အပိုင်း (၃၇)
စုလုရီ ကြက်သေ သေသွားခဲ့သည်။
ထို့နောက် ရေပန်းမှ ရေများကျလာသည့် အသံကို ကြားရ၏။
စုလုရီက (၃) စက္ကန့်ခန့် အသက်ရှူ ရပ်သွားရာမှ သတိပြန်ဝင်လာကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း နောက်ဆုတ်သွားတော့သည်။
တံခါးကို ညင်သာစွာ ပြန်ပိတ်ပြီး လျှောက်လမ်း နံရံ၌ မှီကာ အသက်ကို ဝအောင် ပြန်ရှူနေလိုက်၏။
ထိုအချိန်၌ စုကျန်းချန်၏ အသံထွက်လာသဖြင့် စုလုရီ လန့်သွားလေသည်။
"မင်း အဲ့မှာ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ။ တံခါးလော့ချထားလို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူး။ အစ်ကိုကြီး အိမ်သာ ဝင်နေလို့ပါ"
"အစ်ကိုကြီး အိမ်သာဝင်နေတာ ဘာလို့ အဲ့လောက်တောင် ကြာနေတာလဲ"
စုကျန်းချန်က ထိုသို့ပြောပြီး စုချီ၏ အခန်းထဲသို့ ဝင်ရန် ပြင်လိုက်သဖြင့် စုလုရီက စုကျန်းချန်၏ ကျောကို ကိုင်ကာ "ခက်ခဲနေလို့ ဖြစ်မယ်" ဟု ပြောပြီး အောက်သို့ တွန်းခေါ်လာလိုက်သည်။
စုကျန်းချန်လည်း နားလည်သွားသဖြင့် ထပ်မမေးတော့ပေ။
စုချီက ရေချိုးပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာသောအခါ အားလုံးက စားပြီးနေပြီ ဖြစ်၏။
စုကျန်းချန်က စုချီ ပန်းကန်ထဲသို့ အရွက်ကြော်ကို ထည့်ပေးကာ "ဒါ များများစား အစ်ကိုကြီး။ အမျှင်ဓာတ်ပါတဲ့ အရွက်တွေက ပြဿနာ ဖြေရှင်းနိုင်တယ်" ဟု ပြောလိုက်သည်။
စုချီလည်း မျက်ခုံးကို ပင့်ကာ နားမလည်သော်လည်း "အင်း" ဟု ပြောကာ ယူစားလိုက်၏။
စုလုရီမှာ အသံပင် မထွက်တော့ဘဲ ခေါင်းကို ငုံ့ထားလေတော့သည်။
...........
ကုမ္ပဏီသို့ ရောက်သောအခါ ရှောင်ချင်က စုချီ၏ ရုံးခန်း တံခါးဝ၌ စောင့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"ဘာကိစ္စလဲ"
"ဒါရိုက်တာ စု၊ လက်အောက်ခံ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ ဘဏ္ဍာရေး ပြဿနာ တက်နေလို့ ကျွန်တော် သွားစစ်ဆေးရမယ် ထင်တယ်"
"သွား စစ်ဆေးလိုက်။ ငါလည်း ဒီမနက် ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိဘူး"
ထိုအခါ စုလုရီက စုချီနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အတူတူရှိနေရန် စိတ် အဆင်မပြေသေးသဖြင့် ရှောင်ချင်နားသို့ တိုးကာ "ကျွန်တော်လည်း လိုက်ခဲ့လို့ ရမလား" ဟု မေးလိုက်၏။
ရှောင်ချင်က စုချီကို လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ စုချီက "ဘာလို့ လိုက်ချင်တာလဲ" ဟု မေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်တို့ ကုမ္ပဏီက အကြီးကြီးပဲ ဆိုတော့ လိုက်လေ့လာချင်လို့ပါ" ဟု စုလုရီက ပြန်ဖြေလိုက်၏။
"... ..."
အတန်ကြာ ညှိနှိုင်းပြီးနောက် စုချီက ခွင့်ပြုလိုက်ကာ "ကောင်းပြီလေ။ ဒါဆိုလည်း ရှောင်ချင်နဲ့ လိုက်သွားလိုက်" ဟု ပြောရင်း စုလုရီထံသို့ လက်လှမ်းမည့် ဆဲဆဲတွင် စုလုရီက လန့်သွားကာ တုန်သွား၏။
ထို့ကြောင့် စုချီက လက်ကို ပြန်ရုတ်ကာ ဘောင်းဘီ အိတ်ကတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ပြီး "မင်း ဘာလို့ တုန်နေတာလဲ" ဟု မေးလိုက်သည်။
"ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး။ လေတိုက်လာလို့ ရုတ်တရက်
ချမ်းပြီး တုန်သွားတာ" ဟု စုလုရီက ဆင်ခြေပေးလိုက်၏။
"ဒါဆိုလည်း သွားကြတော့"
ထိုလက်အောက်ခံ ကုမ္ပဏီမှာ စုကျန်းချန်၏ လက်အောက်၌ မဟုတ်ဘဲ အခြား မန်နေဂျာ တစ်ယောက်၏ လက်အောက်၌ ဖြစ်သည်။
ထိုကုမ္ပဏီသို့ ရုံးချုပ်မှ မိနစ် (၄၀) ခန့် မောင်းရ၏။
ကားပေါ်၌ စုလုရီက ရှောင်ချင်ကို ထိုကုမ္ပဏီ၏ ပြဿနာများကို မေးနေသည်။
အပြန်အလှန် ပြဿနာ အကြောင်း ဆွေးနွေးကြပြီးနောက် ခဏကြာ တိတ်ဆိတ်သွားကာ စုချီ၏ ကိစ္စကို ခေါင်းထဲ၌ ပြန်ပေါ်လာသဖြင့် စုလုရီက ရှောင်ချင်ကို မေးလိုက်တော့၏။
"အတွင်းရေးမှူးချင် ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် မေးထားတဲ့ အကြောင်းကို မေးလို့ရမလား"
"ရတယ် မေးလေ လက်ထောက်စု။ ဘာကိစ္စ သိချင်လို့လဲ"
"သူ့ရဲ့ လိင်တူ သူငယ်ချင်းရဲ့ လူသိမခံတဲ့ အကြောင်းတွေကို သူက သိလိုက်တယ်ဆိုတာကို အဲ့သူငယ်ချင်းကို ပြောပြလိုက်ရင် အဆင်မပြေ ဖြစ်သွားနိုင်မလားတဲ့"
"ဒါကတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မတူနိုင်ဘူး။ တစ်ချို့ကတော့ အဲ့ဒါကို ဂရုမစိုက်ပေမယ့် တစ်ချို့က ရှက်သွားနိုင်တယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် လူပေါ်မူတည်ပြီးပဲ ဆုံးဖြတ်လို့ရမယ်"
"ဪ၊ အဲ့လိုကိုး"
လက်အောက်ခံ ကုမ္ပဏီ၌ ပြဿနာများ ဖြေရှင်းပြီးသောအခါ နေ့လည် (၁၂) နာရီ မထိုးသေးပေ။
ရှောင်ချင်က စုချီကို ဖုန်းဆက်ကာ အကျိုးအကြောင်း တင်ပြပြီး "ပြန်ကြမယ်၊ လက်ထောက်စု" ဟုပြောကာ ရုံးချုပ်သို့ ပြန်လာလိုက်ကြ၏။
ရုံးချုပ်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ မွန်းလွဲ (၁၂) နာရီခွဲနေပြီ ဖြစ်သည်။
စုချီ၏ စားပွဲ၌ ထမင်း၊ ဟင်းများ ပြင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်၏။
စုလုရီက ဟင်းနံ့များကို ရလိုက်သောအခါ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားပြီး "အစ်ကိုကြီး၊ ဘာလို့ တန်ဖိုးကြီး စားပွဲပေါ်မှာ ဟင်းတွေ တင်ထားတာလဲ" ဟု မေးကာ စုချီ၏ စားပွဲသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
"ဒါဆို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ချစားရမှာလား"
"ဟုတ်ဘူးလေ။ ကော်ဖီ စားပွဲတို့၊ ဘာတို့ မရှိဘူးလား"
စုချီက ပရိဘောဂအကြောင်းကို ဆက်၍ မဆွေးနွေးချင်တော့သဖြင့် စုလုရီထံသို့ တူပေးလိုက်ကာ "ရော့၊ မြန်မြန်စားတော့" ဟု ပြောလိုက်သည်။
ဟင်းများက စုလုရီ၏ အကြိုက်ဆုံး ဟင်းများဖြစ်သဖြင့် စုလုရီက ခေါင်းမဖော်တမ်း စားလေတော့၏။
ထမင်း စားပြီးသွားသောအခါ စုလုရီက နားနေခန်းဆီသို့ လျှောက်သွားရန် ပြင်လိုက်ပြီး "အစ်ကိုကြီး၊ မအိပ်တော့ဘူးလား" ဟု စုချီကို လှည့်မေးလိုက်သည်။
"မင်းပဲ အိပ်လိုက်တော့။ ငါ ခရီးစဥ်အတွက် ပြင်ဆင်ရဦးမယ်"
"ဘာ ခရီးစဥ်လဲ၊ အစ်ကိုကြီး"
"သဘက်ခါကျရင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ နိုင်းကို ခရီးထွက်ရမယ်။ မင်းလည်း အတူတူ လိုက်ခဲ့ရမယ်"
............
လေယာဉ်ပေါ်၌ စုချီနှင့် စုလုရီတို့က ဘေးချင်းကပ်လျက် ထိုင်ကာ ရှောင်ချင်က လျှောက်လမ်း၏ တစ်ဖက်၌ သပ်သပ်ထိုင်သည်။
လေယာဉ် စတက်သည့် အချိန်၌ အနည်းငယ် တုန်ခါသွားသဖြင့် စုလုရီက ကြောက်သွားကာ မျက်လုံးကိုမှိတ်ပြီး စုချီကို လှမ်းကိုင်ရန် ပြင်လိုက်၏။
သို့သော် သူ၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို နွေးထွေးသော လက်တစ်စုံက လာရောက် ကိုင်ထားသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။
လေယာဉ် ပြန်ငြိမ်သွားမှသာ စုလုရီက မျက်လုံးကို ပြန်ဖွင့်ပြီး "ကျေးဇူးပဲနော်၊ အစ်ကိုကြီး" ဟု ပြောလိုက်၏။
စုချီက လက်ကို ပြန်လွှတ်ပေးကာ ဘာမှ ပြန်မပြောပေ။
လေယာဉ် ဆိုက်သောအခါ ချိန်းထားသည့် အချိန်နီးနေသဖြင့် ဟိုတယ်သို့ တန်းသွားကာ အထုပ်များကို နေရာချလိုက်သည်။
ထို့နောက် စုချီ ချိန်းထားသော ဧည့်သည်နှင့် သွားတွေ့ကာ ညစာတူတူ စားလိုက်ကြ၏။
စုလုရီက လေယာဉ် မူးနေသော်လည်း ဘာမှ မဖြစ်သည့် ပုံစံ ဟန်ဆောင်ကာ စုချီ၏ ဘေး၌ ထိုင်နေလိုက်သည်။
ညစာ စားပြီးနောက် ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြ၏။
စုချီနှင့် စုလုရီက ခုတင်နှစ်လုံး အခန်းတစ်ခန်းနှင့် ရှောင်ချင်က သီးသန့်တစ်ခန်း ဖြစ်သည်။
အခန်းထဲသို့ ဝင်လာပြီးနောက် "မင်း ရေအရင်ချိုးမလား။ ငါ အရင်ချိုးရမလား" ဟု မေးပြီး စုလုရီက အရင်ချိုးခိုင်းသဖြင့် စုချီက အရင်ဝင်ချိုးလိုက်၏။
ထို့နောက် ရေသံကြားသောအခါ ပြန်သတိရလာသဖြင့် စုလုရီက နားကို ပိတ်ကာ စိတ်ထဲမှ သီချင်းဆိုနေလိုက်သည်။
စုချီက ရေချိုးပြီးသောအခါ စုလုရိီကို "ဒီကို လာခဲ့ဦး" ဟု ရေချိုးခန်းထဲသို့ လှမ်းခေါ်လိုက်၏။
"ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ အစ်ကိုကြီး"
"မင်း ဒီက ခလုတ်တွေကို မသုံးတတ်လောက်ဘူး ထင်လို့ ငါ ပြပေးမလို့"
"ဪ၊ ဟုတ်"
စုချီက စုလုရီကို ခလုတ်များ အကြောင်း သေချာရှင်းပြနေသည်ကို စုလုရီက ငုံ့ကာ လိုက်ကြည့်လေသည်။
ထိုအခါ စုချီကပါ အနားသို့ ကပ်ပြီး ရှင်းပြလိုက်သောအခါ စုလုရီက မနေတတ်တော့ သဖြင့် ရုတ်တရက်ပြန်ထလိုက်ရာ စုချီ၏ မေးစေ့နှင့် စုလုရီ၏ ခေါင်းဆောင့်မိသွားတော့၏။
စုလုရီက ခေါင်းဆောင့် သွားသည့်အရှိန်ကြောင့် ခေါင်းမူးသွားကာ နောက်သို့ ဆုတ်လိုက်သဖြင့် ရေပန်းခလုတ်ကို ဖိမိသွားလေသည်။
"မင်း ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ"
ရေများ ခေါင်းပေါ်သို့ ကျလာသဖြင့် စုချီက စိတ်တိုသွားကာ စုလုရီကို မေးလိုက်၏။
စုလုရီက ရှက်ပြီး ခေါင်းကို ငုံ့ထားသဖြင့် စုချီက "မင်း ဘာလို့ ငါ့ကို ရှောင်နေတာလဲ။ မင်း အဲ့နေ့မနက်တုန်းက ကြားလိုက်တယ် မလား" ဟု ပြောကာ စုလုရီကို စိုက်ကြည့်နေသည်။
...…….................................
.........................................
အပိုင်း (၃၇) ပြီးပါပြီ။
