၇၀ခုနှစ်များဆီမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်

Part 3

သူမ ဘဝတွင် အကြောက်ဆုံးအရာမှာ ကလေးများဖြစ်သည်။ အတိတ်တုန်းကဆိုလျင် သူမဆက်ဆံခဲ့ရသည့် ကလေးအများစုမှာ ဝက်ဝံလေးများဖြစ်ကြသည်။

ဥပမာအားဖြင့် သူမ၏လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွင် ၆ နှစ်အရွယ်သမီးလေးတစ်ဦးရှိပြီး ထိုကလေးသည် ရုံးခန်းသို့လာတိုင်း သူမတွေ့သမျှအရာအားလုံးကို ဝယ်ပေးစေချင်သည်။ ကလေးသည် ချစ်စရာကောင်းသော အပြုအမူလေးဖြင့် သူမကိုပွေ့ဖက်ကာ သူမ၏နားကပ်များ ဆွဲကြိုးများကိုအတင်းဆွဲပြီး ဝယ်ပေးရန်တောင်းဆိုသည့်အပြင့် အမေဖြစ်သူကိုတိုင်မပြောရန်နှုတ်ပိတ်သွားသေးသည်။

ထိုကဲ့သို့သောအဖြစ်အပျက်မျိုးသည် တစ်ခါနှစ်ခါသာဆိုလျင် သူမ လွှတ်ထားလိုက်နိုင်သော်လည်း အကြိမ်အရေအတွက်ပိုလာသည့်အချိန်တွင် သူမ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကို ပြောပြလိုက်ရတော့သည်။ ထိုလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်သည် သူမရှေ့တွင်ချက်ချင်းတောင်းပန်ခဲ့ပြီး သူမကလေးသည် ရိုင်စိုင်းပြီး ဆုံးမသွန်သင်ရခက်သည်ဟု ပြောဆိုခဲ့သည်။

သူမ ဆွေမျိုးသားချင်းထဲတွင်လည်း သူမမောင်လေးများ၏ ကလေးများရှိသည်။ ထိုကလေးများ သူမအိမ်သို့ အလည်လာသည့်အချိန်တိုင်း အိမ်နေရာအနှံ့ကို ဓါးပြတိုက်သကဲ့သို့ သွားလာဆော့ကစားနေကြသည့်အတွက် သူမ၏ အလှကုန်များ လက်ဝတ်ရတနာများ အီလက်ထရောနစ်ပစ္စည်းများကို အလျင်အမြန် သိမ်းဆည်းထားရသည်။ မဟုတ်လျင် အားလုံးပျက်စီးကုန်လိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

သူမ ဒေါသထွက်လွန်း၍ အပြုံးလေးဖြင့်ပြောနေလျင်တောင် သူမ၏ဆွေမျိုးသားချင်းများက ‘’ လင်းလန်က ပိုပြီးကပ်စေးနည်းလာတာပဲ… သူမက ကလေးထက်တောင် ကလေးဆန်ချင်သေးတယ်… သူမ အချိန်တန်လို့အရွယ်ရောက်လာရင် မြန်မြန်လက်ထပ်ပေးရမယ်… ဒါမှ အခုလိုမျိုးဖြစ်မနေပဲ နားလည်တတ်လာမှာ…’’

သူမ၏ များပြားလှသော အလှကုန်များမှာ တူ၊ တူမများ၏ လက်ချက်ကြောင့် ပျက်စီးဆုံးရှုံးသွားရသော်လည်း သူမ အမေဆီမှ ဆူပူမှုကိုသာ လက်ခံရရှိခဲ့သည်။ အဆုံးမှာတော့ သူမ အကိုမဂ်လာဆောင်အတွက် အိမ်ဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံကိုချန်မထားတော့ပဲ သူမဘာသာ အိမ်တစ်လုံးဝယ်လိုက်တော့သည်။