၇၀ခုနှစ်များဆီမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်

Part 4

စန်းဝမ်က ပဟေဠိဖြစ်စွာဖြင့်

‘’ မာမား… ဘာဖြစ်လို့လဲ… ငါးအကြီးကြီးမိတာတောင် မပျော်ဘူးလား…’’

‘’စန်းဝမ်…’’ တခြားကောင်လေးတစ်ယောက်က အပြင်မှဝင်လာပြီး တံခါးကိုပိတ်ကာ လမ်းလျောက်လာရင်း လေသံတိုးလေးဖြင့်… ‘’ မာမား… စန်းဝမ် .. အဲ့ဒီငတုံးကတော့… သားသာ သူ့ကိုဆွဲမထားရင် ဒီငါးကို အဓိကအခန်းထဲထိ ပို့ချင်နေတာ’’ သူက စန်းဝမ် ခေါင်းကိုတွန်းလိုက်ရင်း ‘’ ငတုံးကောင်…’’

စန်းဝမ်က နှုတ်ခမ်းဆူလိုက်ပြီး ‘’ ငါ့ခေါင်းကို မတွန်းနဲ့…’’

‘’ မာမား.. နေလို့ကောင်းသွားပြီလား… မာမားသောက်ဖို့အတွက် ငါးစွပ်ပြုတ်သွားလုပ်လာပေးမယ် ဒါမှမဟုတ်ရင် အဖွားက ဉီးလေးနဲ့အန်တီစားဖို့ဆိုပြီး ငါးကိုပေးလိုက်လိမ့်မယ်… ဒီနေ့ သူမက အကြီးဆုံးအကိုနဲ့ အကြီးဆုံးအစ်မကို ကြက်ဉပေးခိုင်းပြီး အကြီးဆုံးအစ်မကို အန်တီရဲ့ အဝတ်တွေလျော်ဖို့ အတင်းခိုင်းတယ်လေ… အဖွားက အရမ်းမျက်နှာလိုက်တာပဲ…’’

လင်းလန် သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူက အားဝမ် ဖြစ်ပြီး ငယ်စဉ်ကတည်းက လိမ်မာပါးနပ်သူဖြစ်သည်။ သူသည် တခြားကလေးများထက် နားလည်သိတတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးနှင့်လူအများကို စိတ်ကျေနပ်အောင်ပြောတတ်သည်။ သို့သော်လည်း သူ ကြီးပြင်းလာချိန်မှာတော့ စကားပြောနိုင်စွမ်းကို အားကိုးပြီး ကမ္ဘာအနှံ့လျောက်လှမ်းနိုင်ကာ နောက်ဆုံးတွင် ထိုကျွမ်းကျင်မှုကြောင့်ပင် မကောင်းသည့်အရာများ ဖြစ်လာသည်။

ယခုအချိန်တွင် ဒီကလေးသည် အသက်ငယ်တုန်းပင်ဖြစ်သည်။ သူတို့အားလုံးသည် ဖြူစင်အပြစ်ကင်းကြသည်။ သူတို့အားလုံးသည် မကောင်းသည့်သူတွေဖြစ်လာမည်ဆိုလျင်တောင် ယခုအချိန်တွင် မဖြစ်လာသေးပေ။ သူတို့အားလုံး ထိုသို့ဖြစ်လာရန် ဟန်ချင်စုန့် သေဆုံးသည်အထိ စောင့်ရမည်ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် သူတို့အားလုံး အမှန်တကယ်ပင် မကောင်းသည့်သူများဖြစ်လာကြသည်။

တကယ်လို့ သူမသာ ကလေးများကို ယခုအချိန်မှစပြီး လမ်းကြောင်းမှန်ရောက်အောင် သွန်သင်ပေးနိုင်မည်ဆိုလျင် သူတို့အားလုံး၏ မကောင်းသည့်အဆုံးသတ်ကို ရှောင်ရှားနိုင်လောက်မလား…