forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 82

(Mina POV)

Ik was boos op Jimin. Hij vertrouwde me niet. Had hij serieus gedacht dat ik Hoseok zou zoenen?

Daarnaast geloof ik ook niet dat Hoseok me wilde zoenen. Hij zei toch dat hij iets uit mijn haar wilde halen? We zijn gewoon hele goede vrienden en dat zou zo blijven.

We reden richting mijn huis. Ik had mijn oortjes ingedaan en ik ben boos uit het raam gaan staren. Jimin had naar me gekeken en had gezucht. Hij wilde eerst de auto niet starten voordat we zouden praten, maar ik weigerde.

We waren nu al een uur onderweg. Ik keek bijna nooit naar Jimin, maar als ik dat deed zag ik hem zuchten.

We kwamen aan bij een tankstation en Jimin reed erheen. Ik zag dat de benzine nog lang niet op was. Ik keek hem aan, maar ik zei niets.

Hij stopte de auto en keek nu ook naar mij. "Ga eruit." beval hij. Ik keek hem aan met een verbaasde blik. Hij zuchtte. "Eruit."

Ik schudde mijn hoofd. "Jij zegt dat ik jou niet vertrouw," begon Jimin. "Dan gaan we nu eens kijken of je mij wel vertrouwt." Hij boog zich over me heen en maakte mijn gordel los.

"Dit slaat nergens op. Wat heeft dit te maken met vertrouwen?" vroeg ik boos.

"Als ik zeg dat ik nu weg zou gaan, zou je er dan op vertrouwen dat ik terug zou komen?" vroeg hij.

"Ja," Ik dacht even na en daarna zuchtte ik. "Nee."

Hij lachte, maar het was niet de lieve lach die hij normaal gesproken had. "Dat dacht ik al. Je vertrouwt mij ook niet voor honderd procent en dat is ook logisch, maar wordt dan niet boos als ik jou ook niet voor honderd procent vertrouw." zei hij.

Ik keek naar mijn voeten, ik wist dat hij gelijk had. "Sorry." zei ik zachtjes.

"Maakt niet uit." Jimin maakte mijn gordel weer vast. "Ik had je trouwens ook nooit hier achtergelaten."

Eigenlijk had ik dat kunnen weten.

(Namjoon POV)

Het is al de tweede keer deze week dat ik op het kantoor van de manager moest komen. Ik liep alweer naar zijn kantoor en opende de deur. De manager zat over een paar papieren gebogen. Hij keek op toen hij mij zag en hij wenkte me naar binnen.

"We hebben grote problemen." zei hij.

"Correctie, jij heeft grote problemen." zei ik. Hij zuchtte en rolde zijn ogen.

"Ik ben verlies aan het draaien. De girlband had al moeten debuteren en de fans kunnen er niet tegen dat Jimin er niet meer bij is. Er moet snel iets gebeuren."

"Weet je al wat je eraan gaat doen?" vroeg ik.

Hij zuchtte. "Nee, mijn enige hoop is op dit moment BTS." zei hij.

Ik kwam plotseling op een idee. "Dan heb ik zeer vervelend nieuws voor je. BTS gaat niet verder zonder Jimin en de girlband gaat niet verder zonder Mina." zei ik met een ernstig gezicht.

De managers gezichtsuitdrukking veranderde per seconde, van geschrokken naar woedend. "Wat! Dat kan niet!"

Ik lachte. "Nou, eigenlijk wel." zei ik.

De manager plaatste zijn hoofd in zijn handen. "Wat moet ik nu doen?"

"Het beste om te doen is-" begon ik.

"Ik weet wat het beste om te doen is!" snauwde de manager. Ik keek hem hoopvol aan en hij keek terug. Ik kreeg bijna het gevoel alsof het een staarwedstrijd was.

"Best, we halen ze terug." zuchtte hij gefrustreerd.

"Mogen ze samen blijven?" vroeg ik.

"Dat is de laatste uitzondering die ik maak!"

BTS was weer compleet en de girlband kon eindelijk debuteren.