Part 13
သူမသည် ဆရာဝန်အဖိုးကြီးနှင့် စတင်ညှိကြည့်တော့သည်။
" ဒေါက်တာလျှို.. မိုင်၅၀၊ ၆၀လောက်ဝေးတဲ့ ရှန်ရွေ့ရွာကနေ ဒီအထိ ဖုန်တောကိုဖြတ်ပြီး မနက်မလင်းခင် ကျွန်မတို့ထလမ်းလျှောက်ခဲ့ရတာပါ...
ကျွန်မတို့ အခုပြန်သွားပြီး နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ပြန်လာဖို့ လွယ်တဲ့ခရီးမဟုတ်ပါဘူး... ကျွန်မတို့ တည်းခိုခန်းမှာ သုံးရက်လုံးတည်းဖို့ကိုလည်း မတတ်နိုင်ဘူး... အဲ့တာထက် ကျွန်မမှာ အစားအသောက်တံဆိပ်မပါခဲ့ဘူးရှင့်... ဘယ်လောက်ပဲ နောက်ကျကျ ဒီနေ့ပဲစောင့်ယူသွားလို့မရဘူးလား... "
ဆရာဝန်အဖိုးကြီးက ပြုံးလျက်ပြောသည်။
" ကလေးမ.. ဒီအရာကိုတော့ မြန်မြန်ပြီးအောင် ကျုပ်တိုက်တွန်းလို့မရဘူး... ဒီအထူးထုတ်မျက်မှန်တွေကို ဗဟိုဆေးရုံကနေ ဒီကိုရောက်ဖို့သုံးရက်ကြာတာတောင် မြန်လွန်းနေပြီ..."
လင်းလန် လက်လျော့လိုက်ရုံသာ။
လယ်သမားများ မြို့ထဲဝင်ရောက်ရန် မည်မျှခက်ခဲမှန်း သူမ သိလာရသည်။ မိတ်ဆက်စာကို ခေါက်ထားလိုက်တော့; အခု အစားစားရဖို့က အဓိကပြဿနာပဲ... ငါယူလာခဲ့တဲ့ မုန့်နဲ့ နှစ်ကြိမ်ပဲစားရသေးတယ်... အချိန်ကြာရင် ကောင်းတော့မှာမဟုတ်ဘူး... မြို့ထဲမှာ စားသောက်ဖို့က အစားအသောက်တံဆိပ်လိုတယ်... ရွာသားတစ်ယောက်အနေနဲ့ အဲ့တာကို ဘယ်လိုလုပ်ရနိုင်မှာလဲ...
ကျေးလက်ဒေသတွင် အစားအသောက်တံဆိပ်ခေါင်း ရချင်ပါက ကောက်သစ်ရိတ်သိမ်းမှုထိန်းချုပ်ရေးရုံးသို့သွား၍ မိမိရိတ်သိမ်းထားသော ကောက်ပဲသီးနှံများနှင့် လှဲလှယ်လို့ရသည်။ ထိုနေရာ၌ သူတို့သည် ပိုက်ဆံအစား အစားအသောက်တံဆိပ်ခေါင်းများပေးမည်ဖြစ်သည်။ အဲ့လိုလှဲလှယ်မှတော့ လယ်သမားတွေအတွက် ဘယ်ကအမြတ်ကျန်တော့မှာလဲ...ဘယ်သူကကော ဘယ်လောက်များတဲ့ ကောက်ပဲသီးနှံတွေကို အကုန်ရိတ်သိမ်းနိုင်မှာတဲ့လဲ? အဲ့လောက် ကပ်စေးကုပ်လွန်းတဲ့ ထောက်ပံ့မှုမျိုးက ဘယ်ဗိုက်ကိုမှ ပြည့်အောင်မဖြည့်နိုင်ဘူး...
မည်သို့ပင်ဆိုစေ ဒီနေရာသို့ ဒုတိယအကြိမ် ခရီးထွက်ရဦးမည်ဆိုသော အတွေးနှင့်ပင် သူမ များစွာစိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေပြီဖြစ်သည်။ ယခုတောင် သူမခြေထောက်များ နာကျင်နေဆဲပင်။
JE LEEST
၇၀ခုနှစ်များဆီမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်
Algemene fictieTitle - Strict Wife of the '70s Manages the Household 💥Description လင်းလန် နိုးလာချိန်တွင် သူမသည် ပိုးသတ်ဆေးသောက်ထားသည့် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ဦး၏ ကိုယ်ထဲသို့ ကူးပြောင်းသွားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ မူလကိုယ်သည် သူမခင်ပွန်း၏ ကောင်းမွန်သည့်အနာဂတ်ကို ဖျက်စီးလိ...
