Chapter 1: ကုတင်ခြေရင်းသို့ လေထီးခုန်ခြင်း
"ဘုန်း"
မသဲမကွဲအသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။
စုလုရီက သူ့ခေါင်းအနောက်ဖက်ကိုကိုင်ထားရင်း အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှုသွင်းလိုက်တယ်။ မျက်ခွံတွေကို ဖြေးဖြေးချင်းဖွင့်ကြည့်တော့ သူက ကုတင်ခြေရင်းမှာ လှဲနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
ဘာဖြစ်သွားတာလဲ...သူအိပ်ပျော်နေတာမဟုတ်ဘူးလား။ အိပ်ယာထဲမှာလှိမ့်ရင်းနဲ့ ဂျွမ်းထိုးပြီးများပြုတ်ကျသွားတာလား။
တကယ်ကြီးလား ... သူကိုက အော်တိုလှိမ့်နေတာဖြစ်မှာပါ။
စုလုရီက သူ့ခေါင်းကိုပွတ်ပြီး ပြန်လှဲအိပ်ဖို့ ကုတင်ခြေရင်းကနေ တရွတ်တိုက်ထလိုက်တယ်။ တရွတ်တိုက်ထနေရင်းနဲ့ပဲ တစ်ခုခုမှားနေတာကို စုလုရီနားလည်လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းကမှောင်နေတယ်။ ဝရံတာမှန်တံခါးကနေလည်း အလင်းဖြဖြဝင်လာနေတယ်။ ပြီးတော့ ရိုးရှင်းပြီးစတိုင်ကျတဲ့ အိမ်သုံးပရိဘောဂတွေကိုလည်း ဝိုးတဝါးမြင်နေရတယ်။
သူ့မျက်ဝန်းတွေ တုန်လှုပ်သွားရတယ်...ဒါသူ့အိပ်ခန်းမှမဟုတ်တာ။
သူလက်ရှိအခြေအနေကို နားမလည်နိုင်သေးခင်မှာပဲ 'ကလစ်' ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ အခန်းတံခါးက ရုတ်တရက်ပွင့်လာခဲ့တယ်။ သိပ်မကြာဘူး အခန်းတစ်ခုလုံး မီးတွေလင်းသွားရော...
သူ့မျက်လုံးတွေ တဖြည်းဖြည်းကြည်လင်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် တံခါးဝကလူကို သူလှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်။
အေး...အဲ့တာကရော ဘယ်သူကြီးတုန်းဟ ...
စုလုရီတစ်ယောက် ရုတ်တရက်ဆန်တဲ့အခြေအနေတွေကြောင့် ဖရိုဖရဲပြိုကွဲနေတုန်းမှာပဲ အဲ့လူကသူ့ရှေ့ကိုခြေလှမ်းကျဲနဲ့လျှောက်လာတယ်။ သူ့ရဲ့ခက်ထန်တဲ့မျက်ခုံးတွေကလည်း စူးရှနေရောပဲ။
သူက စုလုရီရဲ့ရှေ့မှာရပ်လိုက်တယ်။ သူ့မျက်ဝန်းတွေက နင့်နင့်နဲနဲ....
'' မင်းက ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ ... ''
လေသံက ရင်းနှီးနေသလိုပဲ။ လူနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်သိနေသလိုမျိုး။
