CHAPTER 19
- အလိုလိုသိစိတ် -
စုလုရီ တော်တော် ရှက်သွားခဲ့သည်။
စုချီက သူ ပြောလာတာကို စောင့်နေတယ်လို့ ခံစားရ၏။
စုလုရီက သူ့အား လှမ်းနေတဲ့ လက်ကို လှမ်းလေ့လာလိုက်သည်။ လက်ချောင်းတွေက တုတ်ခိုင်ပြီး လက်က အရေးအကြောင်းတွေက ယှက်သန်းနေသည်မှာ သူ့ကို တစ်စို့စို့ ခံစားချက်ကြီး ဖြစ်ပေါ်စေ၏။ ခံစားချက်ကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အကြောင်းပြချက်တွေကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ မငြင်းသင့်ဘူး။
စုကျန်းချန်က သူ့ အရှေ့မှာ ရပ်လာသည်။ အရပ်ရှည် ချောမောတဲ့ သူကတော့ လူအုပ်ကြီးထဲမှာ
ထင်းလင်းထွက်နေ၏။ အခု သူက မတ်မတ်ကြီး ရပ်ပြီး လက်ကို လှမ်းနေတော့ ဘေးက လူတွေကပါ
လှမ်းကြည့်ကုန်ပြီ။
စုချီလည်း သူ့ကို လှမ်းကြည့်လာ၏။ ဘောင်းဘီအိတ်ထောင်ထဲက ထုတ်ခဲ့တဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကတော့
ဘေးမှာ ချထားလျှက်။ လှမ်းလည်း မလာသလို ပြန်လည်း မထည့်ပါ။
နေကတော့ ခေါင်းပေါ်မှာ သာနေပြီး စုလုရီကတော့ နဖူးမှာ ချွေးတွေပါ စို့လာသည်။
"အမလေး...." စုလုရီ ချင့်ချိန်လိုက်သည်။ 'ဒီတိုင်း စုကျန်းချန်လက်ကိုဆွဲပြီး "သွားစို့" လို့ သာသာလေး
ပြောပြီး အစ်ကိုကြီးကို ချန်ထားလိုက်ရမလား။ ဒါပေမယ့် စုကျန်းချန်ကို ငြင်းပြီး စုချီဆီကို တကူးတကကြီး လှည့်သွားဖို့ရာ ကြတော့လည်း ရှက်စရာကြီး'
စုလုရီ မဝံ့မရဲနဲ့ပဲ စုကျန်းချန်ရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်၏။ ပြီးတော့ သူ့ ကျောပိုးအိတ်က
ယုန်နားရွက် နှစ်ဖက်ပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။
စုကျန်းချန် : "... ... ..."
"ရှေ့နောက် လျှောက်ရအောင် အဲ့တာမှ အနောက်က လူတွေကို မပိတ်မှာ" လို့ စုလုရီက ပြောလိုက်၏။
သူ့ရဲ့ဥာဏ်နီ ဥာဏ်နက်တွေကြော င့်အံ့သြယူရသည်။
စုချီရဲ့ နှုတ်ခမ်းအစွန်းတွေ ကွေးတတ်သွားခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးမှာ "လောဘကြီး လိုက်တာ" လို့ ပြောခဲ့၏။
စုကျန်းချန်က ခဏလောက် တွန့်ဆုတ်ပြီးတော့နောက်ဆုံးမှာတော့ "အိုခေ" လို့ ပြောခဲ့သည်။ လက်ကိုင်တာမျိုးကို သူ မနှစ်မျို့ပေမယ့် စုလုရီ မလျှောက်ရဲတာ မြင်လို့ အကြံပြုလိုက်ချင်းပင်။ ရှက်တာကို ဖုံးကွယ်ဖို့ နားရွက်တွေကို ပွတ်နေလိုက်သည်။
စုလုရီက စုချီရဲ့အနောက်ကို ဝင်လိုက်ပြီး စုချီရဲ့ ရှပ်အနောက်ကို ဆွဲကာ နားဖားကြိုး ကိုင်သလို ဆွဲပြီး ...
"သွားစို့ အစ်ကိုကြီး"
စုချီကတော့ လှည့်တောင် မကြည့်လာပါ။
စတိုင်အမျိုးမျိုးနဲ့ ချောမောတဲ့ ယောင်္ကျားသုံးယောက် တံတားပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်လာတာဟာ
လှပတဲ့ မြင်ကွင်း ဖြစ်ခဲ့သင့်သည်။
အခုတော့ သူတို့က လှပတဲ့ မျဥ်းကြောင်းကြီး ဖြစ်နေပြီ။
ဘေးနားက ခရီသွားတွေကတော့ စုလုရီကို ကြောင်နေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်လာကြ၏။
ချောပေမယ့်လည်း ဦးနှောက်က ပြဿနာရှိနေတာ နှမြှောစရာဟယ်။
စုလုရီကတော့ ဒါတွေ သတိမထားမိပါ။ စုကျန်းချန်ကို ဆွဲကာ စုကျန်းချန်နဲ့အတူ အရှေ့ကို ဆယ်လှမ်းလောက် တိုးလိုက်သည်။ သူ့ နောက်ကျောကချွေးတွေပါ ပြန်နေပြီး သူ့ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်
ကိုလည်း လှည့်မကြည့်ရဲပါ။
စုကျန်းချန်က သူ့ကို ယုန်နားရွက်ကနေ ဆွဲမလိုက်ကာ "အဲ့လောက်တောက် ကြောက်တာလား။
တုန်တောင် တုန်နေပြီ"
တစ်ခါတလေ သူ့ ဒုတိယ အစ်ကိုကြီးက တည့်တိုး ပြောတတ်ပြီး ယောင်္ကျားမာနတွေ ဘာတွေ ထည့်မတွက်ဘူးလို့ စုလုရီ တွေးမိသည်။
"မဟုတ်ပါဘူး။ လွယ်အိတ်က လှုပ်တာနေမှာပါ၊ လေတိုက်လို့"
ရုတ်တရက် တစ်ယောက်ယောက်က မျက်နှာပြောင်စွာ ကြိုးတံတားကို လှုပ်ရမ်းလာခဲ့၏။
စုလုရီတစ်ယောက် ရှယ်တုန်လှုပ်ကာ စုချီရဲ့အင်္ကျီစကို ကြမ်းတမ်းစွာ လှမ်းဆွဲလိုက်မိသည်။
စုကျန်းချန် "... ..."
စုချီရဲ့လေသံက အေးစက်နေသည်။ "စုလုရီ"
စုချီရဲ့အင်္ကျီစက အဆွဲခံရတာကြောင့် V ပုံစံဟကာ သူ့ရဲ့ခါး ပေါ်သွားတာကို စုလုရီ မြင်လိုက်ရသည်။
လေတစ်ချက်အဝေ့မှာ စုချီရဲ့လေသံက ပိုမို အေးစက်လာကာ "ငါ့ ခါးအေးနေပြီ" လို့ ပြောလာခဲ့၏။
စုလုရီက ရိုကျိုးစွာ ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်ပြီး ထိုအမျိုးသားရဲ့ ခါးကို လေပူနဲ့ မှုတ်ပေးလိုက်သည်။
နွေးထွေးပြီး နူးညံ့တဲ့ လေက တစ်ခါမှ အထိခံဖူးလေ့ မရှိတဲ့ အသားပေါ် ကျရောက်လာတော့
ယားကျိကျိ ခံစားချက်ကို ဖြစ်ပေါ်စေ၏။
စုလုရီ လေမှုတ်လို့ မပြီးသေးခင် လက်ကောက်ဝတ်ကနေ ဆွဲခေါ်တာ ခံလိုက်ရသည်။
စုကျန်းချန်က သူ့ လွယ်အိတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့ လက်ကောက်ဝတ်ကတော့ စုချီရဲ့လက်ဖဝါးထဲမှာဖြစ်ကာ သူ့ကို အရှေ့အနောက် ဆွဲနေကြသည်။ သူ့ ဆံပင်တွေကတော့ စစ်ပွဲထဲက ကြိုးတစ်ချောင်းလိုပဲ အလယ်ထဲမှာ တစ်လွှင့်လွှင့်နဲ့ပေါ့။
"အနေအထိုင်၊ အပြောအဆို ဆင်ခြင်စမ်း"
စုလုရီက ရိုကျိုးစွာ ပါးစပ်လေးပိတ်ကာ ခေါင်းလေး ညိတ်ပြလိုက်သည်။
စုချီ ပြန်လှည့်သွားတာ မြင်မှ စုလုရီက စုကျန်းချန်အနားကပ်ကာ လေသံတိုးတိုးဖြင့် "ဒုတိယ အစ်ကိုကြီး၊ အခုနက ကျွန်တော် လုပ်လိုက်တဲ့ အပြုအမှုက အထက်တန်းလွှာတွေအတွက် မသင့်တော်ဘူးလား"
သူ့အစ်ကို အကြီးဆုံးက စတိုင်မိတဲ့ လူယဥ်ကျေးလေးဆိုတာ စုလုရီ သိ၏။
စုကျန်းချန် ဝေခွဲမရတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ သူ့ကို ကြည့်ကာ "အဲ့တာက ပြဿနာ မဟုတ်ဘူးလေ" လို့ ပြောလာသည်။
သူ ကြိုးတံတားပေါ်ကနေ ခက်ခက်ခဲခဲနဲ့ ဆင်းပြီးမှ စုကျစ်ထုံနဲ့ ယုရှင်းရန်တို့ နှစ်ယောက်မှာ ဘေးလမ်း
မှာ ရောက်နှင့်ပြီး စောင့်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ယုရှင်းရန်ကတော့ လက်ဖက်ရည်သောက်နေ၏။
စုလုရီက စုကျစ်ထုံရဲ့ပွင့်နေတဲ့ လွယ်အိတ်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လက်တွေ့ကျတဲ့ ပစ္စည်းတွေ
အများကြီးရှိ၏။ တစ်ရှူးတို့၊ သဘက်တို့၊ မိုးကာအင်္ကျီတို့ စုံနေတာပဲ။
စုကျန်းချန်က စုလုရီရဲ့ယုန်နားရွက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး စုလုရီကလည်း စုချီရဲ့အင်္ကျီစကို လွှတ်လိုက်သည်။
စုယွီက သူတို့ကို မြင်ကာ နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။ "တယ်လည်း နှေးတဲ့ဟာတွေ"
စုချီကတော့ သူ့အင်္ကျီစကို ပြန်ဖြန့်လိုက်ပြီး ဘာမှမပြောလာပါ။
ကြိုးတံတားကနေ မှန်တံတားကို ရောက်ဖို့ ဆယ်မိနစ်လောက် လျှောက်လိုက်ရသည်။ လမ်းတစ်ဖက်က မိုးသစ်တောကလည်း ကောင်းကင်တစ်ဝက်လောက်ကို ဖုံးအုပ်နေကာ ကျောက်လမ်းကို အရိပ်ကျနေ၏။ လေတိုက်တဲ့အခါမှာတော့ လမ်းမှာအလင်းတွေ၊ အရိပ်တွေ အများကြီးကျသည်။
နေ့လည် ရောက်လေလေ၊ ပိုပူလာလေလေပါပဲ။
စုလုရီက လူအုပ်နောက်ကို လိုက်ရင်း လိုက်ရင်းနဲ့ သူ့ကျောပိုးအိတ်က ပိုလေးလာသလို ခံစားရသည်။
သူကော်လာကို မကြည့်လိုက်တော့ သူ့ ပုခုံးမှာ အနီရာတွေ ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရ၏။
"ဘာကြည့်နေတာလဲ" စုယွီက သူ့ဘက်ကိုရုတ်တရက် ခေါင်းလှည့်လာခဲ့သည်။
သူ့ မိဘတွေရော၊ အစ်ကိုတွေပါ သူ့ကို ဝိုင်းကြည့်နေတာ သိလိုက်ရ၍ ကော်လာပေါ်က လက်ကို
ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖယ်လိုက်သည်။
စုလုရီ "....ဟို မြေဆွဲအားက ပေးတဲ့ အမှတ်တွေကိုကြည့်နေတာ"
ကျန်တဲ့သူများ "... ... ..."
စုချီကတော့ နားလည်သွားကာ "ဟ" ခနဲ အသံပြုလာသည်။ စုလုရီက သူ့ရဲ့ယောင်္ကျားမာန တစ်ခါ
ပြန်ထလာတာကို ခံစားလိုက်ရ၏။
လမ်းတစ်လျှောက်မှာတော့ တောင်တွေ၊ သူတို့ရဲ့ကြီးမားတဲ့ အရိပ်တွေက ဘယ်ဘက်မှာရှိပြီး
ညာဘက်မှာတော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ရှိသည်။ လေတွေက ကမ်းခြေဘက်က တိုက်ခတ်နေပြီး ပင်လယ်ရေ၏ အနံ့အနည်းငယ်တောင်ရနေ၏။
စုလုရီက သူ့ရဲ့ (shooting team) group chat ဆီသို့ ပို့ရန် ဖုန်းကို ထုတ်ကာ ဓာတ်ပုံတွေ ရိုက်နေလိုက်သည်။
ပျင်းစရာကောင်းတဲ့ မိသားစု စုဝေးပွဲမှာ ရောက်နေတဲ့ စွင်းဟဲ့ယွီကတော့ အားကျစွာနဲ့ သံပုရာသီး စားနေတဲ့ အီမိုဂျီတွေ ပြန်ပို့လာခဲ့၏။
ကျိုးချင်းချန်ကတော့ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ထိုနေရာကို မှတ်မိကာ စာပြန်လိုက်သည်။
(ကျိုးချင်းချန်) ; "အဲ့တာ နမ်းဂန်က သစ်တော ဥယာဥ်လေ။ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်လောက်က သွားခဲ့တာ
ပျော်စရာကြီး။ အဲ့မှာ မှန်တံတားလည်း ရှိတယ်၊ ပျော်စရာကြီး"
(စုလုရီ); "သိတယ်လို့" (ကလေးလေး ကြောက်နေတဲ့ပုံ.jpg)
(ကျိုးချင်းချန်) ; "ကြောက်လို့လား။ ဟားဟားဟား...သတိထားနော်၊ မင်း။ မနှစ်တုန်းက အဲ့မှန်တံတားပေါ်မှာ မတော်တဆမှု ဖြစ်ခဲ့သေးတယ်။ မှန်တစ်ချက် အက်ပြီး လူတွေတောင် ပြုတ်ကျတော့မလို့"
(ကျိုးချင်းချန်) ; (snap.gif)
သေစမ်း၊ စုလုရီ ကြောက်သွားကာ ဂရုချက်ထဲကချက်ချင်းထွက်ပြီး ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်သည်။
နဂိုထဲက မရှိတဲ့ သူ့ရဲ့သတ္တိတွေတွေ အခုတော့ အစကို ရှာလို့ မရတော့ဘူး။
မှန်တံတားက တောင်တွေဘက်မှာ ရှိပြီး ရင်သပ် ရှုမောဖွယ်ပင်။ သူတို့အုပ်စု အဝင်ဝကနေ လမ်းပေါ်က မြင်ကွင်းကျယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ယုရှင်းရန်က အလယ် ပလက်ဖောင်းပေါ်က စက်ဝိုင်းပုံကို ပြပြီး "အဲ့တာ နာမည်ကြီးနေရာပဲ။
တစ်ဝက်က မိုးသစ်တောဘက်မှာ ရှိပြီး တစ်ဖက်က တောင်တွေ အပြင်ဖက်မှာ။ အဲ့သွားပြီး ဓာတ်ပုံ
ရိုက်ရအောင်"
တကယ်လည်း အဲ့နေရာမှာ လူငယ်တွေ tripod ကိုယ်ဆီနဲ့ ဓာတ်ပုံတွေ ရိုက်နေကြ၏။ ပြီးတော့
အင်တာနက်ပေါ်က ဆယ်လီတစ်ချို့ live လွှင့်နေကြသည်။
စုလုရီက သူ့ကို ဘယ်သူမှ အာရုံ မရှိတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး စုချီ အနားကို ခိုးကပ်လိုက်သည်။
"အစ်ကိုကြီး၊ ကျွန်တော် ခေါင်းမူးနေသလိုပဲ" လို့တိုးတိုး ကပ်ပြောလိုက်၏။
စုချီ ; "အဲ့တာဆို ခြေထောက် အောက်ကို မကြည့်နဲ့"
မှန်တံတားပေါ်မှာ ခရီးသည်ဦးရေ ကန့်သတ်ထားတာမို့ တစ်သုတ်ချင်းသာ လွှတ်နေ၏။ ယုရှင်းရန်နဲ့
စုကျစ်ထုံကတော့ နောက်မှာ ပြတ်ကျန်နေခဲ့ရသည်။ သူတို့က ညီအစ်ကိုလေးယောက်ကို လက်ပြလိုက်ပြီး ...
"အရှေ့ခုံမှာ ပြန်တွေ့ကြမယ်"
စုယွီကတော့ "အင်း" လို့သာ အသံပြုလိုက်သည်။
စုလုရီနဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေ ဝင်ဖို့ သိပ်တော့ မစောင့်လိုက်ရပါ။
သည်နေရာက ကြိုးတံတားထက် စာရင်တော့ ကျယ်သည်။ ခရီးသည်တွေ ကျယ်ကျယ်လွတ်လွတ် လျှောက်လို့ရ၏။
စုလုရီရဲ့ခေါင်းထဲမှာတော့ ကျိုးချင်းချန် ပြောတဲ့မတော်တဆ အကြောင်းသာ ခေါင်းထဲရောက်နေပြီး
သူ နင်းလိုက်တဲ့ မှန်တိုင်းက ပျော့ဝင်သွားတယ်လို့ခံစားနေရသည်။
သူ စုချီရဲ့အဝတ်စားကို ထပ်ဆွဲဖို့တော့ သတ္တိ မရှိပါ။ အဲ့တာကြောင့် သူ့ ယုန်နားရွက်ကို စုကျန်းချန်
လက်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။
စုယွီကလည်း ပါဝင်ချင်၏။ "ဘာတွေ ဆော့နေတာလဲ။ ငါ့လည်း တစ်ဖက်ပေး"
စုကျန်းချန်ရဲ့ လက်တွေက ကြီးမားလွန်းတာကြောင့် နားရွက်တွေကို လက်တစ်ဖက်ထဲနဲ့ ကိုင်ထားနိုင်၏။
သူက စုယွီကို တားလိုက်ပြီး "တစ်ယောက်တစ်ဖက်ကိုင်နေရင် လမ်းလျှောက်ရခက်တယ်"
"ဘာလို့လဲ။ တစ်ဖက် ပေးပါဆို"
စုလုရီရဲ့ခြေထောက်တွေက ရှေ့ကို တစ်လှမ်း လှမ်းတိုင်းတုန်နေသည်။ လွယ်အိတ်အနောက်က လူနှစ်ယောက်ကတော့ မကြီးမငယ်နှင့် ယုန်နားရွက်အတွက် ရန်ဖြစ်နေတုန်း။
ခေါင်းမူးတဲ့ ခံစားချက်ကြီးက တိုးပွားလာ၏။
အဓိပ္ပာယ်မရှိတဲ့ ပြဿနာတွေကြား အရှေ့မှအေးစက်စက် အသံထွက်ပေါ်လာသည်။ "ဘာလို့ ယုန်နားရွက်အတွက် ရန်ဖြစ်နေကြတာလဲ။ ဘာလဲ၊ လကမ္ဘာပေါ် ယုန်စီးသွားမလို့လား"
"..." ညီအစ်ကို နှစ်ယောက်လုံး လွှတ်လိုက်ကြသည်။
စုလုရီ အကယ်ဆယ် ခံလိုက်ရသလို ခံစားရ၏။
ခဏလောက် လမ်းလျှောက်ပြီးနောက်မှာတော့ စုချီက သူ့ကို "မင်း တကယ်ကို မလုပ်နိုင်ဘူးဆိုရင်
ဓာတ်ပုံ နည်းနည်းရိုက်ပြီး လာတဲ့ လမ်းအတိုင်း ပြန်လှည့်လိုက်။ အဲ့မှာ တံတားထိပ်ကို ပို့ပေးမယ့် ကေဘယ်ကား ရှိတယ်"
စုလုရီက သူ့ ခေါင်းကို လေးလံစွာ ယမ်းလိုက်သည်။ ယောင်္ကျားဆိုတာ အရှုံးမပေးဘူး။
သူတို့ ပလက်ဖောင်းပေါ် ရောက်အောင် ဆယ်မိနစ်လောက် လျှောက်လိုက်ရသည်။
အုပ်စုလိုက် ဓာတ်ပုံရိုက်နေကြတဲ့ ခရီးသွား အချို့ရှိနေ၏။ စုလုရီရဲ့အာရုံ အလုံးစုံကတော့
သူ့ဘေးပတ်ပတ်လည် တစ်ဝိုက်မှာပင် ဘယ်နားမှာများ မှန်အက်နေမလည်း ဆိုပြီး လိုက်ကြည့်နေရတာနဲ့တင် သူများတွေ ဘာလုပ်နေမလဲ မသိ။
ယုရှင်းရန်က ညီအစ်ကိုတွေနဲ့အတူ မိသားစု ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်၏။ သူမ လှည့်ကြည့်တော့ သူမ သားအငယ်ဆုံးရဲ့ မအီမသာ အပြုံးကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ လန့်သွားကာ ဂရုတစိုက် မေးလိုက်၏ "အမြင့် ကြောက်လို့လား"
စုလုရီက အိ ခနဲ အသံ ပြုလိုက်သည်။
"အမေနဲ့ အဖေကို ဘာလို့ မပြောတာလဲ" ယုရှင်းရန်က မြန်မြန်ဖက်လိုက်ကာ မေးလာ၏။ သူမ သားက
အမြင့် မကြောက်တတ်တာ သူမ သေချာပေါက်မှတ်မိ၏။ သူ သည်လိုမျိုး တည်ဆောက်ထားတဲ့
စားသောက်ဆိုင်တောင် တက်စားသေးတာပဲဟာ၊ သူ စားလို့လည်း ဝင်ပါသည်။
စုလုရီက အသံသေးသေးဖြင့် "ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့..."
ယုရှင်းရန် "... ..."
သူမ ချက်ချင်းပဲ စုလုရိကို ကေဘယ်ကားဆီ ပြန်စေလိုက်၏။ စုလုရီ ငြင်းဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် စုကျစ်ထုံရဲ့ တားဆီးခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ "ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဖိအားမပေးနဲ့၊ ရီလေးကို ဘယ်သူ ပြန်လိုက်ပို့ပေးမလဲ"
စုယွီက သူကိုယ်တိုင်တောင် မသိလိုက်ပဲ စုချီကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ စုချိကလည်း သူ့ကို လှမ်းကြည့်နေသည်။
စုလုရီက ပါးစပ်ဖွင့်မလို့ကြံသေး၊ စုယွီက သူ့ဘေးခုန်ရောက်လာကာ "ညီလေး၊ တတိယ အစ်ကိုကြီး
လိုက်ပို့ပေးမယ်"
ပြီးတော့ ယုန်နားရွက်လည်း အဖမ်းခံလိုက်ရ၏။
စုလုရီက သူ သည်အတိုင်း ယုန်ကို လိုချင်နေတာလို့တွေးလိုက်သည်။
သည် စု ညီအစ်ကိုတွေက ဘာလို့ အရုပ်ဆို အသည်းအသန် ဖြစ်နေကြမှန်း မသိ။
စုလုရီက စုယီနဲ့အတူ ငါးမီတာ၊ ခြောက်မီတာလောက် အတူလျှောက်ပြီးမှ စုချီ နှုတ်ခမ်းတွေခြောက်နေတာကို ရုတ်တရက် သတိရလာသည်။ သူ ရေမှ ယူလာရဲ့လား မသိ။
စုလုရီက ရပ်လိုက်ပြီး "အစ်ကိုကြီး...ရေ"
သူ့ စကားလုံးတွေ ပြတ်ကျသွားသည်။
စုချီ ခြေထောက်အောက်က မှန်တွေက ပင့်ကူမျှင်လို အက်သွားခဲ့ပြီး သူ့ ဘေးနားမှာ တောက်လျှောက် အက်လိုက်သွားခဲ့၏။
စုလုရီရဲ့ စိတ်တွေ လွတ်သွားခဲ့ရသည်။
အဲ့မှာ မတော်တဆမှု ရှိခဲ့၏။ မှန်တစ်ချက် အက်သွားပြီး လူတွေ ပြုတ်ကျတော့မလိုတောင် ဖြစ်ခဲ့တာတဲ့။
သူ ဘယ်ကနေ သတ္တိတွေ ရလာလည်း မသိ၊ ကြမ်းတမ်းစွာ စုချီ အပေါ်ကို ခုန်အုပ်လိုက်ပြီး ဘေးကို ဆွဲလိုက်သည်။
"အစ်ကိုကြီး၊ အစ်ကိုကြီး..."
စုချီက အဖက်ခံလိုက်ရလို့ ကြောင်နေပေမယ့် တွန်းတော့ မထုတ်ပါ။
သူ့ အရှေ့က ကောင်လေးက ဖြူဖျော့နေပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ တုန်နေပေမယ့် သူ ရောက်လာတဲ့အမြန်နှုန်းက မှန်းလို့တော င်မရဘူး။
ဒါ သူ့ မသိစိတ်ကနေ လုပ်မိတာ စုကျစ်ထုံကို မိုးရွာထဲ သွားခေါ်တာပြီးရင် ဒုတိယအကြိမ်ပဲ။
သူတို့နှစ်ယောက်က ဘေးကို မီတာ အနည်းငယ်လောက် ယိုင်သွားတာကြောင့် တခြား ခရီးသွားတွေကိုတောင် တိုက်မိတော့မလို့။ စုလုရီရဲ့ခြေထောက်တွေက အားမရှိတာကြောင့် စုချီရဲ့ လက်မောင်းတွေကို မှီချပစ်လိုက်ရတော့မလို ဖြစ်နေပေမယ့်လည်း သူ စုချီကို တစ်ဖက်သို့ ရအောင် ဆွဲခေါ်သွားနိုင်၏။
"မှန်၊ မှန်တွေ အက်နေပြီ..."
စုလုရီတစ်ယောက် သူ့ ပါးစပ်က ထွက်လာမယ့် စကားတွေ အကုန်ရပ်တန့်သွားခဲ့ရသည်။ ကြီးမားတဲ့ လက်တစ်စုံက စုလုရီရဲ့နောက်ကျောကို ကိုင်ကာ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြန်တည့်မတ်ပေးလိုက်သည်။
သူက သူ့ကို ပုတ်ပေးလိုက်၏။ "ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ အဲ့တာ effect တွေ"
ဝီ.....
စုလုရီရဲ့ ဦးနှောက် သေးသေးလေးက ပုံမှန် အနေအထားသို့ ပြန်ရောက်သွားကာ သူအထိတ်တလန့်ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဘာ...
စုကျစ်ထုံနဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေက အနားကို ရောက်လာကြပြီး သူတို့ မျက်နှာတွေကို မြင်ကာ ရယ်တော့၏။
"ရီလေး၊ တကယ် ထင်သွားတယ်မလား။ ဒီက အက်ရာတွေက နာမည်ကြီးတယ်လေ၊ မသိဘူးလား"
စုလုရီ ကြောင်သွားသည်။
သူ မသိဘူးလေ။ အခုမှ ရောက်ဖူးတာ၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိမှာလဲလို့။
လျှောက်လမ်းက ခရီးသည်တွေလည်း ဝိုင်းရယ်ကြသည်။ မိန်းကလေး ငယ်ငယ်လေးကဆို သူ့အမျိုးသားဘက်ကို လှည့်ပြီး "ကြည့်ဦး။ ကျွန်မ အဲ့လို ပြုတ်ကျရင်ရော၊ ရှင် ကယ်မှာလား"
သူမ အမျိုးသားက ချက်ချင်းပဲ "ဒါပေါ့၊ ကယ်မှာပေါ့"
"ဒါမှ ငါ့ယောင်္ကျား"
စုလုရီ ရှိသမျှ သတ္တိတွေ အကုန် ထုတ်သုံးလိုက်ရတာမို့ ပင်ပန်းပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။
သူ့ ခြေထောက်တွေ ပျော့ခွေကာ ခေါက်ဆွဲဖက်ကလေးလို သူ့ ဒူးခေါင်းသူ ဖက်ရင်း ကျုံ့ထားလိုက်သည်။
ကျိုးချင်းချန်၊ ခွေးသူခိုးကောင်။ သည်လိုဖြစ်အောင် သူ လုပ်တာ၊ အား ...
စုကျစ်ထုံက ခေါက်ဆွဲဖက်လေးကို သနားသွားကာ "စုယွီ၊ ညီလေးကို ထိုင်ဖို့ ပြန်ခေါ်သွားလိုက်ဦး"
စုယွီ "သွားမယ်၊ လာ။ တတိယ အစ်ကိုကြီးနဲ့ပြန်သွားစို့"
စုလုရီ စိတ်လျှော့ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် မရပါ။ "ခဏလေး၊ ခဏလောက် နေဦးမယ်"
အရိပ်တစ်ခု သူ့ အရှေ့ကို ကျလာပြီး လက်တစ်ဖက်က သူ့ လက်မောင်းကို ကိုင်ကာ အရှေ့သို့ မ,လိုက်သည်။
ခေါင်းပေါ်ကနေ စုချီ အသံကို ကြားလိုက်ရ၏။ "လာ၊ ငါ ချီမယ်"
