forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 51

(Mina POV)

De fotoshoot deden we op een enorm grasveld. Mijn haar was in een losse vlecht gedaan. De kledingstijl was naar mijn smaak echt heel leuk. Ik had een zwart, wijd rokje op knielengte aan en een wit T-shirt aan. De anderen hadden ook iets in die richting aan.

Het duurde echt een kwartier voordat we eindelijk doorgingen naar de solo foto's en de foto's met BTS. We deden ook een fotoshoot met BTS omdat zij ook een nummer met ons zouden doen.

De fotoshoots duurden de hele dag en ik was doodmoe na dat. Niet dat het een hele actieve dag was, maar je kunt blijkbaar ook moe worden van wachten.

De avond begon al aan te breken en het was tijd om te eten. We aten met z'n allen in het kamphuis waar we ook sliepen. De locatie waar we ons bevonden was misschien niet heel luxe, maar op zich zou je dat kunnen begrijpen als je in de bergen zit. Het was er in ieder geval wel prachtig.

Ik zat naast Namjoon aan tafel, maar hij maakte alles wat hij in zijn handen kreeg meteen kapot.  Ik weet dat hij het per ongeluk doet, maar hoe kun je drie keer in één maaltijd je eetstokjes kapot maken? Nu begrijp ik waarom ze hem 'God of Destruction' noemen.

We waren klaar met eten en iedereen ging nog naar het kampvuur wat Chanyeol had aangestoken. Ik was dan wel heel moe, maar dit wilde ik niet missen. Chanyeol had ons namelijk beloofd dat hij zou zingen voor ons. Ik wilde heel graag zijn stem horen.

Dus ik ging ook naar het kampvuur toe. Ik zat met Jimin aan mijn ene kant en aan de andere kant Chanyeol.

"Ga je nou nog zingen voor ons?" vroeg Yerin. Yerin had de hele dag om mij heen gehangen om over Chanyeol te praten, maar toen ik haar vroeg of ze hem leuk vond, keek ze me aan alsof ik gek was. "Natuurlijk niet," had ze gezegd, "Ik ken hem pas net."

Ze had daarna vijf minuten over andere dingen gepraat, maar daarna ging ze gewoon weer verder met haar lievelingsonderwerp.

"Ik had het beloofd." zei Chanyeol. "Verwacht er niet te veel van."

Hij begon te zingen. Hij zei toch verwacht er niet te veel van? Waarom zong hij dan zo prachtig?

Toen hij klaar was begon iedereen hard te klappen. "Dat was echt geweldig!" zei ik tegen Chanyeol. Jimin keek me nijdig aan, misschien zelfs wel jaloers. "Wat?" vroeg ik.

"Dat kan ik ook." zei  hij. Nu begon ook hij te zingen. Ik had hem nog nooit live horen zingen. Ik geef toe, het was geweldig. Toen hij klaar was, klapte ik nog harder dan bij Chanyeol. "Ik weet dat jij dat ook kan, doe niet zo jaloers." fluisterde ik in zijn oor.

"Sorry." zei hij.

Toen stond Yooni op. "Ik kan dat ook." zei hij. De jongens deden hun handen op hun oren en ik begreep in eerste in instantie niet waarom, maar daar zou ik gauw achter komen.

Yoongi begon te zingen, het was één zin uit 'Let me know', Jimin's  stukje. Het was veel te hoog voor hem en ik was blij voor hem dat hij een rapper is geworden.

Iedereen lachte toen hij stopte. "Ik wil ook een applaus." zei hij. Iedereen klapte.

Ik begon plotseling heel erg te gapen en ik wist dat ik elk moment in slaap kon vallen. Ik legde half-slapend mijn hoofd op Jimin's schouder en deed mijn ogen dicht.

Toen viel ik in slaap.