အပိုင်း (၃၈) locker တံခါး
စုလုရီ၏ ရင်ခုန်သံများ ကျယ်လောင်လာသည်။
စုချီက စုလုရီကို စိုက်ကြည့်ကာ "မင်း အဲ့ မနက်က ရောက်လာခဲ့တာ ငါ သိတယ်။ မင်း ငါ့ကို ခေါ်နေတာ ငါ ကြားတယ်" ဟု ပြောလိုက်၏။
"သိနေတယ်၊ ဟုတ်လား"
စုလုရီက အံ့ဩနေသော မျက်လုံးများဖြင့် စုချီကို ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
စုချီက ရေပန်းခလုတ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး "ငါတောင် မရှက်တာ။ မင်းက ဘာလို့ ရှက်နေတာလဲ။ ယောက်ျားအချင်းချင်းပဲကို၊ ဘာလို့ ငါ့ကို ရှောင်နေတာလဲ " ဟု ပြောလိုက်၏။
"ဒါဆိုလည်း ကျွန်တော် လက်ခံဖို့ ကြိုးစားကြည့်လိုက်ပါ့မယ်"
"အင်း၊ မြန်မြန် ကြိုးစားပြီး လက်ခံလိုက်။ ငါ့ကို ရှောင်မနေနဲ့" ဟု ပြောကာ စုချီက ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်သွားတော့သည်။
စုလုရီက ရေချိုးကန်ထဲ၌ ရေနွေးများကို ဖြည့်ကာ စုချီ ပြောသည့် အကြောင်းအရာများမှာ အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်ဟု တွေးပြီး ရေစိမ်နေရာ မိနစ် လေးဆယ်ခန့် ကြာမြင့်သွား၏။
ထိုအခါ စုချီက တံခါး လာခေါက်ကာ "မင်း အဲ့ထဲမှာ စွပ်ပြုတ် ဖြစ်နေပြီလား" ဟု မေးတော့သည်။
စုလုရီ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသောအခါ စုချီက ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာပေါ်၌ ထိုင်နေ၏။
စုလုရီက စုချီဘေး၌ ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ "အစ်ကိုကြီး၊ ကျွန်တော်..."
စုလုရီ စကား မဆုံးမီတွင် စုချီက တဘက်ကို ယူကာ "ရေလည်း မခြောက်သေးဘူး" ဟု ပြောပြီး စုလုရီ၏ ခေါင်းကို သုတ်ပေးတော့သည်။
"မင်း ငါ့ကို မရှောင်ဘူးဆိုရင် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ"
"အင်း...ကျွန်တော် အစ်ကိုကြီးကို ဒီရက်ပိုင်း ရှောင်နေခဲ့မိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်"
စုလုရီက ထိုသို့ ပြောပြီး စုချီက ထိုအကြောင်းအရာများကိုပါ သူနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာသဖြင့် ပို၍ ရင်းနှီးလာသည်ဟုလည်း ခံစားလာသည်။
ထို့ကြောင့် "အစ်ကိုကြီး၊ ကျွန်တော့်ကို ဒီလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ ကျွန်တော် အရင်တုန်းက ဘောင်းဘီရှည် မဝတ်ထားတဲ့ ပုံစံကို အစ်ကိုကြီး မြင်ဖူးတယ် မလား။ အခု အစ်ကိုကြီးလည်း အဲ့လိုလုပ်ပြပါလား" ဟုပြောလိုက်၏။
ထိုအခါ စုချီက သဘက်ကို စုလုရီ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ ပစ်ချကာ "ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပဲ သုတ်လိုက်တော့" ဟု ပြောပြီး ထသွားတော့သည်။
နှစ်ယောက်သား ခရီးပန်းလာကြသဖြင့် စကားများ ပြောအပြီးတွင် အိပ်ယာ ကိုယ်စီ ဝင်ခဲ့ကြ၏။
နောက်တစ်နေ့ မနက်၌ စုလုရီက အိပ်မှုန်စုတ်ဖွား ပုံစံဖြင့် ထလာပြီး စုချီကို တွေ့သောအခါ "ညက မိုးရွာတော့ အေးလိုက်တာ အစ်ကိုကြီးရာ" ဟု ပြောလိုက်သည်။
"အေးရင် ထူထူ ဝတ်ထားလေ"
"ဧည့်သည်နဲ့ သွားတွေ့မှာဆိုတော့ အရမ်း ထူတာကြီး ဝတ်သွားလို့ မကောင်းဘူးလေ"
"ဒါဆိုလည်း မဝတ်နဲ့ပေါ့။ မြန်မြန် ပြင်ဆင်လိုက်တော့"
"ဒါဆို အစ်ကိုကြီးက မိသားစုဝင် တစ်ယောက်ယောက် အအေးလွန်ပြီး သေသွားလည်း ဖြစ်တယ်ပေါ့လေ"
"ဟင်း...အောက်ထပ်မှာ ရှော့ပင်းစင်တာ ရှိတယ်။ ငါ မင်းကို အဲ့ကနေ ရေနွေးကပ်ခွာ ဝယ်ပေးမယ်။ မြန်မြန် ပြင်ဆင်လိုက်တော့"
နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲမှ ထွက်လာသောအခါ ရှောင်ချင်က ဓာတ်လှေကား အဝ၌ စောင့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
"မောနင်းပါ၊ ဒါရိုက်တာ စုနဲ့ လက်ထောက် စု။ ကျွန်တော် အောက်ထပ်မှာ ကား မှာထားပြီးပါပြီ။ ငါးမိနစ် နေရင် ရောက်လာပါလိမ့်မယ်"
"အင်း၊ ငါ ရှော့ပင်းစင်တာ ခဏဝင်လိုက်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့၊ ဒါရိုက်တာ စု"
စုချီက ရှော့ပင်းစင်တာသို့ သွားကာ ရေနွေးကပ်ခွာဗူး သုံးဗူးကို ယူပြီး ကောင်တာ၌ ရှင်းလိုက်သည်။
ထိုအခါ ကောင်တာမှ ကောင်မလေးက ရေနွေးကပ်ခွာမှာ မိန်းကလေးများ သုံးသည့် ပစ္စည်းဖြစ်သောကြောင့် စုချီက သူ၏ ကောင်မလေးအတွက် လာဝယ်ပေးသည်ဟုထင်ကာ "(၃၆) ယွမ်ကျပါတယ် လူကြီးမင်း။ ကောင်မလေးအတွက် လာဝယ်ပေးတာ ထင်တယ်။ ချိုမြိန်လိုက်တာ" ဟု ပြောလိုက်၏။
စုချီက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ပိုက်ဆံရှင်းကာ အနားရှိ စုလုရီလက်ထဲသို့ "ရော့ ယူလိုက်" ဟု ဆိုကာ ရေနွေးကပ်ခွာကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။
ကောင်တာမှ ကောင်မလေးနှင့်အတူ စုလုရီပါ ဆွံ့အသွားလေ၏။
ထို့နောက် စုချီက ထွက်သွားကာ မှာထားသော ကားဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
ကားပေါ်သို့ ရောက်သောအခါ စုလုရီက စုချီကို ရေနွေးကပ်ခွာကို နောက်ကျော၌ ကပ်ပေးရန် အကူအညီတောင်းလိုက်ပြီး "အစ်ကိုကြီး၊ ဘာလို့ ရှင်းမပြလိုက်တာလဲ" ဟု မေးကာ ရန်တွေ့လိုက်၏။
"ဘာကို ရှင်းပြရမှာလဲ"
"အစ်ကိုကြီး ခုနတုန်းက လုပ်လိုက်တဲ့ အပြုအမူက တခြားလူတွေ အမြင်မှာ အထင်လွဲသွားစေနိုင်တယ်။ ခုနတုန်းက ကောင်မလေးက ကျွန်တော့်ကို ထူးဆန်းတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ ကြည့်နေတယ်၊ သိလား"
"ဒါဆို ငါက ဘယ်လို ရှင်းပြရမှာလဲ။ ကောင်မလေးအတွက် မဟုတ်ဘူး။ နုလွန်းတဲ့ ညီလေးအတွက်လို့ ပြောရမှာလား"
စုလုရီလည်း ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်တော့သဖြင့် ဆွံ့အသွားတော့၏။
ချိန်းထားသောနေရာမှာ ဂျပန်စတိုင် ဒီဇိုင်းရေးဆွဲထားသော ဟိုတယ် ဖြစ်သည်။
ဧည့်သည်၏ မျိုးရိုးနာမည်မှာ ဝမ် ဖြစ်၏။ ဝမ်သူဌေးက စုချီတို့ကို VIP အခန်း၌ ဧည့်ခံသည်။
စုချီနှင့် ဝမ်သူဌေးတို့ အလုပ်ကိစ္စ ဆွေးနွေးနေသည့် အချိန်၌ စုလုရီက အေးမည်ကို ကြောက်သောကြောင့် ရေနွေးများကို ထပ်ကာ ထပ်ကာ ထည့်သောက်နေတော့၏။
ရေနွေး အများကြီး သောက်လိုက်မိသဖြင့် အိမ်သာသွားချင်လာသည်။
ထို့ကြောင့် စုလုရီက ခွင့်တောင်းကာ သန့်စင်ခန်းသို့ ထသွားတော့သည်။
ထိုအခါ ဝမ်သူဌေးက "အိုး၊ သူ့ကို ပြောလိုက်ဖို့ မေ့သွားတယ်။ သန့်စင်ခန်းထဲက ပြတင်းပေါက်က ပိတ်ထားရဲ့လား မသိဘူး။ ပြတင်းပေါက်အပြင်မှာက ခြံဝန်းရှိတော့ လူတွေ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လုပ်ကြတယ်" ဟု ပြောလိုက်၏။
စုချီက ချက်ချင်းထကာ "ကျွန်တော်လည်း သန့်စင်ခန်း သွားလိုက်ဦးမယ်" ဟု ပြောပြီး ထွက်သွားတော့သည်။
စုလုရီက သန့်စင်ခန်းသို့ ရောက်ပြီး မကြာမီတွင် စုချီ လိုက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
"အစ်ကိုကြီး၊ လိုက်လာတာလား"
"အင်း"
စုချီက ပြတင်းပေါက်ကို ပိတ်ကာ ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။
ဆွေးနွေးအပြီး ပြန်တော့မည့်အချိန်၌ ဝမ်သူဌေးက ရေပူစမ်း သုံးသွားရန် ဖိတ်ခေါ်သဖြင့် ရေပူစမ်းသို့ သွားရန် အဝတ်အစားလဲလိုက်ကြ၏။
စုလုရီက စုချီနှင့် တစ်ခန်းတည်း အတူတူ ဝင်ကာ အဝတ်အစား လဲရန် ပြင်လိုက်သည်။
"တခြားအခန်းတွေ လွတ်နေတာကို ဘာလို့ ငါ့နောက်လိုက်လာတာလဲ"
"ကျွန်တော်နဲ့ အစ်ကိုကြီးက ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ"
စုလုရီက ထိုသို့ ပြောပြီး အင်္ကျီကို ချွတ်ရန် ပြင်လိုက်ရာ သူ၏ လည်ပင်းမှ မှဲ့နီက ပေါ်လာ၏။
စုချီက သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ကြယ်သီးနှစ်လုံးဖြုတ်ထားပြီး လည်ပင်းနှင့် အတွင်းသားများကို အတိုင်းသား မြင်နေရသဖြင့် အလျင်အမြန် ထွက်ကာ တခြားအခန်းသို့ ပြောင်းသွားလိုက်သည်။
အခန်းနှစ်ခန်းမှာ တံခါး တပ်မထားသဖြင့် တစ်ခန်းနှင့် တစ်ခန်း လှမ်းကြည့်ပါက မြင်နေရ၏။
စုလုရီက အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းတဘက်ကို ပတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် တစ်ဖက်ခန်းရှိ စုချီကို လျှောက်လမ်း၌ ရပ်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။
စုချီက locker ကို ဖွင့်ကာ စုလုရီဘက်သို့ ကျောပေးထားပြီး အောက်သို့ငုံ့ကာ တစ်ခုခုကို စဉ်းစားနေဟန်ဖြင့် ရပ်နေ၏။
စုလုရီက "အစ်ကိုကြီး" ဟု ခေါ်လိုက်မှသာ အသိပြန်ဝင်လာသည့် ပုံစံဖြင့် အလျင်အမြန် အဝတ်ချွတ်ကာ ရေချိုးတဘက်ကို ပတ်လိုက်တော့သည်။
ထို့နောက် အပြင်သို့ ထွက်လာရန် ပြင်လိုက်ချိန်၌ စုလုရီက "အစ်ကိုကြီးရဲ့ locker တံခါးပွင့်နေသေးတယ်" ဟုသတိပေးလိုက်သဖြင့် တံခါးကို ပိတ်လိုက်တော့၏။
"ဒုန်း"
...…….................................
.........................................
အပိုင်း (၃၈) ပြီးပါပြီ။
