Comment goal 150
ජිමින්ගෙ කාමරෙ දොරපලු වේගයෙන් දෙපැත්තට ඇරෙද්දි ජිමින්ගෙ ඇද ලග ඉදගෙන හිටිය සාත්තු සේවිකාවක කලබලෙන් පුටුව මතින් නැගිට්ටා...
"එලියට ."
ජන්කුක්ගෙ එක වචනයකින් ජිමින්ගෙ කාමරෙ හිටිය සියලුම සේවකයින් කාමරෙන් එලියට දිවුවා .
ජන්කුක්ගෙ ආවේගශීලි ඇස් ජිමින් ලගදි ටිකෙන් ටික මෘදු වෙන්න පටන් ගත්තා.හීනි අඩි තියමින් ජිමින්ගෙ ඇද ලගට ඇවිදන් ආපු ජන්කුක් ජිමින් ලගින් ඉදගත්තා.
ජිමින්ගෙ සිහින් අත පරිස්සමෙන් අත් අතරට ගත්ත ජන්කුක් ජිමින්ගෙ අත ඔහුගෙ නලල මතට තද කරගනිමින් හිස පහත් කරන් ඇස් පියාගත්තා.
"සමාවෙන්න. සමාවෙන්න හියුන්ග්ට ."
"දෙවෙනි වතාවටත් ඔයාගෙ හියුන්ග් fail වුනා .මට බැරි වුනා මගෙ මල්ලිව ආරක්ෂා කරගන්න."
"ප්ලීස් ඉක්මනට නැගිටින්න..හියුන්ග්ට ඉන්නෙ ඔයා විතරනෙ."
"හියුන්ග් පොරොන්දු වෙනවා ඔයා වෙනුවෙන් ඕනෙම දෙයක් කරන්න.."
"කවුද වගකියන්න ඕනෙ? "
මේ වෙනකොටත් වුක් ජන්කුක් පිටුපසින් හිටගෙන ඉන්නවා කියලා ජන්කුක් දැනන් හිටියා..
"අවුරුදු තුනක් තිස්සෙ ජන්කුක් ගෙන් හැංගුන ලොකු රහසක් තියනවා.. ."
වුක් දිහා ඔලුව හරවලා බැලුව ජන්කුක් එක ඇහිබැමක් ඉස්සුවා.
"එයා තාම ජීවත් වෙනවා .."
වුක් බලන් ඉද්දි ජන්කුක් ගෙ ඇස් මෘගයෙක්ගෙ මෙන් අදුරු ඇස් බවට පත් වුනා.වුක් ලගට ඇවිදන් ආව ජන්කුක්ගෙ අත් අතරට වුක්ගෙ ශර්ට් කොලර් හිර වුනෙ ජන්කුක් ගෙ අදුරු ඇස් වුක්ගෙ මුහුන ලගටම ලං වෙද්දි.
"කවුද."
වුක් කියන්නෙ ගොඩක් සන්සුන් නිහඩ මනුස්සයෙක්..ජන්කුක් කොයිතරම් තරහෙන් හිටියත් ජන්‍කුක්ව සන්සුන් කරගන්න හැකියාවක් ඔහු තුල තිබුනා..
"මං එක්ක එන්න.ජන්කුක්ට පෙන්නන්න දෙයක් තියනවා මට."
"ජන්කුක්ගෙ ප්‍රශ්න වලට උත්තර එතනින් ජන්කුක් ට හම්බවෙයි.."
