ESARET

Esaret İçin...

ESARET ilk bölüm yayınlandığından beri beni yorumlarıyla fikirleriyle yalnız bırakmayan tüm arkadaşlarıma sonsuz teşekkür ediyorum.

Hikaye yazmaya başlayanlar ya bir filmden ya da bir diziden ilham alır, etkilenirler. Bunu da okurlarına açıklayanlar var ya da açıklamayan. Birkaç arkadaşıyla paylaşanlar da var.

Hikayelerim, Kış Masalı Siyahın Öteki Yüzü, Düşler sokağı No 7/24 ve Esaret'te olmak üzere hepsinin ana kurgusu kendime aitti. Benim esinlendiğim ilham aldığım şeyler de var. Bunu hep apaçık yazdım. Yazıyorum bölümü, okurlarımın yorumlarını okuyorum ve diyorum ki "Evet işte bu!"

Sonra arkadaşlarım var. Gruplarım var. Orada konuşuyoruz. İlk fikrini yazdığım arkadaşım bozcaada

Kış Masalı'nı yazarken bir yorum yapmıştı. Kerem'e sinirlenip "ben burada Zeynep den şu konuşmayı bekliyorum. Çık dışarı Kerem! O kadar hoşuma gitmişti ki, diğer bölüm yazdım. Sonra gruplar oluştu orada şöyle olsun böyle olsun diye fikirler sunuldu. Tartışmalar oldu. Öyle olmasın, böyle olsun, hayır ya da evet diye. Bu benim için büyük mutluluk oldu. Bazılarını yazdım bazılarını yazmadım. Ama benim ilham kaynaklarım, arkadaşlarım ve okurlarım. Bir filmden ya da diziden etkilenip yapmaktansa böyle olması değişik fikirler sunulması kadar güzel bir şey var mı? Bence yok.

Siyahın Öteki Yüzü'nü yazarken bölüm sonrası arkadaşlarımla konuşurduk. Ay Lale şöyle olsun daha güzel olur. Diğer arkadaşım araya girer hayır olmasın der ve konuşma başlardı. Siyahın Öteki Yüzü için üstün fikirleri ve önerileri veren arkadaşlarıma sonsuz teşekkür ediyorum.

Bunlar anrgozbasii Zeyneb999 bozcaada @iyibirokurrr ve Aslı...

Lale, Kerem şöyle yapsa. Ya da Zeynep böyle yapsa. Çünkü hak ettiler gibi. Ve o fikirlerden kaç bölüm yazdığımı bilmiyorum. Artısı onlarca mesaj geldi. Sonu kötü olmasın lütfen diye. Ya da, ben Zeynep ve Kerem'i çok seviyorum deyip içindeki hislerini yazanlar oldu. Kırmadım onları da aldım ekleme yaptım çıkarttım ve yazdım. Şu an Siyahın Öteki Yüzü kitap oldu ve o yazılanlar unutulmaz oldu. Ben bunu asla unutamam. Ne kadar yazsam anlatsam az kalır. Ben hem arkadaşlarıma hem okurlarıma sevgilerimi saygılarımı gönderiyorum. İyi ki varsınız.

Sonra Esaret'e başladım. Yine güzel yorumlarınız geldi. Eleştirileriniz geldi. Ben yine hepsini severek okudum. İlhamımı aldım. Bu kez farklı bir grubum oldu. Sevgili bükücülerim. Önce kapak grubu olarak kuruldu. Sonra güzel dostluklar arkadaşlıklar oluştu. Her bölüm sonrası buluşup konuştuk. Oradaki hayallerin fikirlerin güzelliğini hiç anlatamam. Jülide'yi dövenler, Jülide'yi at tepsin diyenler, Nevra için sinsi plan kuranlar. En çok güldüğüm Jülide serçe parmağını sehpaya çarpsın ve ayağında çorap varken ıslak terlik giysin:))) Katılarak gülmüştüm. Ve bunları da severek yazdım.

Kimi zaman kahkahalarla güldük kimi zaman hüzünlendik. Sevgili bükücülerim sizleri seviyorum iyi ki varsınız. Bu arada bükücü ismi ESARET hikayemize Jülide girdikten sonra oluştu. Orada o kadar güzel coşku ve heyecanlar var ki anlatamam. Sizler benim mutluluk kaynağımsınız. Hepinize sonsuz, içten teşekkürler; sevgili bükücülerim...

Şimdi ESARET bitti ve ben bu yazıyı yazmak istedim. Çünkü hikayeyi ben değil sizler yazdınız. Sizler olmasaydınız olmazdı. Zaten sizlerin o güzel enerjisiyle diğer hikayelerim kitap oldu diyorum, ben. Gerçekten kendimi çok şanslı görüyorum. Ne söylesem az kalır. ESARET bitti ama özel bölüm istiyorsunuz. Peki diyorum. Özel bölüm de sizler için gelecek.

Beni yalnız bırakmayan, fikirleriyle destek olan tüm okurlarım. Hiç usanmadan her bölüm replik paylaşan arkadaşlarım... Eskiler, yeni  katılanlar. Sessiz olanlar. Vote verenler, vermeyenler. Yorum yapanlar, yapmayanlar. Beğenenler, beğenmeyenler. Hepinize çok ama çok teşekkür ediyorum. Bir hikayenin daha sonuna geldik. Beni yalnız bırakmayan herkese teşekkür ediyorum. Ve bunu gerçekten içten söylüyorum. Hepinizi çok ama çok seviyorum.

Kod 52'de görüşmek üzere!

Sevgiyle kalın. ❤️❤️❤️❤️