Sa ikalawang libro ng Nirvana.
Kasinungalingan.
"Patawarin niyo ko."
"Nagsinungaling ka sa'min. Pasensya na ngunit mahihirapan kaming patawarin ka."
Matagal na hinahanap.
"P-paano mo 'yun nagawa? Ikaw ba---"
"Ako ang tagapangalaga ng liwanag."
...
"S-sino ka?"
"Buong akala ko ay salitang salamat ang unang lalabas sa bibig mo."
...
"Bakit po kayo umalis?"
"Upang tumakas. Hindi dahil sa inyo. Kundi dahil sa mga kalaban ko."
Paglabas mula sa pagkakatago.
"M-maraming salamat sa pagtulong. Maari ko po bang malaman ang iyong pangalan?"
"Isang malaking karangalan na makaharap ka binibini. Ang aking pangalan ay Regina."
Matagal nang nagkita.
"May problema ba binibini?"
"H-hindi ako maaring magkamali... Ikaw ang nakita ko noon."
Panibagong lugar.
"Nasaan ako? Anong lugar ito?"
"Ikaw ay nasa ilalim ng matagal na ninyong pinaninirahan. Kayo ay nahulog at impossibleng makaakyat pang muli."
Bagong kasama.
"Sino ka? Ngayon ko lamang nakita ang tulad mo."
"Isa akong kaibigan."
Malupit na kalaban.
"Ikaw ang babaeng nasa litrato, tama ba ko?"
"Hindi ko gusto na tinatawag lang ako na babae. Tawagin mo kong.. reyna."
Pagbabalik.
"Pinatay niyo ang pinakamamahal ko!"
"Kasalanan ko. Kaya't tatanggapin ko ang matinding galit mo."
Sekreto.
"Hmm excuse me sir."
"Ano yun?.. Opps. Paktay."
Labanan.
"Hindi ako papayag na masakop mo ang aking tahanan!"
"Tahanan? Nagpapatawa ka ba? Sa lugar na 'to ay isa ka lang dayuhan!"
"At ikaw.. isang pinuno?"
"Hindi... pero sa nakaraan, Oo. At sa hinaharap.. Oo."
Katotohanan.
"Sino ka sa buhay ng kaibigan ko?"
"Ako? Isang mapagmahal at tunay na ina."
Huling pag-asa.
"Hindi maari! Makagagawa pa tayo ng paraan!"
"Wala na! Hindi na tayo makababalik pa!"
"Pakiusap! Huwag kayong mawalan ng pag-asa!"
...
...
"Ako ito, mahal ko. Pakiusap, tandaan mo ko."
"Patawad ginoo. Pero wala akong kinikilala na mahal at higit sa lahat... hindi Shizuka ang pangalan ko."
***
