𝐻𝐴𝑅𝑅𝑌 𝑃𝑂𝑇𝑇𝐸𝑅 𝑉𝐸 𝐾𝐼𝑍𝐼𝐿 𝐾𝐴𝐻𝐼̇𝑁 | ❝ Seni sevmekle nefes almak arasında seçim yapmak zorunda kalsaydım, son nefesimi seni sevdiğimi söylemek için kullanırdım. ❞
'𝐖𝐚𝐭𝐭𝐩𝐚𝐝𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜𝐬𝐓𝐑' 𝐨𝐤𝐮𝐦𝐚 𝐥𝐢𝐬𝐭𝐞𝐬𝐢𝐧𝐝𝐞
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
✯★✯
"Çocuk değiliz artık, demek dikkat etmedin, anne." dedi Draco sağımda ki dolaba yaslanıp kollarını göğsünün üzerinde kavuşturarak. Oysa onun tek derdi alış veriş bahanesini kullanarak Hermione ile buluşmaktı. "Tek başımıza da alış verişimizi yapabiliriz."
Aynadan üzerimde ki kol kenarlarında ve yanlarında parıldayan toplu iğneler bulunan zümrüt yeşili cübbeye bakıp, "Draco gayet haklı." dedim düz bir sesle. "Biliyorsun, korunmaya ihtiyacı olanlardan biri değiliz." Draco durduğu yerden bana ters bir bakış attı. Yaz boyunca bana olan öfkesi gram eksilmemişti.
Madam Malkin, "Bak, canım, annen oldukça haklı, hiç birimiz artık kendi basımıza etrafta dolaşmamalıyız, bu çocuk olup olmamakla ilgili bir şey değil." dedi Draco'ya bakarak.
"Sen iğneyi batırdığın yere bak, tamam mı?" dedim işine dönmesi için uyararak. Aynaya doğru uzun adımlarla yürüyüp kendime baktım; ellerim kadife kumaşın üzerinde gezinirken omzumun üzerinden aynadaki Harry, Ron ve Hermione'nin yansımalarını fark ettim. Benim gibi onları da fark eden Draco, gözlerini Hermione'den ayırmazken yaslandığı yerde anında dikleşti.
Onlara bakarken gözlerimi kısıp, "Eğer kokunun ne olduğunu merak ediyorsan, Halacığım, simdi bir Bulanık içeri girdi, ondandır." dedim alayla.
"Böyle konuşmak için bir neden olduğunu sanmıyorum!" dedi Madam Malkin, elinde bir mezura ve bir asa ile elbise rafının arkasından aceleyle çıkarak. "Ve dükkânımda asa çıkarılmasını da istemiyorum!" diye aceleyle ekledi, kapıya doğru baktığında orada ayakta duran Harry ve Ron'un asalarını çıkartmış ve bana doğrultmuş olduğunu görmüştü. Hermione, onların biraz gerisinde duruyordu, fısıldadı. "Hayır, yapmayın, gerçekten, buna değmez."
Korkusuzca bana doğrulttukları asalara doğru yaklaşarak, "Ya evet, okul dışında büyü yapmaya kalkışmak gibi," diye alay ettim. "Gözünü kim morarttı, Granger? Onlara çiçek göndermek istiyorum."
