Mark gooide de deur dicht. Boos stampte hij naar binnen. "Waarom luister je dan ook nooit naar mij?" vroeg hij aan mij. Probeerde hij nu echt mij hier de schuld van te geven?
"Waarom vertelde je het dan niet aan mij?" vroeg ik gefrustreerd.
"Sorry, ik mag je hier de schuld niet van geven, het is mijn schuld." zei Mark en hij gaf me een knuffel.
"Zeg dat niet." fluisterde ik, ik was nog steeds geschrokken van alles.
Mark liet me los. Ik draaide me om en keek Jimin aan. "Waarom ben je hier eigenlijk?" vroeg ik aan hem.
"Ik wilde je wat vertellen, maar ik kwam op nogal een slecht moment geloof ik." Hij glimlachte naar me en ik voelde me helemaal warm worden vanbinnen.
"Je kwam precies op tijd." zei ik zachtjes tegen hem.
En toen, uit het niets gaf hij me een knuffel. Eerst verstijfde ik helemaal, maar ik ontspande me snel. Het voelde goed, troostend.
"Dank je wel." zei ik.
(Jackson POV)
Ik zag Jimin Mina knuffelen. Eerst zegt hij 'mijn meisje' terwijl ik haar al drie jaar leuk vind en dan knuffelt hij haar ook nog? En ze vindt het oké?
Ik hoorde haar dank je wel fluisteren in zijn oor. Hij kwam later binnen dan ik. Ik was daar om haar te redden niet hij!
Ik was boos, en teleurgesteld. In alle opgekropte woede liep ik expres langs Mina en Jimin, waarbij ik vol tegen Jimin's schouder aanliep.
Ook al kende ik hem pas sinds een half uur: Ik wist zeker Park Jimin en ik geen vrienden zouden worden.
~Time Skip~
(Mina POV)
De volgende ochtend werd ik wakker om zeven uur. Ik liep de trap af, naar de woonkamer, om te kijken of Jimin al wakker was.
In al die tijd dat ik dacht dat ik Kai leuk vond, vond ik eigenlijk Jimin al leuk. Maar ik wilde het niet toegeven aan mezelf.
Ik zag dat Jimin nog sliep. Hij lag op de bank, en het leek net alsof hij glimlachte in zijn slaap. Ik kreeg weer een warm gevoel vanbinnen.
Ik wilde nog steeds weten waarom hij hier was, maar ik ging hem niet wakker maken.
Ik liep naar de keuken en ik schrok toen ik Jackson op het aanrecht zag zitten. Hij keek me recht aan, maar hij liet geen emotie zien. Vreemd, normaal gesproken kreeg ik toch wel een glimlach van hem.
"Oh hoi, ik wist niet dat je hier was." zei ik.
"Nee, dat zal wel niet." mompelde Jackson, terwijl hij een slok van zijn thee nam.
Ik vond het nu wel heel vreemd. "Wat is er?" vroeg ik aan hem.
"Dat je dat niet weet." zei Jackson, hij klonk nu bijna boos.
"Kom op, Jackson, wat is er?" drong ik aan.
Plotseling stond hij op en zette een paar stappen in mijn richting.
"Ik vond je leuk, sterker nog ik vind je leuk en jij weet dat. En dan alsnog doe je mij dit aan?" Hij zag er heel gekwetst uit.
Ik was echt in de war. "Sorry, maar wat bedoel je?"
"Doe maar niet zo onschuldig, Mina. Je hebt Jimin bedankt na gisteren, je gaf hem een knuffel en je hebt mij niet eens een blik waardig gekeurd!" Hij praatte nu harder.
"Sorry." zei ik en ik voelde me plotseling heel schuldig. "Het spijt me echt, ik was het vergeten."
"Bedankt." voegde ik er aan toe. Om hem beter te laten voelen gaf ik hem ook nog een knuffel. Hij kalmeerde weer een beetje.
Dit was de eerste keer dat ik hem knuffelde.
YOU ARE READING
forbidden love (Park Jimin ff)
Fanfiction"Betekent dit dat we elkaar niet meer mogen zien?" vroeg hij. "Nee, maar we kunnen geen relatie hebben. Dat mocht jij sowieso niet, dus het maakt niet heel veel verschil." antwoordde ik. "Je gaat niet echt bij me weg, hé?" Hij doet een stap in mijn...
