ESARET

69. Bölüm Kül Grisi...

Twitter üzerinden #Esaret yazıp beğendiği replikleri paylaşan arkadaşlarım:

@badiseba
  @Nurarzu
@Zeyhanker52
@Damlaaydin
@Zehraltnkpr
Zeyneb999

Ellerinize emeklerinize sağlık arkadaşlar. Çok teşekkür ederim😘❤️✌️

Bu bölüm Esaretin her bölümünü defalarca okuyup didik eden, hallaç pamuğu gibi attıran "BadiSeba" ya yani @denizz05 e gidiyor. Bana Doğum günümde öyle güzel bir sürpriz yaptı ki. Bilgisayarın başında oturup dakikalarca ağladım. O kadar güzeldi ki hediyesi. Buradan tekrar teşekkür ediyorum. Geçen bölüm screen falan diye konuşmuştuk. Bu bölümü kendine ithaf edeceğimi sevgili meleğim biliyordu. Gizlemeye çalıştım ama umarım şüphelenmemiştir. Sebacım inşaallah beğenirsin. Artık bölüm senin, vur kır parçala( Sedat'a selam olsun) Yorumlarını bekliyorum tatlım iyi okumalar🌷🌹🐞👩‍❤️‍💋‍👩💐😘❤️

Multimedya Rafet El Roman. Evlenir misin benimle. Kahvelerimizin ilk yudumunu alıp, müziğimizi açalım. Buyurun efenim bölüm sizlerin🌷👩‍❤️‍💋‍👩❤️🐞😘

Hande attığı her adımda geldikleri yere bakıyor ve buraya ilk geldiği günü hatırlıyordu. O konaktaki gibi kötü anılar yoktu. Burada güzel anıları vardı. En güzeli; o adam buraya hiç gelmemişti. Her şeyin temeli burada atılmıştı. Bembeyaz kar taneleri duvağının üzerine düşüp erirken, bahçenin demir kapısına gelince durdu. Nefesi hızlanırken Kerem'in elini sıkıp ona döndü. Döndüğü an karşılaştığı yeşil gözlerin, derin, anlamlı bakışları içini titretirken, o bakışların endişeye dönüşmesiyle gözlerini kaçırdı. Geldikleri yere bakıyor kıpırdayamıyordu.

Hande'nin durmasıyla Kerem'in kalbi sıkıntıyla atarken sevdiği kadının çenesinde tutup kendine dönmesini sağladı. Endişeyle bakıyor ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

"Güzelim? İyi misin?"

Hande, kaçırdığı gözlerini endişeyle bakan gözlerle çevirdi.

"İyiyim. Çok iyiyim."

Kerem gözlerini kısıp gülümserken duvağının üzerinden yanağına sıcak bir dokunuş bıraktı, sevdiğinin.

"Sen iyi ol. Bunu senin ağzından hep duyayım ama başka bir şey var. Şu an kimse umurumda değil senden başka. Bilmeden bir şey mi yaptım?"

Duyduğu sözlerle Hande'nin göz bebekleri büyürken, Kerem'in elini sıktı, gülümsemeye çalıştı, dolan gözlerine inat.

"Hayır yapmadın. Bir daha böyle söyleme. Ben çok heyecanlıyım. Her şey o kadar güzel ki. Bu kadar güzelliğin arasında kalmak böyle yaptı beni. Sonra."

Kerem rahat bir nefes alırken aynı anda gözlerini kapattı. Kalbi korkuyla düzensiz atarken, tekrar Hande'ye baktı. Ellerini sıkıp gülümsemeye çalıştı.

"Güzelim benim. Bu güzelliklerin temeli sensin. Sen olmasan bu kadar güzellik olmazdı. Sonra derken? Eksik bir şey mi oldu? Ya da istediğin bir şey mi vardı?"

Hande heyecanını bastırmak için Kerem'in ellerini sıktı.

"Hayır eksik bir şey yok. Aksine fazlalık var. Şimdi bu gelinlik buraya fazla değil mi? Çırağan Sarayı'nda değiliz. Şimdi her yeri kaplarım. Sonra nikah salonu değil burası. Ondan sonra ben korkuyorum. Kerem ben çok karışığım. Şu an ne konuştuğumu da bilmiyorum. Sen gülerek bakınca da içime bir şeyler oluyor. Kısaca ben saçmalıyorum ve normal olan tek şey bunun farkında olmam."