Comment goal 150
ලීනාගෙ රතු ගැහුනු ඇස් පහලට බර වෙලා.තමන්ගෙ පුතා දිහාවත් ඇස් උස්සලා බලන්න බැරි තරම් ඇය අද අසරණ වෙලා.ජැක්සන් තමන් දිහා මොන වගේ බැල්මකින් බලන් ඉන්නවා ඇත්ද කියන සිතුවිල්ල ලීනව බය කලා.
නමුත්,
එකට ගුලි කරන් ඉන්න ලීනගෙ සීතල ගැහුනු අත් දෙක උනුසුම් අතකින් අල්ලගනිද්දි බිමට බර කරන් හිටිය ඇගෙ ඇස් ඉබේටම උනුසුම අතෙහි අයිතිකාරයා වෙතට එබුනා.ලීනගෙ වගේම ජැක්සන් ගෙ ඇසුත් රතු පැහැයට හැරිලා. ඔහුගෙ ඇස් වලිනුත් නොනවතින කදුලු ගලන් යනවා. අතීතය ගෙවුන එකම එක දවසක ඔම්මා සුදු පුලුන් පාට රෙද්දක ඔතපු පුංචි මැනිකක් ගෙනත් තමන්ගෙ අත් දෙක උඩින් තිබ්බ දවස ජැක්සන් මතක් කලා.
පුංචි මැනික කාගෙ කවුද දැනගෙන හිටියෙ නැති ජැක්සන් ට හිටිගමන් ඔවුන්ගෙ පවුලට එකතුවුන මේ අමුත්තා ගැන මුල් කාලයෙ නම් ඒ හැටි හොද හැගීමක් තිබුනෙ නැහැ. මොකද පුංචි මැනික ඔවුන්ව හොයන් ආව ඒ දවසෙම ජැක්සන් ට ඔහුගෙ සියලුම යහලුවන් අතහැරලා ඔවුන් හිටිය ගමෙන් ගොඩක් දුර ඈතකට යන්න වෙනවා. පවුලෙ එකම දරුවා වුන ජැක්සන් ට ලැබුන ආදරය අවදානය පුංචි කිරිසප්පයා නොදැනුවත්ව වුනත් තමන්ගෙන් උදුරගනිද්දි ජැක්සන් ගෙ හිතෙ නොදරුවා ගැන තරහවක් ඇතිවුනෙ මවු සෙනෙහසය බැන්ද ලෝබ කම වැඩි නිසයි.
"පුතේ මල්ලිව බලාගෙන ඉන්න ඕනෙ හොදද.ඔම්මා ඉක්මනින්ම ඉස්පිරිතාලෙට දුවලා අප්පව බලලා එන්නම්."
ලීනගෙ අතේ එල්ලිලා ඉන්න ජැක්‍ය්ගෙ හිස අතගාමින් ලීනා කියද්දි වේගෙන් හිස දෙපැත්තට වනපු ජැක්සන් .
