၇၀ခုနှစ်များဆီမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်

Part 78

အရောင်းစာရေးမပြောတာကြားပြီးသည့်နောက်တွင် လင်းလန်က သူမသည် ကြောက်တတ်သည့်သာမန်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်ကာ ဆက်တိုက်မလိမ်ညာနိုင်ဘဲ တစ်ချက်ထဲတွန်းပါးပေး ရုံနှင့်အကုန်ပြောထွက်မည့်သူမျိုးဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရသည် ။

" ကောင်းပြီ လေ ကျွန်မတို့ကိုရှိတာတွေဘဲ ရောင်းပေးပါ "

ဘေးမှရပ်ကြည့်နေသည့် အရောင်းစာရေးကလည်း အခုမှသက်ပြင်းချနိုင်သွားကာ ပိတ်ရက်များတွက်စျေးတင်ရောင်းရန် သိမ်းထားသည့်အကျီများအား ရင်နာနာနှင့်ထုတ်ယူလာခဲ့သည် ။ လှည့်စားရန်ကြိုးစားခဲ့ကြသော အရောင်းဝန်ထမ်းများသည် လင်းလန်၏ စကားတစ်ခွန်းနှင့်တင် ထုတ်ဖော်ခံလိုက်ကြရသည် ။

မကြာခင်မှာဘဲ လူများကအကျီတွေကို ဝယ်ယူရန်တိုးဝှေ့လာကြသည် ။ လင်းလန်တွင် အထည်လက်မှတ်အများအပြားရှိသောကြောင့် အနာဂတ်တွက်အသုံးပြုလို့မရတော့မည့်အတူတူ သိမ်းမထားတော့ဘဲ အထည်စများများနှင့်လဲလှယ်လိုက်သည် ။

အဆုံးတွင် အကျီနှင့်အထည်များသည်လည်း များများစားစား မကျန်ရှိတော့ကာ ဝယ်ယူရန်စောင့်ဆိုင်းနေသည့် လူအများကျန်ရှိသေးသောကြောင့် အကန့်အသတ်နှင့်သာ ဝယ်ယူရနိုင်သည် ။ အဝတ်များအပြင်အထည်များကိုပါ အလွယ်တကူပင်ယူထုတ်လာသောကြောင့် လူများက အရောင်းဝန်ထမ်းများ၏မသမာမူများကို ပို၍ပင်လက်ခံလာခဲ့သည် ။

ပို၍ဆိုးသည်က အရောင်းစာရေးမသည် တွက်ချက်ရာ၌ပါအမှားတွေပြုလုပ်နေကာ ပို၍တွက်ချက်မိသာတာရှိသော်လည်း လို၍လျော့တွက်လိုက်ခြင်းမျိုးမရှိခဲ့ပေ ။

ဘယ်လောက်တောင်မှ အံ့သြစရာကောင်းလိုက်သလဲနော်!

ထို့အပြင် ထိုသူတို့သည် စျေးဝယ်သူများအားကျေးလက်တောရွာများမှ လာသောသူများဟုအထင်သေးနေခဲ့ကာ ဖော်ဖော်ရွေရွေဆက်ဆံခြင်းလဲမရှိပေ ။ အမြဲတစေအထင်သေးသည့် အကြည့်များဖြင့်ကြည့်နေတတ်ပြီး စကားလုံးများဖြင့်လည်းနှိမ့်ချကာ ရူံ့ချပြောဆိုတတ်သေးသည် ။

လူအုပ်ကြီးအတွက်ကတော့ အရောင်းစာရေးကိုပင် ပြန်၍မေးခွန်းထုတ်ကာ လိုရာကိုရအောင် ပြောဆိုနိုင်သည့် လင်းလန်အား ပို၍ပင်အားကိုးလာကာ သူမအနားတွင်ရုံးစုရုံးစုဖြစ်နေကြသည် ။