forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 85

(Mina POV)

"Wat is dit?" riep ik hardop. Ik schrok ontzettend. Dit kon niet waar zijn. Hoe is dat hier gekomen?

"Wat is er?" vroeg Jimin en hij keek over mijn schouder heen op mijn beeldscherm. "Wat!" riep hij nu ook.

Op het beeldscherm stond een foto van Jimin en mij waar we zoenden op het strand.

"Degene die de foto heeft gemaakt moet hier in de buurt zijn!" zei Jimin woedend. Mark stond naast me. "Wat is er?" vroeg hij. "Van welke foto?"

Ik liet hem de foto zien. Mark schrok zo te zien nogal. "Ik ga met je mee!" riep Mark en hij rende achter Jimin aan.

Dit was één van de voorwaarden geweest. De fans mochten het niet weten. Nog voordat we teruggingen naar Bighit is dat al mislukt. Jimin en Mark waren overal aan het zoeken, maar het kleine strand was verlaten op ons na. Er waren niet veel plekken waar de persoon zich kon verstoppen.

Ik ging zitten op het zand en pakte mijn knieën vast. Ik begon na te denken. Ik pakte eerst de foto er eens bij. Ik moest weten van welke kant de foto was gemaakt. Zodra ik de foto zag, wist ik het meteen.

"Stop maar, jongens. De foto is van bovenaf gemaakt, we zullen de rotsen weer op moeten." zei ik. Ik zuchtte, we zouden die persoon natuurlijk nooit meer vinden. Ik vroeg me alleen echt af wie de foto zou hebben gemaakt.

Bovenaan de rotsen die dit strand afschermden was niet echt een logische plek om heen te gaan voor je plezier. Er waren alleen maar scherpe rotsen en het was een onbegaanbaar loopgebied. De persoon moest iemand zijn geweest die wist dat we hier waren.

Ik liep naar Yara. "Heb jij iemand verteld dat we hier waren?" vroeg ik. Ze schudde haar hoofd teleurgesteld. "Nee. Ik vind het echt jammer dat deze dag is verpest." zei ze.

"Ik ook." zei ik. We waren hier nog maar net, maar het zou een stuk beter zijn als we hier zo snel mogelijk weer weg zouden gaan, voordat die persoon nog meer foto's maakte.

Ik liep naar Jimin, die bij de rand van de rotsen omhoog aan het kijken was. "Heb jij iemand verteld dat we hier waren?" vroeg ik aan hem.

Hij schudde zijn hoofd. "Nee." zei hij. Mark had mijn vraag ook gehoord. "Ik heb het ook niemand verteld." zei hij.

"Hoe is dit mogelijk dan?" vroeg ik aan mezelf. "Jongens, laten we de rotsen dan maar weer op gaan." zei ik. Iedereen knikte en we klommen weer door de rotsen heen, naar het publieke strand.

We liepen snel het strand weer af toen we bij de rotsen die zich om het kleine strand waar we net waren begaven aankwamen. Het was onmogelijk om daar te lopen op blote voeten, dus we begonnen onze schoenen weer aan te trekken.

We liepen het rotsenplatform op en keken goed om ons heen, maar het leek verlaten. Zou de persoon ons gezien hebben toen we aankwamen en zou die zich weer verstopt hebben?

Ik voelde me zo naar, ik heb zojuist twee carrières kapot gemaakt, die van Jimin en die van mij. Jimin zag dat ik me schuldig voelde. Hij kwam naast me lopen en trok me tegen hem aan. "Pas op, direct zie iemand ons. Je weet nooit of die persoon hier nog is." fluisterde ik tegen hem.

"Het maakt toch niets meer uit. Als iedereen het toch weet, kan voor mij part heel de wereld weten dat ik van je hou." fluisterde hij in mijn oor. Ik werd rood.

"En je hoeft je ook niet schuldig te voelen over onze carrières. Als we onze baan alweer verliezen zou het me niet meer zo heel veel schelen, ik wil gewoon bij jou zijn." zei hij, wat me nog roder maakte.

"Ik hou van je." fluisterde hij. Dit was de eerste keer dat hij dat op deze manier zei.

"Ik ook van jou." fluisterde ik terug.

"Jongens, loop door!" riep Yara, die nu al een stuk verder waren gelopen dan dat wij waren. Ik lachte. "Laten we de dader dan maar vinden!" zei ik.

Jimin lachte. We liepen verder, maar toen kreeg ik kramp in mijn voet. "Loop jij maar verder, ik kom er zo aan." zei ik, terwijl ik ging zitten op een rots. Jimin knikte en ging de rest achterna.

Terwijl ik mijn voet verzorgde, hoorde ik plotseling iets achter me ritselen. Toen zag ik iemand net achter me! De persoon stond zo snel mogelijk op en rende weg.

"Jongens, kom snel! Die persoon is hier!" riep ik hard.

Wie was het?

(A/N) Ik maak echt te veel cliffhangers!