စုလုရီ
အပိုင်း (၂၆) အေးနေတယ်
စုချီက နေ့လည် (၂) နာရီကျော်၌ ထွက်သွားခဲ့သည်။
တစ်ရက်ကြာပြီးနောက် စုလုရီနှင့် သူ၏ သူငယ်ချင်းများက ဘန်ယမ်းမြို့မှ ဟွမ်းဒူမြို့သို့ ထွက်ခွာလာခဲ့၏။
ဟွမ်းဒူမြို့သည် ပင်လယ်ကမ်းရိုးတန်းတွင် တည်ရှိ၍ ကြီးပွားချမ်းသာသော မြို့ကြီးတစ်မြို့ ဖြစ်သည်။
မနက်ခင်းတွင် လေယာဉ်စီး၍ နေ့လည်ခင်း၌ ဟွမ်းဒူမြို့သို့ ရောက်ခဲ့ကြ၏။
သူတို့ သုံးယောက်က ပုံမှန်အတိုင်း အနားယူ၍ နောက်တစ်ရက်မှ ကိုယ်စားလှယ်နှင့် သွားတွေ့ရန် စီစဉ်ခဲ့ကြသည်။
ဟိုတယ်၏ အပြင်ဘက်၌ ညရှုခင်းကို ကြည့်ရှုနိုင်သည့် ဘားတစ်ခု ရှိ၏။
ညစာ စားပြီးနောက် ထိုဘားသို့ သွားထိုင်ခဲ့ကြသည်။
ကျိုးချင်းချန် - "ဟိုတစ်ခါတုန်းက အင်တာနက် ဆယ်လီတွေ အကြောင်း မေးဖူးသေးတယ်မလား။ ငါ့မှာ ဟွမ်းဒူမှာ သူငယ်ချင်းတွေ အများကြီး ရှိတယ်။ မင်းတို့ တွေ့ချင်ကြလား"
စုလုရီ - "အရက်နဲ့ အစားအသောက်မှာ ကျွမ်းကျင်တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ အများကြီး ရှိတော့ ကောင်းတာပေါ့"
ကျိုးချင်းချန် - "သူတို့ကို ကူရောင်းခိုင်းကြမလား"
စုလုရီ - "မင်း ဘာလို့ ဖြုန်းတီးနေတာလဲ။ မင်းသာ သူတို့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ရင် ဆူနာမီ ဖြစ်သွားမယ်"
ကျိုးချင်းချန် - "ဒါဆို မင်းက သူတို့ကို ဘာလုပ်စေချင်လို့လဲ"
စုလုရီက သူ၏ ဖန်ခွက်ကို မြှောက်ကာ တစ်ငုံသောက်လိုက်ပြီး "သူတို့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုကို ကြည့်ရမှာပေါ့" ဟု ပြောလိုက်သည်။
စုလုရီက သူ၏ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်အား "ခွန်ဝိုင်က ဈေးကွက် အပြိုင်အဆိုင် လုနေရတာက ပါဝင်ပစ္စည်းတွေ တူနေလို့ မဟုတ်ဘူး။ တခြားနည်းလမ်းကြောင့်ပဲ။ ငါတို့ ဈေးမချဘဲ ရောင်းအား တက်အောင် လုပ်ဖို့ဆိုရင် အစားထိုးလို့ မရအောင် လုပ်ရမယ်" ဟု ရှင်းပြလိုက်သည်။
ကျိုးချင်းချန်က နားမလည်သည့် ဟန်ပန်ဖြင့် "မင်းက ဘာကို ပြောချင်တာလဲ။ ဘယ်လိုလုပ်မလို့လဲ"
စုလုရီ - " စားသုံးသူတွေကို မရှိမဖြစ် လိုအပ်အောင် လုပ်ရမယ်"
ကျိုးချင်းချန်က အံ့ဩသည့် ပုံစံဖြင့် "မင်းစားသုံးသူတွေကို ဦးနှောက် ဆေးပစ်မလို့လား"
စွင်းဟဲ့ယွီက မျက်နှာကို မဲ့၍ "မင်းပဲ ဦးနှောက်ဆေးရမှာ" ဟု ကျိုးချင်းချန်ကို ပြောလိုက်သည်။
စုလုရီက "ငါ နောက်တစ်နေ့ ကိုယ်စားလှယ်ကို တွေ့
ရင် ပြည်တွင်း ရောင်းအားကို မေးကြည့်ရမယ်။ ဟွမ်းဒူရဲ့ရောင်းအားက ဘန်ယမ်းထက်စာရင် ပိုမြင့်တယ်။ ဒါပေမယ့် မျှော်လင့်ထားတဲ့အထိတော့ မရောက်သေးဘူး" ဟု ပြောလိုက်သည်။
နောက်တစ်နေ့၌ စုလုရီတို့က ကိုယ်စားလှယ်ကို တွေ့ရန်အတွက် ထူးခြားသည့် စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ရှာတွေ့ခဲ့ကြ၏။
သူတို့က စောစောသွား၍ ဟင်းပွဲများကို မှာခဲ့ကြသည်။ ဟွမ်းဒူမြို့၏ စားသောက်ဖွယ်ရာများက အရသာ ချိုမြိန်ပြီး အနံ့အရသာနှင့် ပြည့်စုံလှသည်။
စုလုရီက ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး မိသားစု စကားပြောခန်းသို့ လှမ်းပို့ရန် မမေ့ပေ။
ထို့နောက် ကျိုးချင်းချန်နှင့် အစားစားရင်း ငြင်းခုံကြလေသည်။
ထိုအချိန်တွင် စုလုရီ၏ ဖုန်းမှ အသံမြည်လာခဲ့၏။
စုချီ - "အခု ဘာလုပ်နေလဲ"
စုလုရီက ဖုန်းကို ကြည့်ကာ ကြောက်နေပုံပေါက်သဖြင့် စွင်းဟဲ့ယွီက မေးလိုက်သည်။
"မင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ"
စုလုရီက သတိပြန်ဝင်လာပြီး "ငါ့ အစ်ကိုကြီးက ငါ့ကို ဘာလုပ်နေလဲဆိုပြီး မေးနေလို့" ဟု ဖြေလိုက်သည်။
စွင်းဟဲ့ယွီက "ဪ သူခိုးလူမိသလို ဖြစ်သွားတာပေါ့" ဟု နောက်ပြောင်လိုက်၏။
စုလုရီက သူ့စကားကို စကားပြန်မနေနိုင်တော့ဘဲ စုချီကို ရွှီးဖြန်းလိုက်သည်။
စုလုရီ -"အစ်ကိုကြီးကို စဉ်းစားနေတာ။ အစ်ကိုကြီးကရော အခု ဘယ်မှာလဲ"
စုချီ - "မင်း နှလုံးသားထဲမှာ"
စုလုရီ ဆွံ့အသွားလေသည်။ စာပေါင်းများစွာပို့ခဲ့ကြပြီးမှ စုချီက သူ့ကို ခြောက်နေမှန်း စုလုရီ နားလည်သွားတော့သည်။
ကြောက်စရာကောင်းသော ညတစ်ည ကုန်ဆုံးပြီးနောက် နေ့တစ်နေ့ တဖန် စတင်လာခဲ့သည်။
"ငါ online blogger တွေနဲ့ ဒီနေ့ချိန်းထားတယ်။ သေချာပြင်ဆင်ထားကြနော်" ဟု ကျိုးချင်းချန်က စုလုရီတို့ နှစ်ယောက်ကို ပြောလိုက်သည်။
ထို့နောက် ကျိုးချင်းချန်၏ သူငယ်ချင်း ပိုင်ဆိုင်သော စားသောက်ဆိုင်သို့ သွားခဲ့ကြ၏။
စုလုရီနှင့် စွင်းဟဲ့ယွီတို့က ကျိုးချင်းချန်၏ ဦးဆောင်မှုနောက်သို့ လိုက်ခဲ့ကြသည်။
စားသောက်ဆိုင်သို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ထောင့်တစ်နေရာ၌ မိန်းမ နှစ်ယောက်နှင့် ယောက်ျားနှစ်ယောက် ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
နှစ်ဆယ်ကျော်နှင့် သုံးဆယ်ကျော် အရွယ်များဖြစ်၏။
ကျိုးချင်းချန်မှ ရှေ့ကိုတိုး၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"ဒါက ချာချာ, Chestnut နဲ့ နန်းမင်။ သူတို့က ပရိသတ်တွေ သန်းချီရှိတဲ့ food bloggers တွေ။ ဒါကတော့ အစ်ကိုယု။ သူက နာမည်ကြီးတဲ့ အဖျော်ဆရာ"
စုလုရီနှင့် စွင်းဟဲ့ယွီတို့က နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး ထိုင်လိုက်ကြသည်။
စကားများ ပြောခဲ့ကြပြီးနောက် အချင်းချင်းအနည်းငယ် ရင်းနှီးလာခဲ့ကြသည်။
စားသောက်ဆိုင်မှ အချိုပွဲနှင့် မုန့်များကိုလည်း လာချပေးထားသည်။
ချာချာက စုလုရီထံသို့ စတော်ဘယ်ရီမုန့်ပန်းကန်ကိုတွန်းပို့၍ "များများစားနော်" ဟု ပြောလိုက်သည်။
စုလုရီကလည်း ယဉ်ကျေးစွာဖြင့် သူမထံ ပူတင်းပန်းကန်အား ကမ်းပေးလိုက်သည်။
ခဏကြာပြီးနောက် စုလုရီက ပန်းကန်ကို ချကာ စကားစလိုက်၏။
"ကျွန်တော်တို့ ပစ္စည်းအသစ် ခွန်ဝိုင်ကို ထုတ်ထားတယ်။ ကျိုးချင်းချန်းက အားလုံးကို ပြောထားပြီးဖြစ်မှာပါ။ အခုအခြေအနေက ဈေးကွက်ထဲ မရောက်သေးလို့ ကျွန်တော်တို့ အကူအညီ လိုအပ်တယ်"
Chestnut - "ငါတို့ ဗီဒီယို အဆုံးမှာ ထည့်ကြော်ငြာပေးရမှာလား"
စုလုရီ - "အဲ့ထက် ပိုရှုပ်တယ်"
Chestnut - "ဒါဆို အစမှာရော၊ အဆုံးမှာရော ထည့်ပေးရမှာလား"
အားလုံး ဆွံ့အသွားလေသည်။
စုလုရီက လုပ်ရမည့် အကြောင်းအရာများကို အသေးစိတ် ရှင်းပြလိုက်သည်။
အစီအစဉ်များကို အသေးစိတ် တိုင်ပင်ကြပြီးနောက် အချင်းချင်း Wechat အပ်လိုက်ကြပြီး အမှတ်တရအနေဖြင့် အုပ်စုလိုက် ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်ကြ၏။
စုလုရီက သူငယ်ချင်း အများကြီး ရခဲ့သဖြင့် ကြွားရန် ပို့စ်တင်လိုက်သည်။
သူ၏ ပို့စ်ကို စုကျစ်ထုံနှင့် ယုရှင်းရန်တို့က အသဲရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပေးလိုက်ကြ၏။
ကျန်သော အစ်ကို နှစ်ယောက်က အသဲမပေးဘဲ ကောမန့်, မန့်သွားကြသည်။
စုကျန်းချန် - "မင်း ဘာလို့ ယုန်ကျောပိုးအိတ် မလွယ်ထားတာလဲ"
စုလုရီ -"အိတ်ထဲ မပါလာလို့ အစ်ကို (၂)"
စုယွီ - "ဟွမ်းဒူမှာလား။ မြို့တော်နဲ့ နီးနီးလေးပဲ။ အစ်ကို (၃) ဆီလာခဲ့လေ"
စုလုရီ - "အင်း"
စုကျစ်ထုံ - "သား (၃)က ညီငယ်လေးကို ဂရုစိုက်လိုက်နော်"
စုချီကလည်း အသဲပေးလိုက်သည်။ စုလုရီက မည်သို့ တုံပြန်ရမည်ကို မသိတော့ချေ။
သူ ရုတ်တရက် မိသွားသကဲ့သို့ ခံစားချက်မျိုးလည်း ခံစားလိုက်ရသည်။
စုလုရီက ရေချိုးကန်ထဲမှ နေ၍ ဓာတ်ပုံရိုက်ကာ စုချီထံပို့လိုက်၏။
စုလုရီ - "သတိရတယ် အစ်ကိုကြီး" ဟုပါ ထည့်ရေးလိုက်သည်။
စုချီ -"မင်းရဲ့ ရိုးသားမှုကို အသိအမှတ် မပြုဘူး"
စုလုရီ ဆွံ့အ,သွားလေသည်။ ထို့နောက် ရေချိုးကန်မှ ထွက်ပြီး ရေစိုထားသော ဆံပင်များကို အခြောက်ခံစက်ဖြင့် မှုတ်လိုက်သည်။
ထိုအချိန်တွင် ကျိုးချင်းချန်ထံမှ စာများ အဆက်မပြတ် ဝင်လာလေသည်။
ကျိုးချင်းချန် - "ငါ့သူငယ်ချင်း ဆယ်လီတစ်ယောက် လာပို့ထားတာ။ မင်း ပုံတွေ အင်တာနက်ပေါ်မှာ ပျံ့နေပြီ" ဟူသော စာနှင့်အတူ link ကိုပါ ပို့လိုက်သည်။
စုလုရီက ထိတ်လန့်စွာဖြင့် link ကို နှိပ်ကြည့်လိုက်၏။
ချောမောလှပသော လူတစ်ယောက်၏ ပုံကို တွေ့လိုက်ရသည်။
စုလုရီက ခဏတာ ကြောင်သွား၍ နောက်မှ သတိပြန်ဝင်လာပြီး "အိုး၊ အဲ့ဒါ ငါပဲ" ဟု ရေရွတ်လိုက်သည်။
အကြောင်းရင်းကို မသိ၍ ကျိုးချင်းချန်အား စာပြန်ပို့၍ မေးလိုက်သည်။
စုလုရီ - "ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်သွားတာလဲ"
ကျိုးချင်းချန် -"ဘန်ယမ်း ရှေးဟောင်းလမ်းတွေက နာမည်ကြီးတော့ ဆယ်လီတွေ ဓာတ်ပုံ လာရိုက်တတ်ကြတယ်။ ခန့်မှန်းရသလောက်ကတော့ မင်းကို တစ်ယောက်ယောက်က ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး website မှာ ရောင်းလိုက်တာ ဖြစ်မယ်"
စုလုရီက "ပိုက်ဆံ ရှာလာတာ အဲ့လောက်လွယ်မယ်ဆိုရင် ခွန်ဝိုင်ကို မရောင်းပါဘူး" ဟု တွေးလိုက်၏။
စုလုရီက ခဏကြာ စဉ်းစားလိုက်ပြီး သူ့ အစ်ကိုကြီးကို ပြောပြရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
စုလုရီ - "အစ်ကိုကြီး၊ ပြစရာရှိလို့" ဟူသော စာနှင့်အတူ link ကိုပါ တွဲပို့လိုက်သည်။
စုချီ -"ဘာတွေလဲ။ ရှင်းပြဦး"
စုလုရီ - "ခဏလေးနော်၊ ရှင်းပြမယ်"
စုချီ - "အဝတ်အစား အရင် သွားဝတ်လိုက်ဦး"
စုလုရီ - "ဘာလို့လဲ"
စုချီ - "အေးနေတယ်"
