forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 63

(Mark POV)

Er moest iets aan de hand zijn. Ik stond hier nu al dertig minuten en ze was nog steeds niet terug.

Ik keek voor de derde keer deze minuut op mijn horloge. Ik besloot om haar gewoon te gaan zoeken. Ik liep de hal in, richting de toiletten en nam de afslag naar de dames toiletten.

Iedereen keek raar op toen ze zagen dat ik hier liep. Jammer dan, dacht ik. Ik deed de deur open van de dames wc's. Er stond niemand daar. "Yara?" zei ik. Ze zou het gehoord moeten hebben als ze op één van de wc's zat, maar niemand gaf antwoord.

Toen stond er plotseling een vrouw naast me. "Hallo?" ze sprak Engels. "Ben je iemand aan het zoeken?" vroeg ze.

"Ja." zei ik. "Heeft u heel misschien een meisje gezien met lang bruin krullend haar, van ongeveer gemiddelde lengte?" vroeg ik.

Ze knikte. "Waarom zoekt je haar? Ze liep hier net al met een jongen." zei de vrouw.

Ik denk dat ze de verkeerde bedoelde. "Weet u het zeker?" vroeg ik.

"Er is hier vandaag maar één iemand geweest die voldoet aan uw beschrijving."

Ik schrok. Het moest Sehun zijn geweest. Maar wie was die Sehun en wat had hij te maken met Yara?

(Mina POV)

Het begon al donker te worden hier, het was negen uur 's avonds. Dat zou betekenen dat het in Nederland nu ongeveer één uur 's middags zou zijn. Mark had nog steeds niet gereageerd.

Ik liep met Jimin door de stad, ik had eindelijk een leuk cadeau voor Lisa gevonden. Het was een zilveren ketting met een hartje eraan. Daarnaast had ik ook besloten dat ik het fotoboek aan haar wilde geven, omdat ze de meeste herinneringen niet had meegemaakt. Ik wilde dat ze ook de herinneringen een soort van kon meemaken.

Plotseling werd ik gebeld. Ik nam onmiddellijk mijn telefoon op.

"Mark?"

"Nee, Jackson."

Ik zuchtte gefrustreerd. "Blij om me te spreken, zo te horen."

"Nee, sorry, zo bedoelde ik het niet. Mark heeft me vandaag nog niet gebeld en hij nam ook niet op." zei ik.

"Ach, hij is op huwelijksreis, hij heeft het drukker met andere dingen. Neem het hem niet kwalijk." zei Jackson.

Ik wist dat hij gelijk had, maar ik kon het niet loslaten. "Je hebt gelijk." zei ik, nog steeds zuchtend.

"Dat weet ik, dat heb ik meestal." zei hij. Ik glimlachte.

"Hoe is het met Lisa?" vroeg ik. Jackson klonk meteen heel opgewekt. "Het gaat super, ze loopt alweer, natuurlijk nog niet veel. Haar stem is al bijna helemaal genezen, ze praat de oren van mijn hoofd." lachte Jackson.

"En bedankt!" Hoorde ik Lisa op de achtergrond zeggen.

"Zou ik haar even kunnen spreken?" vroeg ik.

"Natuurlijk!" zei Jackson.

"Hallo." hoorde ik Lisa aan de andere kant van de lijn zeggen. Haar stem klonk weer normaal. Het deed me denken aan vroeger, ook al was haar stem natuurlijk wel veel veranderd sinds vroeger.

"Hallo." zei ik. "Het is morgen je verjaardag!"

Lisa klonk verbaasd. "Ik was het vergeten!" zei ze lachend.

Ik lachte. "Jackson dus ook? Hij is een slecht vriendje!" zei ik,  maar toen besefte ik me dat ik niet eens wist of ze weer bij elkaar waren.

"Sorry, ik weet eigenlijk-" begon ik.

"Nee, maakt niet uit, we zijn een stel." zei Lisa lachend. Ik glimlachte.

"Mooi zo." zei ik.

"Ik hoorde dat jij ook een vriendje had?" vroeg Lisa.

"Ja, klopt." zei ik. Ik kreeg een idee. "Zou je hem na het trainingskamp willen ontmoeten?" vroeg ik.

"Zeker." zei Lisa. "Even kijken of hij wel goed genoeg is voor mijn zusje."

Ik lachte. "Ik ben je zus, niet vergeten, hé?" zei ik. Dit was iets waar we vroeger altijd ruzie over hadden.

Lisa lachte ook. "Wel jammer dat ik je niet zie op je verjaardag." zei ik. "Ja." zei Lisa, maar ze klonk niet heel verdrietig.

"Ow, ik moet gaan, spreek je later!" ze hing op. Wat was dit nou weer?

~Time Skip~

Ik werd wakker en draaide me om in mijn bed. Ik deed langzaam mijn ogen open. Toen zag ik dat ik gisteren iets vergeten was. De cadeaus voor Lisa! Ik ben ze vergeten op te sturen. Ik belde meteen naar Jackson, maar vreemd genoeg nam hij niet op.

Eigenlijk doet Jackson dat wel vaker, dus ik maakte me niet druk.

Plotseling werd ik gebeld. "Mina, je moet naar Nederland komen! Yara is ontvoerd!" riep Mark door de telefoon heen.

"Wat? Wanneer? Hoe?" Vroeg ik aan één stuk door.

"Ik weet het niet, ze was plotseling weg, nadat iemand haar met ene Sehun had gezien en nu kan ik haar nergens meer vinden."

Ik zocht zo snel mogelijk op internet. "De eerstvolgende vlucht is overmorgen, dan is net mijn trainingskamp voorbij." zei ik gehaast.

"Ja, kom zo snel mogelijk als je kunt, ik app het hotel waar we verblijven wel door."

Hij hing op. Ik wist dat er iets was.