ကျောက်ဝမ်ယုံးက‌ သူ့ကို ခက်ခဲအောင်မလုပ်ပေ။ နဂိုထဲက သူနဲ့အတူ စိတ်ပြေလက် ပျောက်ဖြစ်အောင် ထွက်လာတာဖြစ်သဖြင့် သူ မပျော်အောင်လုပ်လို့ မဖြစ်ပေ။

သို့ပေမယ့် ကျောက်ဝမ်ယုံးက သူ့ပုံစံကို ကြည့်ရင်း မရယ်ဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။

"လာချင်တယ်လို့ ပူဆာတာ မင်းမဟုတ်ဘူးလား"

ထိုစကားက ကျီဆယ်ချင်သည့် သဘောသက်ရောက်နေတုန်းပင်။

ကုထင်ရန်က သူ့ကို အဖက်လုပ်ဖို့ ပျင်းလွန်းသဖြင့် တစ်ယောက်ထဲ မြင်းဖြူလေးပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း အလွန့်အလွန်ပျင်းရိငြီးငွေ့နေကာ ပြန်ဖြေတဲ့စကားတောင် ပျင်းရိပျင်းတွဲဖြစ်နေသည်။ ကျောက်ဝမ်ယုံးက ကုထင်ရန်၏ ထိုပုံစံကို ကြည့်ရင်း ချစ်စရာကောင်းတယ်လို့သာ ထင်မိသည်။ နှလုံးသားထဲရှိ တစ်နေရာကို လူတစ်ယောက်က ငှက်မွေးနဲ့ လာပွတ်သတ်နေသလို ယားကျိကျိဖြစ်‌နေပေမယ့် လူကို အတော်လေးလည်း သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေသည်။